به گزارش سایت خبری ساعدنیوز به نقل از بیتوته، وقتی صحبت از ژست های عاشقانه به میان می آید، شاید بسیاری از افراد در وهله اول به گل، شکلات و حتی سرودن شعر های عاشقانه فکر کنند. اما شاید هیچ چیز مانند گلدوزی "دوستت دارم" بر روی یک ملحفه آن هم با موی معشوق نمی تواند عمق عشق آتشین یک فرد را نشان دهد.
این نامه در اصل، متعلق به آنا ماریا رادکلیف، همسر جیمز رادکلیف، سومین ارل درونت واتر و فرزند جیمز دوم یعنی پادشاه انگلستان است.
جیمز رادکلیف، همسر آنا ماریا، در ۲۴ فوریه ۱۷۱۶ به دلیل مشارکت در شورش یعقوبی ها در سال ۱۷۱۵ اعدام شد. جیمز و سایر شورشیان تلاش کردند تا پسر یک کاتولیک مخلوع را به قتل برسانند. اما در این راه شکست خوردند و پادشاه دوباره بر تخت نشست.
جیمز به برج لندن فرستاده شد تا منتظر اعدام باشد. اگرچه آنا ماریا اغلب به دیدار او می رفت، اما جیمز نامه های عاشقانه ای برای او می فرستاد که در آن او را "عزیزترین گنج دنیوی" خود می خواند و از او خواست که در این مسیر شجاع باشد.
آنا ماریا رادکلیف، پس از اعدام شوهرش در سال ۱۷۱۶، شروع به گلدوزی کرد. اما او برای اینکار از ابزار های غیر معمول استفاده کرد. او برای پارچه از ملحفه سلول زندان همسرش و برای نخ، از مو های انسان استفاده کرد که کارشناسان بر این باورند این مو ها متعلق به همسر اوست.
بورلی کوک، متصدی تاریخ اجتماعی در موزه لندن، توضیح داد: «این ملحفه گلدوزی شده یک آیتم خارق العاده است که ساخت آن ماه ها یا حتی سال ها می تواند طول بکشد.» کوک همچنین اشاره داشت که این ملحفه خیلی فرسوده به نظر نمی رسد و ممکن است فقط در طول چهار ماه حبس جیمز رادکلیف در برج لندن از آن استفاده شده باشد.
کوک همچنین حدس زد که آنا ماریا برای دوخت چنین چیزی، علاوه بر مو های همسرش، از مو های خودش نیز استفاده کرده است. زیرا مو های دوخته شده در ملحفه به دو رنگ مجزا دیده می شوند. از دیگر تزئینات روی این نامه پارچه ای می توان به گل، برگ و تاج گل به شکل قلب اشاره کرد که برخلاف متن عاشقانه این نامه، این تزئینات با نخ کتانی دوخته شده اند.
آنا ماریا بعداً با فرزندانش از کشور گریخت و در بروکسل اقامت گزید تا بتواند آن ها را متعهد به مذهب کاتولیک بزرگ کند. با این حال او در سال ۱۷۲۳ بر اثر آبله درگذشت و یادگار او، یعنی نامه ی پارچه ای که آنا ماریا با مو های همسرش آن را گلدوزی کرده بود همچنان باقی ماند. چندین نسل از حامیان جیمز و دیگر فعالان در طول قرن ها از آن محافظت کردند تا اینکه این نامه پارچه ای در آخر در سال ۱۹۳۴ به موزه لندن اعطا شد.
این نامه پارچه ای نشان دهنده بخشی از تاریخ خشونت آمیز انگلستان است. این اثر، در اکتبر ۲۰۲۲ در نمایشگاه «اعدام ها» در موزه داکلندز لندن به نمایش گذاشته خواهد شد. این نمایشگاه همچنین آثار دیگری از ۷۰۰ سال اعدام در انگلستان، مانند لباس های شاه چارلز اول هنگام سر بریدنش در سال ۱۶۴۹ و نامه های نوشته شده توسط محکومان را به نمایش می گذارد.
هرچند به قول کوک، نامه پارچه ای آنا ماریا «نوعی یادگاری از مرگ مذهب کاتولیک در آن زمان است»، اما به وضوح نشان دهنده وفاداری یک زن به همسرش است.
اختراعات جالبی که به دست کودکان ساخته شده اند
