بازیگر «صحنه زنی»: واقعا از بهرام افشاری کتک خوردم 

به گزارش سایت خبری ساعدنیوز به نقل از همگردی: علیرضا صمدی در ابتدای این نشست گفت: علاقمند بودم حال و هوای دیگری را تجربه کنم و در «صحنه زنی» این اتفاق رخ داد.

بهرام افشاری: بعد از «پایتخت» وارد کمدی شدم.

بهرام افشاری بازیگر این فیلم بیان کرد: من با نقش ها و فضاهای جدی وارد سینما شدم، ژانر من بیشتر به همان فضا برمی گردد اما بعد از «پایتخت» وارد فضای کمدی شدم. چون همیشه دوست دارم تجربه های متفاوتی داشته باشم. در این فیلم، اسد کاراکتری بود که جزو تجربه های جدید من بود. وقتی فیلم نامه را خواندم، کاراکتر اسد 7.8 ماه ذهن من را مشغول کرده بود. به همین ترتیب، در ایفای نقش سعی کردم ادای جدی بودن را درنیاورم، اسد وجهی داشت که برای من ترسناک بود و آن پدر بودنش بود. باید بگویم ما حرف هایمان را جلوی دوربین زدیم و حالا باید ببینیم مخاطب چه واکنشی نشان می دهد.

امین جعفری مدیر فیلمبرداری این فیلم توضیح داد: من و علیرضا در «بی نامی» با هم همکاری داشتیم، ولی فضای این فیلم متفاوت بود. در گپ هایی که پیش از فیلمبردای زدیم، به این نتیجه رسیدیم که از نورهای رنگی استفاده کنیم؛ به طوری که در جاهایی به صورت تعمدی از این امکان زیاد استفاده کردیم و این فیلم تجربه متفاوتی برای من بود، چون تا حالا این مدل از فیلم ها را کار نکرده بودم.

پیام احمدی نیا دیگر بازیگر فیلم اظهار کرد: ما صحنه ای داشتیم که در آن زد و خورد اتفاق می افتاد که بهرام افشاری واقعا من را کتک می زد و این بخش برایم به یاد ماند.

افشاری اظهار کرد: در آن سکانسی که زدوخورد زیادی داشتیم، پیام واقعاً اذیت شد. به طوری که بعداً به شوخی به او گفتیم، قرار است این سکانس تکرار شود و او تعجب کرد؛ اما در نهایت هم همین اتفاق رخ داد.

صمدی توضیح داد: در آن سکانس مشکل گریم داشتیم و باید آن را دوباره تکرار می کردیم.

رضا مهدی زاده، طراح صحنه این فیلم گفت: این اولین تجربه همکاری من و آقای صمدی بود. پیش از تولید با هم کلی گپ زدیم، ابتدا به سختی به یکدیگر اعتماد می کردیم، اما رفته رفته این اتفاق رخ داد تا جایی که در دوران تولید، کمتر گفتمان داشتیم چون در پیش تولید، حرف هایمان را زده بودیم. «صحنه زنی» به طبیعت گرایی خیلی نزدیک و محوریت این فیلم شخصیت اسد است. موقعیت هایی که شخصیت اصلی آن گرفتارش است، اهمیت دارد. فضاسازی این فیلم چند نکته دارد؛ اینکه تعدد لوکیشن داشتیم، هر دو، سه روز یک بار یک لوکیشن داشتیم که انسجام بخشی به آن ها کار راحتی نبود. فضاهای متفاوتی را می دیدیم که گاهی باید همسان سازی می کردیم که چیزی ناگهان توجه مخاطبان را جلب نکند. یافتن فضاها و تغییر بافت آن ها در دستور کار ما و هر کدام از لوکیشن ها یک چالش بود اما همه آن ها جذاب بود چون لحظه به لحظه که کار جلوی دوربین می رفت، می توانستیم امیدوار باشیم که یک اتفاق خوب رخ می دهد.

جعفری بیان کرد: در این فیلم در برخی سکانس ها از چهار دوربین استفاده می کردیم تا چیزی را از دست ندهیم.

سپس افشاری عنوان کرد: در بازیگری پارتنر خیلی مهم است، چه بسا گاهی نقش های مهمی نوشته می شود ولی وقتی به مرحله بازیگری می رسد؛ به دلیل نبود اتمسفر مناسب بین کاراکترها، آن نقش با مغز به زمین می خورد اما داشتن پارتنر خوب در اینجا باعث شد، برخی نقاط ضعف من پوشیده شود چون آن ها هم رفیق و هم دلسوز بودند. آنچه برای من جذاب بود، این بود که اسد در عین حال که لیدر بود اما مفعول هم بود یعنی این دیگران بودند که از زندگی بقیه آگاهی داشتند. من نمره قبولی به خودم می دهم ولی لازمه این اتفاق پارتنرهای خوبم در این فیلم بود.

صمدی در پایان بیان کرد: من سعی کردم در این فیلم جرم نگاری کنم، فیلم درباره آفت های اعتیاد و فقر است و اگر آنچه در واقعیت بود را می ساختم، خیلی فیلم تلخی می شد. «صحنه زنی» درباره یک واقعیت هولناک جامعه صحبت می کند، البته پیشنهاداتی هم دارد. این فیلم جرم نگارانه است و نهاد حاکمیت هم در آن وجود دارد و بستر این بزه، فقر و اعتیاد است.