به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، دیوید آکس در نشنال اینترست نوشت: یک تمرین پنتاگون در سال 2002 نشان داد که تهران می تواند یک ناو هواپیمابر آمریکایی را غرق کند. سوال این است که آیا رهبران نظامی و سیاسی آمریکا چیزی از این درس سخت آموخته اند؟
در ادامه این مطلب آمده است: در شرایطی که تنش ها در منطقه خلیج فارس تشدید شده، جا دارد یادآوری کنیم در سال ۲۰۰۲ پنتاگون جنگ با ایران را شبیه سازی کرد که طی آن گروهی از تفنگداران نیروی دریایی آمریکا در نقش رهبر نیروهای ایرانی ظاهر شود و علیه ارتش آمریکا بجنگد.
در آن جنگ که «چالش هزاره ۲۰۰۲» نام گرفته بود، نیرو های نامنظم سر لشکر پل وان ریپر اعم از نظامیان، کشتی ها و هواپیما ها به لحاظ سازماندهی و توانمندی مانند نیرو های واقعی ایرانی شبیه سازی شده بودند و موفقیت آن ها در مقابله با حملات شبیه سازی شده نیرو های آمریکایی می توانست نشان دهد نیرو های ایرانی در یک جنگ واقعی چگونه ممکن است عمل کنند.
این عملیات شبیه سازی شده طی دوره ای دوساله از سوی فرماندهی ستاد مشترک آمریکا طراحی شده بود و ۱۳۵۰۰ شرکت کننده و تعداد زیادی سایت های آموزشی واقعی و شبیه سازی از جمله 82 هواپیما و 1 لشگر دریایی در خود داشت.
از آنجا که دکترین بوش براساس حملات پیشگیرانه علیه دشمنان طراحی شده بود، وان ریپر نیروهای آبی را در نقش حافظ آمریکا قرار داده بود.
در این جنگ شبیه سازی شده ژنرال رایپر با استفاده از قایق های تندرو مانند آنچه نیروی دریایی ایران دارد، موشک های کروز و هواپیماهایی که در ارتفاع کم پرواز می کردند فقط در مدت 10 دقیقه موفق می شود ناوگان دریایی آمریکا را که از نقطه بدون بازگشت عبور کرده و به سمت ایران در حرکت است منهدم کند و فاتح این جنگ شبیه سازی شود. در کمتر از 10 دقیقه ، همه چیز به پایان رسید و سرلشکر پل وان ریپر پیروز شد.
میکا زنکو در مقاله ای برای War on the Rocks نوشت که تأثیر توانایی نیروهای دشمن در ضربه زدن به رزم گروه نیروی دریایی آمریکا همه را متحیر کرد. این شوک برنامه ریزان را وادار کرد تا بقیه صحنه شبیه سازی جنگ را به نفع نیروهای آمریکایی تغییر دهند.
ژنرال باک، فرماندهی نیروهای مشترک کرنان یک تماس فوری تلفنی از برنامه ریز طرح، ژنرال بازنشسته ارتش گری لاک دریافت کرد که در آن گفته شده بود: آقا ون ریپر کشتی ها را کم کنید. کرنان به محض شنیدن دستور متوجه شد که این خبر بدی است چرا که باقیمانده نیروهای فرماندهی مشترک توان مقابله با آتش دشمن را نخواهند داشت.
نیروهای باقی مانده و واقعی در فورت براگ، ساحل سن دیگو و مرکز آموزش ملی فورت ایروین در انتظار دستورات بودند. کرنان یادآوری می کند که انتخاب زیادی ندارد.
زنکو نوشت که این اقدام و سایر دخالت های برنامه ریزان طرح باعث شد که وان ریپر خشمگین شود.
نه تنها دستورالعمل های گروه سفید به کلی روند کار را به خطر انداخت، بلکه رئیس ستاد ارتش خود به عنوان یک سرهنگ بازنشسته ارتش در مورد نحوه استقرار نیرو ها دستورات متناقضی را دریافت می کرد. وقتی وان ریپر برای شکایت به نزد کرنان رفت، به او گفته شد: شما از نقش خود خارج شده اید. نیروهای دشمن هرگز کاری که شما انجام داده اید را انجام نخواهند داد.
ون ریپر متعاقباً تیم قرمز را جمع کرد و به آنها گفت دستورات رئیس ستاد ارتش را دنبال کنند. استقلال عملی که معتقد بود برای انجام بهتر کار بایستی به تیم داده می شد اکنون زیر سوال رفته بود. شش روز بعد از تمرین، وی به عنوان فرمانده عملیات کناره گیری شد و به مدت 17 روز به عنوان مشاور خدمت کرد.
طی آن زمان، تیم های آبی با از بین بردن نیروهای هوایی و دریایی دشمن، خطوط حمل و نقل را ایمن کرده و به بسیاری از اهداف خود رسیدند. دشمن قادر بود تا بخشی از نیروهای خود را حفظ کند، اما به هر حال به میزان قابل توجهی تضعیف و از نفوذ منطقه ای آن کاسته شد.
البته در یک نبرد واقعی کسی نمی تواند به منظور حفظ برتری آمریکا قواعد بازی را تغییر دهد. اگر ایران واقعا بخواهد تاکتیک های موثر و مهلک سرلشکر وان ریپر را پیاده کند، حتی ممکن است خسارات به مراتب بیشتر از خساراتی که نیرو های ریپر در این جنگ شبیه سازی وارد کردند، به نیرو های آمریکایی وارد کنند.
