آشنایی با آداب و رسوم مردم نامیبیا

نامبیا با نام رسمی جمهوری نامیبیا (به انگلیسی: Republic of Namibia) کشوری است در جنوب غربی آفریقا. نامیبیا در جنوب باختری آفریقاست که از شمال با آنگولا و از از شمال خاوری با زامبیا و از خاور با بوتسوانا و از خاور، جنوب خاوری و جنوب با آفریقای جنوبی مرز مشترک دارد و از سوی باختر به آب های اقیانوس اطلس می رسد. پایتخت آن ویندهوک است. جمعیت آن ۲٫۱ میلیون نفر است. واحد پول این کشور دلار نامیبیا است. نامیبیا نظام پارلمانی چندحزبی دارد و یک دموکراسی باثبات است. کشاورزی، دامداری، گردشگری، و معادن پایه های اقتصادی کشور را تشکیل می دهند. مهم ترین مواد در بخش معدنی نامبیا الماس، اورانیوم، طلا، نقره و فلزات پایه هستند.

دین و زبان مردم نامیبیا

نژاد ۸۷ ٪ مردم نامیبیا، سیاه پوست (شامل: ۵۰ ٪ قبیلهٔ اووامبو، ۹ ٪ قبیلهٔ کاوانگوس، همچنین ۷ ٪ هررو، ۷ ٪ دامارا، ۵ ٪ ناما، ۴ ٪ کاپریوین، ۳ ٪ بوشمن، ۲ ٪ باستر و کمتر از ۱ ٪ نیز تسوانا) بقیه نیز، ۶ ٪ سفید و ۷ ٪ نیز دورگه هستند. رشد سالانه جمعیت این کشور ۳/۲ درصد است. دین ۸۰ تا ۹۰ درصد مردم این کشور مسیحیت است و بقیه پیرو ادیان بومی هستند. از میان مسیحیان نامیبیا، دست کم ۵۰ درصد لوتری هستند. کلیسای کاتولیک، متدیسم، انگلیکان، و کلیسای اصلاحی هلندی نیز پیروانی در نامیبیا دارند.

زبان انگلیسی زبان رسمی نامیبیا است، زبان های آفریکانس، آلمانی و بانتو نیز رایج است. تا سال ۱۹۹۰ زبان های آلمانی و آفریکانس نیز رسمیت داشتند. حزب حاکم کشور یعنی سواپو، از سال ها پیش از استقلال نامیبیا تصمیم گرفته بود تا این کشور را پس از استقلال یک زبانه کند و این سیاست برای تمایز با سیاست رایج در کشور آفریقای جنوبی اتخاذ شده، زیرا در آفریقای جنوبی تمامی یازده زبان اصلی کشور رسمیت دارند. زبان اول نیمی از مردم نامیبیا زبان اوشیوامبو است اما زبان میانجی که در سراسر کشور رواج دارد زبان آفریکانس است. امروزه در میان نسل جوان، زبان انگلیسی به سرعت در حال تبدیل شدن به زبان اصلی است.

فرهنگ مردم نامیبیا

• آداب و رسوم غذا در مناسبت های مراسم: موارد مهم با ذبح گاو یا بز و مصرف گوشت، آبجو خانگی، نوشیدنی خریداری شده و سایر غذاها مشخص شده است. در برخی فرهنگ ها ، گوشت باقیمانده به همراه میهمانان به خانه فرستاده می شود.
• اقتصاد پایه: اقتصاد نامیبیان بین صنعت فشرده سرمایه تقسیم می شود ، که بیشتر تولید ناخالص داخلی را شامل می شود و کشاورزی معیشتی که دارای نیروی کار شدید است و بیش از نیمی از جمعیت را به خود اختصاص می دهد. با دسترسی اندک به کمکهای مالی یا فنی، بیشتر کشاورزان معیشتی به فعالیتهای تجاری در مقیاس کوچک و یا اعضای خانواده که برای دست یابی به دستمزدها یا مستمری ها متکی هستند، اعتماد می کنند.
• تصرف زمین و املاک: تصرف زمین در نامیبیای مرکزی و جنوبی براساس املاک خصوصی است. در مناطق روستایی، زمین خریداری و فروخته نمی شود. خانواده ها از حقوق ارثی برای استفاده از توطئه های خاص یا پرداخت هزینه برای رهبران سنتی برای استفاده از حقوق استفاده می کنند. در جوامع شبانگاه، کلیه اعضا به طور کلی به چرای و آب در منطقه جامعه دسترسی دارند. منابع اخیر بحث و جدال شامل حصارکشی غیرقانونی اراضی مشترک برای استفاده خصوصی توسط ثروتمندان و مالکیت گسترده زمین توسط سفیدپوستان است.
• فعالیت های تجاری: در کنار فروشگاه های خرده فروشی نامیبیا و زنجیره های آفریقای جنوبی، فعالیت های غیر رسمی و تجاری در مقیاس کوچک گسترده است. مشروبات الکلی خانگی، گوشت تازه چاودار، غذاهای آماده و صنایع دستی عمده ترین محصولات فروخته شده هستند. برخی دیگر مقادیر کمی صابون، میوه، ساعت و کالاهای دیگر را برای فروش در کنار جاده یا مغازه های کوچک خریداری می کنند.

