به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از مهر، مؤسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی در سالروز شهادت آیت الله شمس آبادی، برای نخستین بار تصویر «پرسش و پاسخ مکتوب سیدمهدی هاشمی با ساواک» و «اعترافات پس از انقلاب مهدی هاشمی درباره همکاری اش با ساواک در ماجرای قتل آیت الله شمس آبادی» را منتشر کرده است.
۱۸ فروردین ۱۳۵۵ جنازه آیت الله شمس آبادی در حومه جاده درچه پیاز اصفهان کشف می شود. در جریان این پرونده، سیدمهدی هاشمی و جمعی از همفکرانش بازداشت و در دادگاه محاکمه و محکوم می شوند. «همکاری مهدی هاشمی با ساواک» یکی از مسائلی است که در سال های پس از انقلاب همواره درباره ماجرای پرونده قتل آیت الله شمس آبادی مطرح می شود. مهدی هاشمی که پیش از این با رابط ساواک مرتبط بود، در حالی که ساواک اطلاعی از عوامل قتل نداشت، برای نخستین بار نام آنها را لو می دهد. او پس از این نیز چند دیدار با رابط ساواک دارد و اطلاعات تکمیلی خود را در اختیار آنها می گذارد.
سند اول: پرسش و پاسخ سیدمهدی هاشمی با ساواک درباره عوامل قتل، ۲۱ اردیبهشت ۱۳۵۵
هویت شما محرز است. چنانچه علاقمندید از ارفاق قانونی برخوردار گردید با توجه به مذاکرات معموله هرگونه اطلاعی درباره قتل مرحوم سید ابوالحسن موسوی شمس آبادی دارید ذیلاً با خط خودتان بنویسید.
ج: بطوریکه اطلاع حاصل کرده ام اختلافات و دودستگی موجود در قهدریجان موجب گردیده که عده ای تصمیم بقتل مرحوم سیدابوالحسن شمس آبادی بگیرند. اینک من اطلاعات خود را در اختیار مقامات امنیتی سازمان امنیت اصفهان می گذارم و متقابلاً تقاضا دارم: با توجه به ماده قانون که صراحت دارد چنانچه افرادی با مقامات امنیتی یا مأمورین انتظامی در مورد کشف مسائلی همکاری کند از مجازات معاف خواهد شد مرا مشمول این ماده قرار دهند.
آنطور که اطلاع یافتم سه نفر به اسامی ۱- اسدالله شفیع زاده فرزند حاج حیدرعلی که شغلش محصل بوده ۲- محمدحسین جعفرزاده فرزند حاج قاسم که شغلش دانشجو ۳- محمد اسماعیل فرزند معلم شغل مکانیک، این سه نفر تصمیم گرفتند به قتل آقای شمس آبادی. این سه نفر مدتی تعقیب می کردند تا شمس آبادی را تنها پیدا کنند و چون راننده اش مزاحم بود این امر امکان پذیر نبود. از قرار اطلاعاتی که پیدا کردم یک ماشین پیکان سفید را از شخصی به نام آقا محمود ایمانیان می گیرند و شب ها می روند تعقیب ولی موفق نمی شوند. تا اینکه یک شب که باز به قصد تعقیب رفته بودند متوجه می شوند که راننده نیست و آقا و زنش با هم پیاده به سمت مسجد می روند. ماشین را در نزدیکی او متوقف می کنند و می گویند بفرمائید بالا. آقا بدون معطلی سوار می شود و همین که زنش قصد سوار شدن به اتومبیل را می کند او را به عقب می زنند و خود او را سوار می کنند و در وسط راه خفه کرده و او را به سمت یزدان راه برده و او را می اندازند و با ماشین می آیند قهدریجان و از آنجا به نجف آباد و ماشین را به صاحب اصلی پس می دهند.
