بازسازی چهره شاعری که تصور ما از «دوزخ» را خلق کرد/ برای اولین بار پس از 700 سال
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از روزیاتو، با وجود میراث ماندگار او، چهره واقعی این هنرمند همواره در هاله‌ای از ابهام بوده و معروف‌ترین نقاشی‌ها از چهره و ظاهر او، مدت‌ها پس از مرگش خلق شده است.
با این حال اکنون یک مطالعه جدید با استفاده از جمجمه دانته، ظاهر این نماد ادبی را به‌صورت دیجیتالی بازسازی کرده است.
سیسرو مورائس، کارشناس گرافیک برزیلی، نویسنده اصلی این مطالعه، توضیح داد: «تصویرهای متداول از این شاعر بیشتر بر اساس اطلاعات موجود در زندگی‌نامه دانته به قلم جووانی بوکاچیو به دست آمده است. یعنی فردی با قد متوسط، تا حدودی خمیده، با صورت کشیده، بینی عقابی و چشمانی تقریباً بزرگ.»
او گفت: «با این حال بوکاچیو شخصاً دانته را نمی‌شناخت و این تصویر را از گزارش‌هایی از افراد نزدیک به این شاعر یا کسانی که با او زندگی می‌کردند جمع‌آوری کرده بود. به نظر می‌رسد تمامی برآوردها نیز از توصیفات بوکاچیو پیروی می‌کنند. اما ما به دنبال چیزی بودیم که استخوان‌ها به ما نشان می‌دهند.»
محققان کار را با بازسازی دیجیتالی جمجمه شاعر ایتالیایی آغاز کردند. آنها این کار را با استفاده از تجزیه و تحلیل استخوان‌های او که در سال 1921 انجام شد و داده‌های مقاله‌ای در سال 2007 درباره چهره او انجام دادند. و سپس به مدل‌سازی صورت ادامه دادند.
آقای مورائس توضیح داد: «این کار شامل مجموعه‌ای از برآوردها بر اساس داده‌های آماری استخراج‌شده از توموگرافی (برش‌نگاری)، آنالیز فراصوت و تلاقی آنها با تغییر شکل کالبدشناختی است.»
تغییر شکل کالبدشناختی زمانی است که صورت دیجیتالی‌شده تا زمانی که با جمجمه مورد نظر منطبق شود حرکت می‌کند و در نهایت صورتی سازگار با چهره شاعر را آشکار کند.
و ادامه داد: «دو مجموعه تصویر تولید شد، یکی با رویکرد عینی و در مقیاس خاکستری، بدون مو و با چشمان بسته. و دیگری رنگی و با عناصر انتزاعی مانند رنگ چشم، پوست و لباس مطابق با معروف‌ترین تصاویر موجود.»
دانته در سال 1302 با اندوه فراوان از زادگاهش فلورانس تبعید شد و پس از جابه‌جایی‌های بسیار در سال 1321 در شهر راونا درگذشت.
آقای مورائس گفت چهره‌ای که آنها خلق کردند مردی زجرکشیده را نشان می‌داد. او گفت: «تصویر، مردی درخشان اما رنجیده‌خاطر از تبعید را نشان می‌داد.»
این پروژه همچنین نشان داد که دانته، که اغلب از او به عنوان پدر زبان ایتالیایی یاد می‌شود، جمجمه‌ای بزرگتر از حد متوسط داشت.
آقای مورائس گفت: «مناقشات زیادی پیرامون ارتباط مغز بزرگتر و هوش بیشتر وجود دارد. اما حتی اگر این رویکرد را نادیده بگیریم، این واقعیت است که کار دانته کار یک فرد نابغه بود.»
سیسرو مورائس و نویسنده همکارش، تیاگو باینی، مطالعه خود را در مجله گرافیک کامپیوتری سه‌بعدی OrtogOnLineMag منتشر کردند.