سگ نژاد داگو آرژانتینو که نام دیگر آن ماستیف آرژانتینی است، یک سگ شکاری بوده که می تواند طعمه های بزرگ مثل پوما و گراز را شکار کند. این سگ بزرگ جثه و عضلانی، سینه فراخ و سر بزرگ و گردی دارد. دندان های داگو آرژانتینو به صورت مرتب و به موازات هم قرار گرفته و این حیوان فک بسیار قدرتمندی دارد. این سگ غریزه بسیار قوی برای شکار کردن دارد ولی همزمان سگ مهربان و حمایتگری برای خانواده سرپرستش است.
در منطقه مدیترانه ای (مرکزی) جمهوری آرژانتین، استانی به نام کوردوبا قرار دارد که خاستگاه نژاد داگو آرژانتینو است. در سال 1982 فردی به نام دکتر آنتونیو نورس مارتینز که پزشک مشهور خانواده سلطنتی بود و علاقه زیادی به سگ ها داشت، پایه ایجاد نژاد داگو آرژانتینو را آغاز کرد. این شخص سگ جنگی اهل کوردوبا را که سگ بسیار قوی بود با چندین نژاد خاص ترکیب کرد و بعد از مطالعه و بررسی نسل های مختلف توانست داگو آرژانتینو را به وجود بیاورد.
در ابتدا از این نژاد به عنوان سگ جنگی استفاده می کردند ولی از آنجایی که دکتر نورس علاقه زیادی به شکار داشت، این سگ را همراه خود به شکار می برد. سگ داگو به این طریق، استعداد شگرف خود را در شکار حیوانات بزرگ نشان داد و به یک سگ شکاری تبدیل شد. این سگ سرسخت، مقاوم، شجاع و قوی که حس بویایی فوق العاده ای دارد، یکی از بهترین سگ ها برای شکار شیر کوهی و انواع گراز در مناطق وسیع آرژانتین است. FCI یا همان سازمان جهانی سگ، در سال 1973 با تلاش های زیاد دکتر آگوستین نورس که برادر دکتر آنتونیو نورس بود، به عنوان اولین و تنها نژاد آرژانتینی شناخته شد.
سر این نژاد بزرگ است اما با بدنش هماهنگ است، پوزه این نژاد محدب مقعر است و در جلوی پوزه چین هایی وجود دارد، چشم های آن ها کوچک و دارای فاصله زیادی نسبت به هم هستند. گوش ها کوچک هستند و از یکدیگر فاصله دارند، بدن آن ها مستطیلی است، تنه قدرتمند و دنده ها منحنی شکلی دارند.
در مورد خصوصیات آن ها باید بگوییم که آن ها مهربان هستند، این سگ ها نگهبان های خوبی هستند، داگو گاهی اوقات لجباز می شوند، داگو آرژانتینو از صاحب خود، خانواده اش و کودکان به خوبی مراقبت می کنند، به فعالیت و ورزش های زیادی در طول روز احتیاج دارند، بسیار باهوش و هوشیار نسبت به اطرافشان هستند.
بسته به اندازه سگ شما در بزرگسالی، شما باید به او فرمولی بدهید که نیازهای هضم خاص او را در طی مراحل مختلف زندگی تأمین کند. بسیاری از شرکتهای تولید غذای سگ، فرمولهای مخصوص خود برای نژادهای کوچک، متوسط، بزرگ و غول پیکر دارند. داگو آرژانتینو نژاد بزرگی است. آنچه با آن شما سگ خود را تغذیه می کنید، یک انتخاب فردی است، اما همکاری با دامپزشک و/ یا پرورش دهنده، بهترین روش برای تعیین تعداد وعده های غذایی در طول دورۀ توله سگی و بهترین رژیم غذایی برای بزرگسالان برای افزایش طول عمر آنها خواهد بود. آب تمیز و تازه باید همیشه در دسترس سگتان قرار داشته باشد.
فراتر از نظافت منظم هفتگی، استحمام گاه به گاه، ظاهر سگ شما را تمیز نشان می دهد. نظافت می تواند یک تجربۀ یک ارتباط شگفت انگیز بین شما و حیوان خانگی شما باشد. ناخن های محکم داگو که سریع نیز رشد می کند باید مرتباً با ناخن گیر یا وسایل دیگر کوتاه شوند تا از رشد بیش از حد، شکاف و ترک خوردگی، جلوگیری شود. گوش آنها باید به طور منظم بررسی شود تا از تجمع جرم گوش و بقایای ناشی از عفونت جلوگیری شود. دندان ها باید مرتبا مسواک زده شوند.
