انتقاد شدیداز حضور یک ترنس در برنامه عمو پورنگ! 

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از افکارنیوز، ظاهراً برنامه عموپورنگ هر قدر جلوتر می رود به شکلی ناگزیر بیش از پیش تن به سکولاریسم و اومانیسم پنهان و پیدا می دهد و این تن دادن را باید مانند بسیاری از برنامه های پربیننده سیما به انفعال در برابر اسپانسر ها مربوط دانست.

نام مجموعه جدید عموپورنگ «بچه محل» است و جالب است که در یکی از قسمت های اخیر ساکنان محل دور هم جمع می شوند تا برای تاسیس مکان یا بنایی تازه در محله نیازسنجی و هم اندیشی کنند و هر یک از اعضا پیشنهادی می دهد؛ یکی عنوان می کند که مرکز فرهنگی تاسیس شود، یکی دیگر جایی برای تفریح، اما دریغ از یک پیشنهاد برای ساخت مسجد، البته بی مسجدی محله تقریباً در همه مجموعه های پیشین نیز بروز و ظهور داشت و موضوع تازه ای نیست؛ معلوم نیست چرا عوامل برنامه و مدیران شبکه ۲ سیما اینقدر روی تهی بودن برنامه های کودک از معنویت دست کم به شکل غیرمستقیم اصرار دارند، اما موضوع وقتی نگران کننده می شود که این غفلت به جایی می رسد که به تدریج شاهدیم سکولاریسم تنها آسیب برنامه هایی از این دست نیست و ردپای پررنگ اومانیسم و ارجاعات همجنس بازانه نیز به برنامه های پربیننده کودکانه ای، چون مجموعه بچه محل باز شده است.

در برنامه بچه محل کاراکتر های جدیدی اضافه شده اند که حضور آن ها عجیب به نظر می رسد. یک عروسک ساز در فضایی که قطعه های مختلف بدن انسان روی طبقه های کارگاهش به چشم می خورد با عروسکی که خود او را ساخته به نام «سربالا» حضور دارد؛ دلقکی که زیرشکمش برجستگی بی حیاگونه ای دارد.

«سربالا» در رفتار و گفتار و صورت بندی ظاهری تداعی کننده فردی دوجنسیتی است که برخی مواقع با عقب زدن موهایش نقشی زنانه ایفا می کند و برخی مواقع برای ایفاکردن نقش پدر رفتار های مردانه بروز می دهد؛ عروسکی که به خالقش می گوید بامان (پدر و مادر).

چگونه ممکن است این درهم تنیدگی جنسیتی که بی تردید با رنگ آمیزی دلقک وار یادآور نمادگرایی همجنس بازان است از چشم ناظران پخش و مدیران سیما دور مانده باشد.

حال و هوای غیردینی یا ضددینی برنامه بچه محل حتی خود را در نورپردازی و رنگ آمیزی صحنه و دکور هم نشان می دهد.

اگر در سری اول « محله گل و بلبل » از مسجد خبری نبود، دست کم در طراحی صحنه و نورپردازی از رنگ های شاد و رگه هایی که نسبت بیشتری با هنر اسلامی دارند، استفاده می شد و به وضوح می شد رد رنگ های آبی روشن، سبز روشن و فیروزه ای را حس کرد که در روانشناسی رنگ ها و فلسفه هنر به عنوان رنگ هایی که نسبتی معین با معنویت دارند شناخته می شوند، اما هر چه جلوتر می رویم، رنگ ها و نورپردازی ها در آثار عموپورنگ به سمت تیرگی می روند و هویت اشیا و طراحی صحنه نسبت کمتری با سبک زندگی ایرانی- اسلامی پیدا می کند.