آشنایی با کاخ بلودر در اتریش

بازدید از موزه بلودر در اتریش به عنوان یکی از شاهکارهای هنری و معماری باروک در جهان یکی از اولویت های گردشگران محسوب می شود. آیا این کاخ جزء کاخ های باروک اتریش است؟ بله. آیا هنر به کار رفته در ساخت این موزه هنر ارزشمند و ذی قیمتی است؟ بله. آیا این موزه دارای چشم انداز آیکونیک است؟ بله. آیا این کاخ دارای یکی از نقاشی های دیواری معروف در جهان می باشد؟ بله. اما از دلایل دیگر محبوبیت این کاخ موزه می توان به موارد مهم زیر اشاره نمود:

• این کاخ جزء موزه های بین المللی هنر همراه با گنجینه های منحصربفرد می باشد

• این کاخ محل نگهداری تابلو بوسه یا The Kiss نقاش معروف نمادگرا کیلمت می باشد

• این کاخ محل برگزاری نمایشگاه های هنر موقتی است

• این موزه از 2 کاخ قرن 18 با باغ های زیبا تشکیل شده است

مجموعه سلطنتی بلودر (Belvedere) از دو کاخ روبه‌روی هم که با یک باغ زیبا از هم جدا می‌شوند تشکیل شده و امروزه مجموعه‌های هنری ارزشمندی را از هنرمندان برجسته‌ای چون «ونگوگ» و «کلیمْت» در دل خود به نمایش می‌گذارد. معنای نام بلودر به زبان ایتالیایی یعنی «چشم‌انداز زیبا» و اگر از کاخ بلودر بالایی به کل مجموعه نگاهی بیندازید علت این نام‌گذاری را به خوبی لمس خواهید کرد. این مجموعه به عنوان کاخ تابستانی شاهزاده «اوژِن»، یک فرمانده موفق ارتش فرانسه ساخته شد که در سال 1683 ارتش ترکیه را در هم شکست. کاخ بلودر که شاهکاری از سبک معماری باروک به شمار می‌رود، توسط معمار دربار، «یوهان لوکاس فون هیلدبرانت» (Johann Lukas von Hildebrandt) طراحی شد.

بعد از مرگ این شاهزاده بدون فرزند در سال 1736، تمام دارایی او شامل آثار هنری و کتابخانه‌ای عظیم توسط «آنا ویکتوریا» یکی از عموزادگانش فروخته شدند. در سال 1752 او کاخ را به ملکه «ماریا ترزا» که تصمیم داشت بلودر را برای نگهداری مجموعه هنری سلطنتی استفاده کند فروخت. در سال 1779 ملکه کاخ و باغ‌هایش را به روی عموم بازگشایی کرد. در آخر قرن نوزدهم آثار هنری به موزه اختصاصی تاریخ هنر انتقال یافتند. کاخ پایینی بعدتر تبدیل به موزه هنر مدرن شد و کاخ بالایی هم به عنوان محل اقامت دوک اعظم «فرانتس فردیناند» (Franz Ferdinand) تا زمان قتل او در سال 1914 مورد استفاده قرار می‌گرفت. کشته شدن وی از عوامل آغازگر جنگ جهانی اول بود.

در سال 1918 بعد از جنگ، مجموعه کاخ توسط دولت در اختیار گرفته شد و هر دو کاخ تبدیل به موزه‌های دولتی شدند. بنیان این موزه‌ها توسط خود شاهزاده اوژن نهاده شده بود که حامی تأثیرگذاری در زمینه هنر به حساب می‌آمد و مجموعه گران‌بهایی از نقاشی و مجسمه از هنرمندان سرتاسر اروپا گردآوردی کرد.

کاخ بلودر پایینی

محل زندگی شاهزاده اوژن در «بلودر پایینی» قرار داشت. ساخت این بنا در سال 1714 آغاز شده و دو سال به طول انجامید. می‌توانید اتاق‌های زیبایی را در این کاخ ببینید که به خوبی حفظ و نگهداری شده‌اند. بسیاری از اتاق‌ها به روی بازدیدکنندگان موزه باروک باز هستند؛ این موزه، مجموعه‌ای از نقاشی‌ها و مجسمه‌های عصر باروک را به نمایش می‌گذارد. شما می‌توانید اتاق غذاخوری، تالار آینه و اتاق‌ خواب را تماشا کنید. تالار مرمر یکی از قسمت‌های برجسته این کاخ به حساب می‌آید که به طرز خیره کننده‌ای با نقش برجسته و مجسمه‌های چشم‌نواز تزئین شده است.

نقاشی‌های سقفی اثر «مارتینو آلتومونته» (Martino Altomonte) که در سال 1716 کشیده شدند، شاهزاده اوژن را در هیئت خدای آپولو به تصویر می‌کشند. یکی دیگر از اتاق‌های جالب توجه، تالار «گروتِسْک» است که دیوارهایش به سبک خانه‌های روم باستان تزئین شده‌اند. در این قسمت می‌توانید مجسمه‌های عجیب، با حالات چهره غیر معمول را ببینید. ساختمان نارنجستان که در ابتدا برای حفاظت از درختان طی زمستان ساخته شده بود امروزه برای نمایشگاه‌های موقتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اسطبل‌ها هم تبدیل به موزه هنر قرون وسطی با مجموعه‌ای بزرگ از نقاشی و مجسمه‌های قرن 12 تا اوایل قرن 16 شده است.

کاخ بلودر بالایی

در انتهای جنوبی فضای سبز، در بالای شیب، «بلودر بالایی» قرار دارد. این کاخ را بزرگ‌ترین شاهکار معمار «یوهان لوکاس فون هیلدبرانت» می‌دانند. نمای خارجی آن بسیار تحسین برانگیز بوده و نسبت به بلودر پایینی جلوه بیشتری دارد. به ویژه ورودی اصلی رو به جنوب، بسیار دیدنی است. مجسمه‌های متعددی که ورودی را مزین کرده‌اند، اشاره به پیروزی علیه ارتش ترکیه دارند.

فضای داخلی بنا خیلی شباهتی به زمانی که در میانه قرن بیستم فعالانه از آن استفاده می‌شد ندارد. دیدنی‌ترین قسمت کاخ، تالار طبقه همکف با مجسمه‌های بزرگی است که سقف گنبدی را حمایت می‌کنند. مجموعه هنری اتریش در کاخ بالایی نگهداری می‌شود که یکی از برترین موزه‌های وین است. تمرکز این مجموعه بر آثار هنری قرن نوزدهم تا بیستم، با شاهکارهایی از هنرمندان به نامی چون «ونگوگ»، «مونه»، «رُنوار»، «شیله» و «کوکوشْکا» می‌باشد. شهرت این موزه بیشتر به خاطر مجموعه بی رقیب آن از آثار «گوستاو کلیمْت» است؛ نقاش اتریشی برجسته‌ای که یکی از پیشگامان جنبش انتزاع وینی بود.