آشنایی با ضرب المثل اما این طریق خانه داری نیست 

ضرب المثل اما این طریق خانه داری نیست

ضرب المثل گونه ای از بیان است که معمولاً تاریخچه و داستانی پندآموز در پس بعضی از آن ها نهفته است. بسیاری از این داستان ها از یاد رفته اند، و پیشینهٔ برخی از امثال بر بعضی از مردم روشن نیست؛ با این حال، در سخن به کار می رود. شکل درست این واژه «مَثَل» است و ضرب در ابتدای آن اضافه است. به عبارتِ دیگر، «ضرب المثل» به معنای مَثَل زدن (به فارسی: داستان زدن) است. برای آشنایی بیشتر با ضرب المثل اما این طریق خانه داری نیست با ساعدنیوز همراه شوید.

داستان ضرب المثل اما این طریق خانه داری نیست

دزدی به خانه ای درآمد . شال و دستمال خود را در وسط حیاط بگسترد تا به اتاق درآید و آنچه از اثاثیه بیابد در آن بریزد .
زن و مرد صاحبخانه كه در وسط حیاط و روی زمین خفته بودند در این هنگام بیدار شده و دم را غنیمت شمردند و روی شال و دستمال بزرگ او ، دراز كشیدند .
دزد تمام زوایای خانه را تفحص كرد . چیزی نیافت . تشنه اش شد ، رفت به سر چاه تا آبی بنوشد .
اتفاقاً چاه هم خالی از دلو و طناب بود . عصبانی شد ، آمد شال و دستمال خود را برداشته از آنجا برود كه دید عجب روزگاری است ، زن و مرد شال و دستمال او را صاحب شده اند ، مشاهدهٔ این صحنه ، آتش خشمش را تیز كرد ، لگد سختی بر پهلوی مرد نواخت .
مردك برخواست و چشمها را قدری مالید سپس پرسید كیستی ؟
دزد گفت : هیچ ! خاموش باش . می خواستم با تو بگویم ما كه رفتیم ، اما این طریق خانه داری نیست . دزد پس از گفتن این سخن ، از خیر شال و دستمال خود هم گذشت و راه خود را در پیش گرفت .

کاربرد ضرب المثل اما این طریق خانه داری نیست

این مثل را در مورد كسانی می گویند كه به امور خارجه و خانه داری بی علاقه هستند .

ارزش و اهمیت خانه و خانه داری در اسلام

بی تردید خانه داری که مجموعه ای از تلاش های زیرساختی به شمار می رود، خانه نشینی نیست و بیکاری شمرده نمی شود. متأسفانه گروهی خانه داری را بیکاری می پندارند و آن را با بی سوادی مساوی می دانند. گویا خانه داری یعنی در خانه ماندن و روز را به شب رساندن. گاه تعبیر «خانه دار»، توهینی نابخشیدنی به شمار می رود؛ حال آنکه خانه داری بستر فرهنگ سازی و اصلاح اجتماع و رشد انسان هاست. وقتی مرد از کارهای روزانه و سروصداهای خارج خسته شود، به خانه پناه می آورد؛ وقتی از کشمکش ها و ناملایمات به تنگ آید، برای استراحت به خانه می رود؛ حتی وقتی از گردش و تفریح خسته شود، به آنجا پناه می برد. آری، خانه بهترین آسایشگاهی است که انسان می تواند بدون هیچ قیدوبندی در آنجا استراحت کند؛ یعنی جای انس و مودت، صفا و صمیمیت، آرامش و استراحت است؛ پرورشگاه مردان و زنان بافضیلت است؛ مرکز شخصیت سازی و کلاس تعلیم و تربیت فرزندان است؛ اجتماع کوچکی است که اجتماع بزرگ انسان ها را به وجود می آورد؛ ترقی و تنزل، صلاح و فساد جامعه به همین اجتماع کوچک مربوط است. از این رو، اصلاح جامعه را باید از خانواده ها آغاز کرد.

پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «هر زنی که در خانه همسر خود کاری انجام دهد و هدف او اصلاح امور خانواده باشد، خداوند بر او نظر رحمت می افکند و هر که خدا بر او نظر رحمت کند، هرگز عذاب نخواهد شد».
همچنین فرمودند: «هر زنی که بمیرد، در حالی که شوهرش از او راضی باشد، وارد بهشت می شود».

در جای دیگر نیز می فرمایند: «زن نمی تواند حق خدا را ادا کند، مگر اینکه حق شوهرش را ادا کند».

امام علی (علیه السلام) می فرمایند: «جهاد زن خوب شوهرداری است».