این درخت شگفت‌انگیز چگونه به آفریقا زندگی می‌بخشد؟
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از فرادید، این گونۀ گیاهی ماقبل تاریخی بیش از 200 میلیون سال پیش پدید آمده است. برخی ادعا کرده‌اند که این درختان می‌توانند تا 5000 سال عمر کنند، اما تاریخ سنجی کربن نشان می‌دهد که طول عمر آنها ممکن است به 3000 سال برسد.
این درختان که در محیط مناسب به ارتفاع 30 متر می‌رسند، بسیار بزرگ هستند و سرپناه، غذا و آب را برای اشکال مختلف زندگی فراهم می‌کنند. مردمان بومی ساوانای آفریقا از دیرباز جوامع خود را حول این درختان باشکوه متمرکز کرده‌اند.
فواید برای اکوسیستم
درختان بائوباب برای کل اکوسیستم ساوانای خشک آفریقا ضروری هستند. آنها به مرطوب نگه داشتن خاک، کمک به بازیافت مواد مغذی و کاهش فرسایش خاک با سیستم‌های ریشه‌ای عظیم خود کمک می‌کنند.
در یک آب و هوای خشک، بائوباب‌ها نماد زندگی در منظره‌ای هستند که چیز دیگری نمی‌تواند در آن رشد کند. گل‌های سفید و بزرگ آن در شب باز می‌شوند و در عرض 24 ساعت می‌ریزند و نمایش زیبایی در هر دو سر این چرخه ایجاد می‌کنند.
این درخت به عنوان یک گیاه شیره‌دار، آب فصل بارانی را در تنه عظیم خود جذب و ذخیره می‌کند و در فصل خشک میوه‌ای با مواد مغذی تولید می‌کند که می‌تواند تا 30 سانتیمتر رشد کند. این میوه حاوی اسید تارتاریک و ویتامین C است که به عنوان یک ماده مغذی حیاتی و منبع غذایی برای بسیاری از گونه‌ها عمل می‌کند.
آنها همچنین منبع ضروری آب و پناهگاهی برای صدها حیوان از جمله پرندگان، مارمولک‌ها، میمون‌ها و حتی فیل‌ها هستند که می‌توانند در صورت عدم وجود آب در نزدیکی خود، پوست این درخت را برای جذب رطوبت بخورند. خفاش‌ها گل‌های این درخت را گرده افشانی می‌کنند و از شهد آنها تغذیه می‌کنند.
بائوباب آفریقایی نه تنها به دلیل اندازه، طول عمر، میوه و پوست آن، بلکه به دلیل رشد مداوم چندین ساقۀ در هم تنیده نیز قابل توجه است. پوست درخت در فضای بین این ساقه‌ها که حفرۀ کاذب نامیده می‌شود، بازسازی می‌شود که این امر منحصر به درخت بائوباب است.
در فرهنگ بشری
میوه بائوباب را می‌توان خورد، در آب خیس کرد تا نوشیدنی تازه‌ای درست کرد، در مربا نگهداری کرد، یا برشته و آسیاب کرد تا ماده‌ای شبیه قهوه درست شود. پوست آن را نیز می‌توان برای ساختن همه چیز از طناب، حصیر و سبد گرفته تا کاغذ و پارچه فرآوری کرد. از برگ‌های آن نیز استفاده می‌شود، می‌توان آنها را جوشاند و خورد، یا از گرده گل آنها چسب درست کرد.
در سرتاسر حوضۀ رودخانۀ زامبزی، جوامع بومی بائوباب را به خاطر شاخه‌هایش که به نظر می‌رسد مانند ریشه‌ها در همه جهات گسترده شده‌اند، مورد توجه قرار می‌دهند. افسانه‌های محلی می‌گویند که بائوباب‌ها بیش از حد مغرور بودند، بنابراین خدایان عصبانی شدند و آنها را از ریشه بیرون آوردند و آنها را وارونه به زمین انداختند.