گزینه های ورزش برای داگو، شامل بازی در حیاط خانه، ترجیحاً حصارکشی شده یا چندین بار پیاده روی در روز است. همچنین ورزش می تواند به صورت فعالیت های داخل منزل، مانند پنهان کردن، تعقیب یک توپ که در امتداد کف زمین غلتیده می شود، یا آموزش ترفندهای جدید به آنها، باشد. برخی فعالیت های خارج از منزل مانند شنا، پیاده روی، بازیابی توپ یا دیسک های پروازی می تواند نتایج خوبی از نظر مصرف انرژی داشته باشد. آموزش دادن برای ورزش های مربوط به سگها، مانند چابکی، اطاعت پذیری و رالی نیز می تواند یک روش عالی برای تامین ورزش سگ شما باشد.
این نژاد حتما باید در دوران کودکی به خوبی آموزش دیده و اجتماعی شود تا رفتار های صحیح در برابر سایر انسان ها و حیوانات را یاد بگیرد. در صورتی که داگو آرژانتینو خود را خوب تربیت کنید، می تواند بدون ایجاد هیچ مشکلی با شما به پیاده روی یا کافه بیاید.
اگر سگ شما خوب تربیت شده باشد، رابطه خوبی با کودکان خواهد داشت. البته کودک شما باید نحوه رفتار صحیح با سگ را بیاموزد تا مشکلی برایش پیش نیاید. اگر این سگ ها کودکی را از همان زمان بچگی بشناسند، رابطه بسیار خوبی با او خواهند داشت. البته توجه داشته باشید که هیچ گاه سگ داگو آرژانتینو را با کودک خود تنها نگذارید و مراقب آن ها باشید. این سگ روی غذای خود حساس است و بهتر است به کودکتان آموزش دهید که هنگام غذا خوردن او مزاحمش نشود.
این سگ رابطه خیلی خوبی با سایر حیوانات ندارد و بهتر است با سایر گربه ها یا سگ ها در یک مکان نگهداری نشود. البته استثنائی هم وجود دارد و آن زمانی است که سگ شما از تولگی خوب آموزش دیده و با سایر حیوانات بزرگ شده باشد.
سگ داگو آرژانتینو بسیار سرسخت و قدرتمند هستند، اما با این حال مانند نژاد های دیگر مستعد برخی از بیماری ها می باشند. البته باید افزود که این موضوع شامل همه آن ها نخواهند شد ولی برای آگاهی بیشتر بهتر است که با برخی از بیماری های شایع در سگ داگو آشنا شوید.
این بیماری بیشتر مواقع ارثی می باشد، که در آن استخوان ران در مفصلش جفت نخواهد شد. از علائم این بیماری می توان به این که سگ داگو لنگ لنگ راه می رود و یا نمی تواند به خوبی راه برود اشاره کرد. البته این بیماری در برخی از آن ها خفیف است و می توانند به زندگی خود ادامه دهند. برای این که خیالتان درباره این بیماری راحت شود، بهترین کار این است که سگ داگو را نزد دامپزشک ببرید.
این نژاد بسیار حساس است و به برخی از مواد غذایی و هم چنین به برخی اشیایی که با آن ها در ارتباط است، آلرژی دارد. البته این بیماری بیشتر به دلیل تغذیه نادرست و استفاده از محصولات نامناسب لوازم آرایشی و بهداشتی برای مراقبت از این حیوانات ایجاد می شود.
مشکلات بینایی اغلب در سگ های داگو بالای هفت سال آغاز می شود، در این دوره لازم است که به دقت وضعیت چشم سگ مورد بررسی قرار گیرد و به صورت منظم توسط دامپزشک معاینه شود.
سگ dogo argentino دارای جثه تقریبا بزرگی است و بسیار پر انرژی هستند و از آن جایی که در طول روز فعالیت زیادی باید انجام دهند تا انرژیشان تخلیه شود، برای نگهداری در آپارتمان مناسب نیستند. بهتر است در خانه های ویلایی که حیاط دارند و یا باغ ها نگهداری شوند. این سگ ها سازگاری خوبی دارند و به همین دلیل شرایط نگهداری از آن ها ساده و آسان می باشد.