به نظر شما عامل اصلی این موضوع چه بوده است؟
چون آقای حسن مرادی و مصطفی رفیع زاده و سایر مخالفین اکثراً آقای شمس آبادی را به قهدریجان میاورند و به نفع دار و دسته آنان سخنرانی و انها را تشویق و حمایت می کرده که با روحیه و افکار عاملین قتل مغایر بوده، لذا روی تعصبات شدید مذهبی چنین تصمیمی گرفته اند.
اظهارات خود را چگونه گواهی می نمایید
به خط خود نوشتم و امضا می کنم.
سند دوم: اعترافات سال ۶۶ سید مهدی هاشمی درباره همکاری اش با ساواک
«هنگامی که جریان قتل آقای شمس آبادی رخ داد و تعداد زیادی از دوستان دستگیر شدند و از طرف دادسرا برای من نیز احضاریه آمده بود من به میرلوحی مراجعه نمودم که درباره مشکل مزبور چاره جوئی کنم. او با رضوی تماس گرفت و او گفته بود فلانی بیاید با هم صحبت کنیم. من بهمراه میرلوحی رفتم با رضوی [از مسئولین ساواک اصفهان] صحبت کردم. او از من پرسید شما از جریان قتل اطلاع دارید یا نه؟ گفتم نه. گفت بکجا احتمال می برید؟ من احتمالاتی از اصفهان را مطرح ساختم. در نهایت گفت چون شما احضار شده اید باید بروید خود را معرفی کنید ولی اگر اطلاعاتی پیدا کردید ما را در جریان بگذارید و من از او جدا شدم و روز بعد خود را بدادسرا معرفی نمودم و بازداشت شدم. در سلول انفرادی شماره یک زندان اصفهان.
سایر دوستان در سایر سلول ها بودند. من دچار ناراحتی شدید روانی بودم. یکی اینکه افرادیکه مرتکب جنایت شده اند بیرون از زندان اند و یک مشت افراد بیگناه را زندانی ساخته اند و دیگری از اینکه خود من نیز بدون داشتن مدخلیت در معرض اتهام قرار گرفته امو لذا تصمیم گرفتم اطلاعاتم را بساواک بدهم. برای توجیه اینکه قبلاً اطلاع نداشته ام و در زندان کسب اطلاع کرده ام، به اسدالله که در سلول پهلوی من با دو نفر دیگر بود خبر دادم با یک بهانه ای اگر بتوانی پیش من بیایی خوبست. لذا یک شب که چند نفر را تنبیهی از بندها بانفرادی آورده بودند و سلول ها پر بود، اسدالله زرنگی کرد و از ماموری که باوضاع سلول ها آشنا نبود خواهش کرد که یکی از آنها را در سلول ۲ بگذارد و خودش امد نزد من یک شب با هم بودیم. باو گفتم نگفتم این کار بمصلحت نیست و همه را داغون خواهند کرد. صحبتهای دیگری نیز کردم که درست یادم نیست ولی او نیز خیلی ناراحت بود. چون تمام افراد و خانواده اش زندانی شده بود.
روز بعد من صبح که مدیر آمد نامه ای باو دادم که برای ساواک نوشته بودم که یک نفر بیاید با من ملاقات کند و اطلاعاتم را به نادری [از مسئولین ساواک اصفهان] که روز بعد آمده بود دادم. اطلاعاتم درباره محمدحسین جعفرزاده و اسدالله شفیع زاده و محمد اسماعیل ابراهیمی و حسین مرادی و رحیمی بود. این کار را کردم تا هم افراد دیگر و هم خودم آزاد شویم ولی همگی در قید اتهام ماندیم تا روز دادگاه. در دادگاه باعدام محکوم شدم. چند نفر دیگر نیز باعدام محکوم شدند و تعدادی ۲۵ سال و ۸ سال. پرونده بدیوانعالی ارجاع گشت و یکسال طول کشید.
در رابطه با اظهار نظری که ساواک برای دادسرا کرده بود مرا بعنوان محرک جریانات قلمداد ساخته بود و نوشته بود چون افراد تحت نفوذ وی بوده اند او محرک است.»
حرکت عجیب یک مدافع حرم در برابر خانم بدکاره!
