به گزارش سرویس تاریخ ساعدنیوز، گری جانسون همراه با یک حفار در معدن آکسفوردشایر مشغول تمیز کردن خاک معدنی بود که به یک برآمدگی غیرمنتظره در سطح سنگ آهک برخورد کرد. او درباره این برخورد اتفاقی گفته: «فکر کردم فقط یک ناهنجاری در زمین است. اما بعد به یکی دیگر رسیدم که سه متر طول داشت، دوباره برآمدگی دیگر و دوباره در فاصلۀ سه متری یک برآمدگی دیگر.»
آنچه جانسون کشف کرده بود، بخشی از مسیر رفت و آمد دایناسورهای عظیمی بوده که قدمتشان به 166 میلیون سال پیش می‌رسد؛ یعنی زمانی که این معدن، تالاب گرم و کم‌عمقی بوده که موجودات عظیمی از میان آن عبور می‌کردند. این محل را می‌توان به یک اتوبان ماقبل تاریخی تشبیه کرد که ردپاهای فراوانی از دایناسورهای عظیم در آن یافت شده است.
محققان در حال حاضر، حدود 200 ردپای بزرگ را در این مکان کشف کرده‌اند، جایی که حالا به بزرگترین مسیر رفت و آمد کشف‌شده‌ی دایناسورها در بریتانیا تبدیل شده است. تصور می‌شود اینها ردپاهای دو نوع دایناسور باشند: سیتوسورهای گیاه‌خوار که خزندگانی بودند که روی چهار پا راه می‌رفتند و مگالوسورو گوشت‌خوار کوچک‌تر.
تاکنون پنج مسیر رفت و آمد مجزا به طول 150 متر پیدا شده و کارشناسان دانشگاه‌های آکسفورد و بیرمنگام معتقدند این مسیرها ممکن است بسیار گسترده‌تر از این باشند، چون تا کنون تنها بخشی از معدن حفاری شده است.
پروفسور کرستی ادگار، دیرین‌شناس دانشگاه بیرمنگام به بی‌بی‌سی گفته: «این یکی از چشمگیرترین مکان‌هایی است که تا به حال دیده‌ام، از نظر مقیاس، از نظر اندازه ردپاها. می‌توانید در زمان به عقب برگردید و این را تجسم کنید که چطور این موجودات عظیم این اطراف پرسه می‌زدند.»
پس از کشف اولیه جانسون، تیمی متشکل از بیش از 100 دانشمند، دانشجو و داوطلب، در تابستان گذشته به حفاری این محوطه کمک کردند. در این پروژه علاوه بر ساخت قالب گچی از ردپاها، 20000 عکس گرفته شد و با استفاده از پهپادهای هوایی مدل‌های سه‌بعدی دقیقی از محوطه ترسیم شد.
برداشت یک هنرمند از چگونگی ایجاد ردپاها توسط یک مگالوسور و ستیوسور
پروفسور ریچارد باتلر، دیرین‌زیست‌شناس دانشگاه بیرمنگام گفته که ردپای دایناسورها تصویری از زندگی این حیوانات ارائه می‌دهد: «نکته بسیار جالب در مورد ردپای دایناسور، به‌ویژه اگر مسیر رفت و آمد را هم داشته باشید، این است که به تصویری از زندگی حیوان دست می‌یابید».
«می‌توانید چیزهایی درباره نحوه حرکت آن حیوان بیاموزید. می‌توانید دقیقاً بفهمید محیطی که در آن زیسته چگونه بوده. بنابراین، ردپاها مجموعه‌ای کاملاً متفاوت از اطلاعات هستند که نمی‌توانید آنها را از سوابق فسیلی استخوان به دست آورید.»
این که چرا این مسیرهای خاص حفظ شده‌اند ناشناخته باقی مانده و باتلر می‌گوید: «باید اتفاقی رخ داده باشد که منجر به حفظ شدن این ردپاها شده باشد؛ ما دقیقاً نمی‌دانیم این چه اتفاقی است، اما احتمال دارد یک رویداد طوفانی رخ داده باشد که باری از رسوبات روی ردپاها بجا گذاشته باشد، به این معنا که آنها به جای شسته شدن، حفظ شده‌اند.»
