به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت، همه ما می‌خواهیم فرزندانی سالم، قوی، باهوش و با اعتماد به نفس داشته باشیم. در بهترین زمان این ها اهدافی بلند مدت می‌باشند، اما در خانواده‌های نظامی دستیابی به این اهداف بسیار مشکل است. به دلیل جابه جایی های مکرر امکان استقرار و حفظ دوستی های طولانی مدت وجود ندارد و به همین دلیل احتمال دارد که فرزندان خانواده های نظامی بیشتر از بچه های خانواده های غیرنظامی به اختلالات هیجانی دچار شوند.
اختلال هیجانی چیست؟
در واقع اختلال هیجانی چیزی بیش از ناتوانی در پردازش صحیح احساسات نیست. این اتفاق در بین کودکان به دلیل اینکه مغز آنها در حال تکامل است، روابط را کشف می‌کنند و راه‌های عصبی جدیدی را شکل می‌دهند، بسیار رایج است. اما برای کودکان خانواده های نظامی این خطر وجود دارد که این ارتباطات اشتباهی را شکل داده و راه‌های منفی را ایجاد کنند.
شناسایی اختلالات هیجانی در کودکان
بیماری های روانی و اختلالات هیجانی به طرق مختلفی خود را نشان می‌دهند. در اینجا ما درباره تعدادی از آنها صحبت می‌کنیم، اما بدانید که این علائم به معنی تشخیص قطعی نمی‌باشند. در حقیقت ممکن است این علائم بخشی از مراحل رشد و تکامل طبیعی کودک باشد. فقط یک فرد حرفه ای و آموزش دیده می‌تواند وضعیت سلامت روانی کودک شما را تشخیص دهد. به این شرایط توجه کنید:
· نگرانی و استرس مداوم که عملکرد طبیعی را برای کودک شما مشکل می‌سازد (البته داشتن کمی اضطراب برای دوران کودکی طبیعی است)
· عدم توانایی در برقراری ارتباط و تعامل عادی با دیگران
· احساس غم و اندوه دائمی، انزوا یا افسردگی شدید
· ترس شدید بدون دلیل قابل تشخیص
· تغییر در رفتار (تغییرات شدید)، شامل جنگ و دعوای مکرر و خشم غیرقابل کنترل
· کاهش یا افزایش ناگهانی وزن
· سردرد یا دل دردهای مکرر
· نشانه هایی از آسیب به خود، مانند برش یا سوزش
· دوری از خانواده و دوستان، و فعالیت هایی که کودک در گذشته از آن لذت می‌برده است
دریافت کمک
اگر یک یا بیشتر علائم بالا را در کودک خود مشاهده کرده اید و نگران هستید که کودک شما نیز ممکن است به اختلال هیجانی دچار شده باشد، اولین گام برای تشخیص درست آن، مشورت با یک متخصص حرفه ای دارای مجوز است. ممکن است در طول این راه با افراد زیادی مشورت کنید، مانند مشاوره های رودرروی غیر پزشکی (تا زمانی که افکار یا اعمال خودکشی جزء از علائم کودک نیست ).
یک روان درمانگر با کودک شما صحبت می‌کند و آزمایش‌هایی را برای تعیین وجود یا عدم وجود اختلال هیجانی در کودک انجام می‌دهد. روان درمانگر شما را به بهترین شکل برای کمک به کودک خود در این دوران راهنمایی خواهد کرد. در بعضی از موارد، ممکن است دارویی را تجویز کند یا شما را به متخصص دیگری ارجاع دهد. بسیاری از اختلالات هیجانی موقتی هستند و می‌توان آن را با درمان کاهش داد، اگرچه درمان نکردن آن نیز می‌تواند منجر به دائمی شدن آن شود. هیچ خجالتی در درخواست کمک نیست، مخصوصاً زمانی که در مورد کودک خود نگرانید.
چگونه به کودک خود کمک کنید
اگرچه گرفتن کمک های تخصصی احتمالاً مهمترین کاری است که می‌توانید انجام دهید، همچنین راه‌های دیگری نیز برای کمک کردن به کودکتان وجود دارد:
راجع به آن صحبت کنید
در بسیاری از موارد، ارتباطات باز بین والدین و کودک تفاوت های بسیار جدی را در حالت احساسی و هیجانی کودک ایجاد می‌کند. حتی برای کودکان در سنین پایین تر نیز صحبت کردن راجع به احساسات خود و اینکه چرا اینگونه احساساتی دارند می‌تواند مفید باشد. به کودک خود نگویید که "نباید اینطور احساسی داشته باشی"، به این دلیل که با این کار پیام نادرستی را به او منتقل می‌کنید و آن این است که شما فکر می‌کنید که او مشکلی دارد.
تغییر ایجاد کنید
بسیاری از اختلالات هیجانی در شرایط خاصی از زندگی کودک ایجاد می‌شوند. اگر گمان می‌کنید که چنین شرایطی ممکن است پیش بیاید، آن شرایط را شناسایی کنید و تلاش کنید در آن تغییری ایجاد کنید و یا از آن مشکل درسی بگیرید. بدانید که زندگی نظامی برای کودکان در تمامی سنین سخت است. به آن ها کمک کنید فعالیت هایی را انجام دهند تا از طریق آن بتوانند دوستانی را پیدا کنند و روابطی را بیرون از خانواده تجربه کنند.