خرافات در نامیبیا

خرافاتی مبنی بر اینکه کار در نامیبیا هرگز تقسیم نشده رویت شده است و برخی معتقد هستند که اگر کار به دست بانوان انجام شود دیگر نمی توان به آینده آن کار خوش بین بود به این ترتیب در مناطق عمومی روستایی، آقایان و پسران به طور کلی از دام مراقبت می کنند، خانه های خود را احداث و نگهداری می کنند، مزارع شخم می زنند و به برخی از کار های کشاورزی کمک می کنند، در حالی که زنان و دختران بیشتر کارهای کشاورزی، تهیه غذا، مراقبت از کودکان و کارهای خانگی را انجام می دهند. این خرافات به نسبت قبل امروزه کمتر شده و زن و مرد در کنار هم کار می کنند.

در ابتدا این عقاید در نامیبیا رویت می شود که بانوان حق ندارند با افراد خارجی ازدواج کند و این موضوع به معنی عدم پاکدامنی بانوان بود این عقیده در طول سال های زیاد سبب درگیری و مرگ بسیاری از قوم ها شد؛ اما امروزه زنانی که با کارگران مهاجر ازدواج کرده اند، برخی از مسئولیت های مردانه را به عهده گرفته اند و زنانی که برای شرکت در مبارزات رهایی از کشور فرار کرده اند، به عنوان مبارزان، دانشجویان و کارگران اردوگاه های پناهندگی نقش های جدیدی را به عهده گرفتند. آنها SWAPO را به حمایت از برابری جنسیتی سوق دادند و به تضمین اینكه قانون اساسی حقوق برابر زن و مرد را تضمین می كند، كمك كردند، با این حال روند تغییر قوانین تبعیض آمیز آهسته و در جریان است. زنان هنوز فرصت اقتصادی کمتری نسبت به مردان دارند و میزان تجاوز به عنف و خشونت خانگی بسیار زیاد است.

غذا در نامیبیا

در صدر لیست ما طیف گسترده ای از استیک های بازی وحشی قرار دارد که در اکثر رستوران های نامیبیا ارائه می شود (گرچه ما ترجیح می دهیم که آن را در بوش سافاری سرو کنید) اگرچه اغلب در کباب پخته (یا braai همانطور که در نامیبیا مشهور است) پخته می شود ، بازی وحشی را که به طرق مختلفی سرو می شود ، پیدا خواهید کرد: از سوسیس (boerewors) گرفته تا خورش (potjiekos) و استیک برای خرد کردن کباب (sosatie)..

بیلتونگ یک گوشت خشک شده معطر است که در آفریقای جنوبی به عنوان یک غذای زنده مانده از آن سرچشمه گرفته است و هم اکنون میان وعده های روزمره ای در نامیبیا است. این ماده معمولاً از گوشت گاو تهیه می شود، اما از ، wildebeest یا حتی شتر مرغ تولید می شود. ادعايي مبني بر اينكه بيلونگ ناميبيايي از گاوهاي جوان ساخته شده است و از گوشت هاي لطيف و آبدار برخوردار است. سپس با استفاده از ادویه جات و ترشی جات طبیعی و سرکه قبل از خشک شدن هوا برای تولید محصول نهایی خوشمزه تقویت می شود. این غالباً به عنوان یک میان وعده خیابانی خدمت می شود، این ترکیبی از آب دهان است که از برش کباب شده گوشت قرمز، سبزیجات و فلفل ها تهیه می شود و همراه با “کیک های چربی” خوشمزه و خامه ای برای کمک به خیساندن آب میوه ها سرو می شود. به طور کامل، کیک های چربی یک خمیر گرد تشکیل شده از روغن آفتابگردان، مخمر و آرد است.

سخن آخر

نزدیک به ۲۰۰۰ سال پیش، نامیبیای فعلی زیستگاه قوم سان، بود، پس از آن قوم هررو، که به زبان بانتو تکلم می کردند در سال ۱۶۰۰ میلادی به نامیبیا مهاجرت کردند. امروزه بیشتر نژاد کشور نامیبیا را قوم اووامبو تشکیل می دهند که در سال ۱۸۰۰ میلادی به نامیبیا مهاجرت کردند. در اواخر قرن ۱۵ میلادی، دریانورد پرتغالی، بارتولومو دیاز اولین اروپایی ای که از نامیبیا دیدن کرد لقب گرفت. کشور نامیبیا پیش از این آفریقای جنوب غربی نام داشت. این منطقه در سال ۱۸۸۴ به مستعمرهٔ آلمان تبدیل شد، بین سال های ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۸ نیروهای آلمانی ده ها هزار تن از قبیلهٔ هررو را قتل عام کردند، آنها به این دلیل کشته شدند که علیه استعمار آلمان قیام کرده بودند.

آشنایی با آداب و رسوم مردم کشور کامرون