معمولا کودکان به خوابیدن در کنار والدین خود عادت کرده اند و به همین دلیل تغییر مکان خواب یکی از بزرگ ترین معضلات پرتنش بسیاری از والدین و فرزندان است.
اغلب این جدایی با مقاومت کودک و اصرار والدین روبه رو شده و منجر به بروز رفتارهای نامطلوب می شود. گاهی اوقات در این جدال، برخی از والدین مستاصل می شوند و برای رهایی از ناراحتی، در مقابل کودک کوتاه می آیند و او را در تمایلاتش برای خوابیدن کنار آنها آزاد می گذارند و احساس می کنند شاید این کار به نفع کودک باشد، در حالی که روان شناسان معتقدند حضورکودک تا سن سه سالگی در کنار والدین جایز است و از آن زمان به بعد با توجه به شرایط روحی و خلقی کودک و رعایت اصول و نکات تربیتی خاصی باید مقدمات تنها خوابیدن کودک را مهیا کرد.
جدایی رختخواب کودک همگام با اصولی است که گام به گام به ذکر آن می پردازیم
1ـ ارتباط عاطفی صمیمی و محبت آمیز مقدمه جداکردن اتاق خواب کودک است. در طول روز با کودک خود ارتباط کلامی برقرار کنید و در بازی های کودکانه او شرکت کنید و حتی می توانید بخشی از بازی را به «خاله بازی» هایی اختصاص دهید که کودک یا شما، نقش فرزندی را بازی می کنید که قرار است شب ها به تنهایی در اتاق خواب بخوابد. حتی می توانید در این زمینه قصه هایی را برای کودکتان تعریف کنید که قهرمان قصه با شجاعت و به میل خود حاضر به تنها خوابیدن است. تعریف داستان هایی در این مورد، زمینه پذیرش این موضوع را در کودک بالا می برد.
2ـ اتاق خواب کودک را به محل خوشایندی برای او تبدیل کنید؛ این اتاق باید متفاوت از سایر اتاق های منزل باشد. در آذین بندی اتاق، از وسایل و اسباب بازی های مورد علاقه کودک استفاده کنید. تزئین شاد و کودکانه اتاق، احساس مالکیت بیشتری را به کودک القا می کند؛ با چسباندن عکس کودک بر در اتاق، این حس را تقویت کنید. بهتر است تزئین اتاق با همکاری و طبق سلیقه خود کودک انجام شود.
3ـ امنیت فضای اتاق خواب کودک را با قرار دادن چراغ خواب کودکانه و همچنین شلوغ نکردن فضای اتاق تضمین کنید، چه بسا ممکن است در نخستین شب ها یا حتی در شب های دیگر، کودک به خاطر ترس یا دیدن کابوس، مجبور به ترک اتاق خود شود، در این صورت چیدمان نامرتب و بی نظم ممکن است خروج ایمن او از اتاق را تهدید کند.
4ـ مقوایی با رنگ جذاب و زیبا، در اتاق خواب نصب کنید و عکس کودک را روی آن بچسبانید. همچنین برچسب های مورد علاقه کودکتان را تهیه کنید یا همگام با کودک، تعدادی اشکال کارتونی یا هر شکل دلخواه را، نقاشی و آنها را رنگ کنید. با کودک قرار بگذارید هر شبی که جداگانه و در اتاق خواب خود بخوابد، صبح روز بعد می تواند یکی از آن اشکال را به عنوان نشانه موفقیت خود بر روی مقوا بچسباند. هنگامی که تعداد نشان ها به 10 عدد رسید، برای کودک هدیه ای تهیه کنید. البته لازم است به مرور زمان، تعداد نشان ها را افزایش و تعداد تشویق ها را کاهش دهید تا این امر در درون کودک نهادینه شود.
5 ـ مرحله به مرحله کودک را به خوابیدن در رختخواب خود تشویق کنید. در مرحله اول بهتر است کودک در رختخواب خود در اتاق والدین بخوابد، سپس با گذشت اندک زمانی و به طور تدریجی، این فاصله را بیشتر کنید تا این که کودک به اتاق خود منتقل شود.
6 ـ در ساعات اولیه خواب در اتاق کودک حاضر باشید. تنها خوابیدن، خود منبع ترس، استرس و فشار روانی است، شدت آن را با تنها فرستادن کودک به اتاق خواب بیشتر نکنید. حضور والدین در اتاق، باعث آرامش روانی کودک می شود و به او این اطمینان را می دهد که اتاق خواب وحشتی ندارد و هر زمان که لازم باشد والدین در کنار او خواهند بود. 10 تا 30 دقیقه قبل از خواب را به او اختصاص دهید. در آرامش با او گفت وگو کنید؛ برایش قصه بگویید یا کتاب بخوانید و حتی می توانید او را نوازش کرده و ماساژ دهید. البته چند دقیقه پیش از ترک اتاق، زمان رفتن تان را به او گوشزد کنید؛ مثلا بگویید: «دو صفحه از کتاب داستان باقی مانده، آرام آرام، چشمان زیبایت را ببندد و آماده خوابیدن شو.»
7ـ چنانچه کودک تنها نخوابد یا چندبار از خواب بیدار شود و به رختخواب والدین بازگردد، در اینجا قاطعیت والدین بویژه مادر الزامی است. در چنین موقعیتی با آرامش و همراه نوازش، با کودک صحبت کنید و آرام آرام او را متقاعد کنید که به اتاق خود بازگردد. همراه او به اتاق بازگردید تا هنگام خوابیدن کنار او باشید. حواستان باشد هرگز زحمات چند روزه یا چند ماهه خود را با یک مرتبه خواباندن کودک در رختخواب خود هدر ندهید؛ هرگز پس از جدایی، اجازه ندهید کودک در رختخواب شما بخوابد. چنانچه به هر دلیلی مجبور به خواباندن کودک در کنارتان شدید، به اتاق خواب کودک بروید و در کنار او البته با فاصله بخوابید.
نکات مهم جدا خوابیدن کودک از والدین
1ـ تغییر مکان خواب کودک یک شبه امکان پذیر نیست. برای کاهش آسیب این مساله، باید بسیار صبور باشید و در برابر رفتارهای او تحکمی عمل نکنید.
2ـ هیچ گاه برای ایجاد این عادت جدید متوسل به تنبیه نشوید. این امر نه تنها عواقب منفی بسیار زیادی دارد بلکه ممکن است کودک را در معرض ابتلا به اختلالات خواب قرار دهد.
3ـ از نشان دادن حساسیت زیاد یا تحقیر و تمسخر کودک بشدت اجتناب کنید. اجازه دهید کودک احساسات خود را بیان کند، آنها را خوب بشنوید و با پذیرش حقیقت ترس های او، روش های مواجهه مناسبی را به او پیشنهاد دهید.
مهم ترین نیازهای عاطفی کودک چیست
