به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از همشهری آنلاین، این 5 محله هر یک به نوعی به یکی از زنان معروف قاجار ارتباط پیدا می‌کند. اقدسیه، اما به این دلیل که هم هدیه ناصرالدین شاه به یکی از سوگلی‌هایش و هم یکی از مناطق خوش آب و هوا و گران قیمت در همه دوره‌های پایتختی تهران بوده، بیشتر مورد توجه است.
«زبیده خانم گروسی» یا همان «امینه اقدس» دختر روستایی بوده که ناصرالدین شاه در یکی از سفرهایش به روستای گروس بیجار او را به تهران می‌آورد. او آنقدر پیش شاه منزلت پیدا می‌کند که اجازه یافته به خانه جیران فروغ‌السلطنه، نخستین سوگلی شاه برود و رختخواب شاهی را جمع کند. کم کم اعتماد شاه را جلب می‌کند و امانتدار جواهرات شاه می‌شود. امینه خواهر ملیجک اول و عمه دومین ملیجک دربار هم بوده، می‌گویند چشمانی شبیه «خدیجه تجریشی» داشت؛ همان سوگلی که شاه به دلیل چشمان درشتش او را جیران صدا می‌زد و شیفته‌اش بود تا آنجا که یکی از 4 زن عقدی‌اش را طلاق می‌دهد تا با او ازدواج کند. شاید به همین دلیل بود که شاه بعد از مرگ جیران، او را نیز به زنان حرمسرا اضافه کرد.
امینه اقدس زنی مقتدر و محبوب شاه بود. مقتدر به دلیل نفوذ 2 ملیجک دربار، برادر و برادرزاده‌اش، که او هم از این نفوذ بسیار استفاده و رقیبانش را یک به یک ساکت کرد و امانتدار تا آنجا که حتی زمانی که بر اثر بیماری سوی چشمانش را از دست داد، شاه همچنان نگهداری از جواهرات حرمسرا را به او می‌سپرد. شاه برای قدردانی از این سوگلی‌اش هم طبق رسم آن زمان تصمیم می‌گیرد جایی در تهران را به نام او بزند؛ زمین‌های اقدسیه را که آن زمان بایر و بیشتر کشاورزی بوده و معروف به حصارملا. زمین‌ها را تبدیل به باغ می‌کند و کاخی می‌سازد و آن را می‌بخشد به امینه اقدس که دیگر «اقدس‌الدوله» بود و حصارملا هم اقدسیه می‌شود.
اقدس‌الدوله نخستین زن ایرانی است که برای مداوای چشم درد به اروپا رفت که البته درمان نشد و به ایران برگشت و 2 سال بعد از مرگ ناصرالدین شاه از درد چشم و عوارض ناشی از سکته از دنیا رفت.
