عزت الله مهرآوران درگذشت 

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از ایسنا، نیکنام حسینی پور، مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت با اعلام این خبر نوشت: «عزت هنرمندان و کسی که مهر می ورزید به همه متاسفانه دیشب در بیمارستان آتیه به سرای دیگر رفت.
عزت الله مهرآوران متولد ۱۸ اردیبهشت ۱۳۲۸ در مسجد سلیمان ، بازیگر کارگردان است. فارغ التحصیل لیسانس رشته تئاتر از دانشگاه خوزستان و دارنده نشان درجه ۱ هنر از وزارت ارشاد می باشد که از قبل انقلاب بازی در جلوی دوربین را تجربه کرده است.
عزت الله مهرآوران در شهر نقت خیز اما محروم مسجد سلیمان در استان خوزستان به دنیا آمده است، پدرش اصالتا کُرد و کارمند شرکت نفت و مادرش خانه دار بود.
خودش می گوید، بازی من در تئاتر از ششم دبستان شروع شد، یادم می آید نمایشی برای اجرا در مدرسه در حال تمرین بود که از من نیز خواسته شد در آن نقش پسر یتیمی را بازی کنم.
بازی در این نقش و ورود به دنیای تئاتر شور و شوق عجیبی در من ایجاد کرد و باعث شد به مقوله تئاتر و نمایش نگاه جدی تری داشته باشم
بنابراین شروع به نوشتن کردم و اندیشه های مختلفی را که در ذهن داشتم به روی کاغذ آوردم و از همین دوره سنی تمرین نمایشنامه نویسی من آغاز شد.
هنوز که هنوز است من پر از شوق هستم ، در دوره کارشناسی تئاتر آقای «عزت الله انتظامی» به ما می گفت؛ فقط یادتان باشد که شما نوکر مردم هستید همین جمله کمک کرد که درست زندگی کنم برای همین نه زنم را طلاق دادم و نه آلوده شدم.
در سال ۱۳۵۰ وقتی ۲۲ ساله بود در نمایش «حجله بید» بروی صحنه حرفه ای تئاتر رفت تا اینکه سال ۱۳۵۳ در فیلم «سایه به سایه» بازی در جلوی دوربین را تجربه کرد
سال ۱۳۶۱ بعد از انقلاب اسلامی با فیلم «فیدوس» بعنوان کارگردان و بازیگر به عرصه هنر بازگشت و سال ۱۳۶۵ با سریال «داستان زندگی» وارد قاب تلویزیون شد.
خودش اولین کار حرفه ایش را بازی در فیلم سینمایی «ایلیا، نقاش جوان» در سال ۱۳۷۰ به کارگردانی ابوالحسن داوودی می داند.
شهرت آقای مهرآوران از سال ۱۳۸۳ با فیلم «غریبانه» به کارگردانی قاسم جعفری شروع شد سپس بازی در او در سریال «دزد و پلیس» سال ۹۱ هم خاطره انگیز.
من با درد به آگاهی رسیدم؛ با غم و اندوه به وجود شادی آگاه شدم
شادی را خوب شناختم و از آن حفاظت کردم ،مسیر زندگی من همیشه پر از تجربه بوده و بایگانی ذهنم سال ها تجربه را در خود ذخیره کرده است
هنوز خانه ندارم، امکانات به هنرمندانی که در صحنه های تئاتر عرق ریخته اند بسیار کم است و انتظار اینست که با حمایت های دولت کمی از بار زندگی برداشته شود.