انواع کودک آزاری 

تمامی انسان ها زمانی که تازه متولد می شوند به دلیل ناتوانی و ضعف نمی توانند از خودشان مراقبت کنند در نتیجه به مراقبت والدین نیاز دارند پس اگر این مراقبت و حمایت از کودک به درستی انجام نشود کودک در تمامی مراحل زندگی دچار مشکل می شود.

کودکانی که از حمایت والدین برخوردار نیستند ، والدین آن ها بدرفتاری می کنند ، به نیازهایشان اهمیت نمی دهند ، در نتیجه آن ها مورد آزار و اذیت قرار می گیرند . این کودکان در آینده دچار مشکلاتی از جمله کمبود اعتماد به نفس ، از جنبه های مختلفی همچون اجتماعی ، فردی و معنوی رشد و پیشرفت ندارند.

کودکانی که مورد آزار و اذیت والدین قرار گرفته اند یا از آن ها حمایتی نشده است ممکن است در بزرگسالی نیز مشکلات فراوانی را داشته باشند و همچنین نتوانند در زندگی نقش موثری داشته باشند.

هرگونه پرخاشگری فیزیکی که والدین یا اطرافیان با کودک می کنند ، بی توجهی به احساسات کودکان ، سوء استفاده های جنسی از طریق اقوام یا والدین ، غفلت و بی توجهی به نیازهای کودکان کودک آزاری نامیده می شود که عواقبی از جمله اختلال در رشد و سلامت او و همچنین مشکلات اجتماعی در زمینه پذیرش مسئولیت ، برقراری ارتباط با دیگران ، اعتماد و قدرت دارد.

انواع کودک آزاری

بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی کودک آزاری به انواع:

• جسمی
• جنسی
• غفلت
• عاطفی
• اقتصادی

تقسیم می شود.

کودک آزاری جسمی

کودک آزاری جسمی آسیبی است که شامل مواری چون ضربه زدن ، داغ کردن ، آسیب رساندن به سر ، شکستگی ، آسیب های درونی ، زخمی کردن یا هر شیوه دیگر از آسیب جسمانی می شود؛ به طور کلی ، آزار جسمانی شامل آسیب هایی نظیر ضربه، سوختگی، ضربه به سر، شکستگی، آسیب های داخلی، زخم و سایر اشکال آسیب جسمانی است که حداقل به مدت 48 ساعت دوام داشته باشد.
روانشناسان و روانپزشکان معتقدند که تنبیه بدنی و آزار جسمی کودک راه موثری برای تربیت نیست و فقط تاثيري موقتي و کوتاه مدت دارد كه باعث افزایش خشونت، تنفر و انگیزه انتقام جویی در کودکان مي شود. تنبیه می تواند باعث شکل گیری انواع ترس در کودکان شده و به اعتماد به نفس آنها ضربه می زند.

کودک آزاری عاطفی

کودک آزاری عاطفی شامل سرزنش ، ترساندن ، دست انداختن ، کنترل زیاد ، تهدیدهای کلامی ، تمسخر ، تحقیر کودک ، سپر بلا کردن کودک ، فراهم نکردن نیازهای ضروری کودک به صورت عمدی که این آزار عاطفی منجر به اختلال رفتاری ، شناختی ، عاطفی و یا فکری در کودک می شود که علاوه بر خانواده هایی که از لحاظ اقتصادي مشکل دارند، در خانواده های نسبتا مرفه جامعه نیز دیده می شود. طبق تحقیقات انجام شده میزان کودک آزاری عاطفی در دختران و فرزندان اول بیشتر از پسران و فرزندان بعدی است. متأسفانه بسیاری از والدین، این موارد را کودک آزاری به شمار نمی آورند.

کودک آزاری از نوع بی توجهی و غفلت

بی توجهی یعنی اینکه والدین کارهای لازم برای رفع نیازهای کودک انجام ندهند و شامل سه دسته جسمانی، آموزشی و عاطفی است .
بی توجهی جسمانی: نبودن مراقبت بهداشتی، رها کردن کودک، تغذیه نامناسب، پوشاک و بهداشت نامناسب و ...
بی توجهی آموزشی: اجازه دادن به کودک برای فرار از مدرسه، عدم نام نویسی کودک در مدرسه
بی توجهی عاطفی: عدم تأمین عاطفی، کودک را در معرض آزار همسر قرار دادن، اجازه مصرف مواد و الکل به کودک دادن، محبت نکردن به کودک، در حضور کودک همسر را مورد آزار و اهانت قرار دادن
فقر فرهنگی و نا آگاهی والدین از نیازهای تربیتی و حقوق کودکان همواره آزار و اذیت کودکان را به دنبال دارد .

کودک آزاری جنسی

آزار جنسی هر تعامل و تماس جنسی است که بین کودک و بزرگسال است و کودک از آن رضایت ندارد و این تعامل در دامنه وسیعی قرار دارد که از نشان دادن آلت تناسلی بزرگسال به کودک و برعکس، مجبور کردن کودک به روسپی گری و استفاده از فیلم های مستهجن تا رابطه جنسی با کودک را شامل می شود . آزار جنسی هم چنین شامل تجاوز جنسی به کودک و استثمار جنسی هم می شود. کودک آزاری جنسی به عنوان خشونت جنسی علیه کودک در نظر گرفته می شود.

کودک آزاری اقتصادی

کودک آزاری اقتصادی به معنی سوء استفاده از کودک به منظور کسب درآمد و عدم تخصیص آن درآمد به خود کودک می باش . کارهایی مانند مجبور کردن کودک به انجام کارهای خارج از خانه، گدایی کردن و کار اجباری کودک آزاری اقتصادی محسوب می شوند.

علائم کودک آزاری

فهمیدن این که یک کودک مورد سؤ استفاده قرار گرفته همیشه ساده نیست. کودکانی که مورد آزار قرارگرفته اند اغلب می ترسند که شکایتی کنند چرا که آنها بیم آن را دارند که شاید مقصر شناخته شوند و یا اصلاً کسی حرف شان را باور نکند. علاوه بر آن، کسی که آنها را مورد آزار قرار داده ممکن است کسی باشد که بسیار عاشق او هستند و بخواهند از او مراقبت کنند. والدین اغلب قادر نیستند که نشانه های مورد آزار قرار گرفتن را تشخیص دهند، چرا که آنها ممکن است که نخواهند با این واقعیت مواجه شوند.

اگر این شک ایجاد شد که کودک ممکن است مورد سؤ استفاده جنسی قرار گرفته شده باشد، کودک بایستی هر چه سریع تر توسط یک پزشک متخصص مورد معاینه قرار بگیرد. این موضوع بسیار ضروری است که هر کودک آزار دیده ای بایستی یک دسترسی فوری به حمایت های تخصصی لازم و همینطور درمان داشته باشد؛ معاینه توسط پزشک نباید بخاطر هر دلیلی به تعویق بیفتد. بسیاری از نشانه های آسیب مربوط به سؤ استفاده جنسی موقت هستند. به طور ایده آل، معاینه باید ظرف 72 ساعت پس از رخداد یا مشاهده علائم انجام شود. همیشه یک آزمایش فیزیکی کامل باید انجام شود تا متخصص بتواند هر نشانه ای مربوط به آزار فیزیکی یا جنسی را مشاهده کند. این دو شکل از آزار و سؤ استفاده می توانند-و اغلب هم همین گونه است-با یکدیگر هم زمان وجود داشته باشند. هر چقدر آزار ادامه پیدا کند، احتمال بهبود و ریکاوری کامل فیزیکی و روحی کودک کاهش می یابد.