به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت، شاید تا حالا دور و برتان بچه هایی را دیده باشید که از فرط سرفه سرخ می شوند و شدت سرفه به حدی است که انگار دارند خفه می شوند و از چشمان شان اشک می آید. ممکن است تصور کنید که او سرمای بدی خورده که این طور سرفه می کند اما شاید او به برونشیولیت مبتلا باشد. به همین دلیل، ما از دکتر علی اصغر متقی، درباره سیر تا پیاز این بیماری پرسیدیم.
دکتر متقی درباره منشا بیماری برونشیولیت می گوید: مجاری تنفسی از نای شروع می شود و به نایژه ها و نایژک های انتهایی آن اصطلاحا برونش و برونشیول گفته می شود. برونشیول ها همان نایژک ها و همان لوله های انتهایی هستند که حبابچه های ریه می رسند. «لیت» یعنی التهاب و برونشیولیت یعنی التهاب برونشیول ها. التهاب راه های تنفسی پایین را برونشیولیت می گویند. معمولا شایع ترین علت این بیماری ویروس ها هستند. البته عوامل دیگری هم باعث بروز این بیماری می شوند اما ویروس ها بیشترین نقش را دارند. ویروس ها به طور اختصاصی این کار را انجام می دهند اما اکثر ویروس ها در صورت ماندن طولانی باعث التهاب برونشیول ها شده و منجر به بروز برونشیولیت می شوند. علت این بیماری اغلب ویروسی است.
دکتر متقی با اشاره به عامل ویروسی برونشیولیت می گوید: به غیر از علائم ویروسی که بدن را آلوده کرده و علائمی مانند تب و آبریزش دارد، علام اصلی شامل برونشیولیت تنگی نفس، خس خس و ویزینگ(ویز ویز کردن) می شود. خس خس و ویز ویز نشانه این است که راه های انتهایی ریه دچار التهاب شده و در نتیجه به صورت ظاهری بازدم کودک طولانی تر از دم می شود. بنابر این او به زحمت می تواند هوا را از ریه خارج کند. برونشیولیت بیشتر در نوزادان و شیرخواران شایع است و بروز آن در کودکانی بزرگتر احتمال کمتری دارد.
معمولا هرچقدر بچه کوچکتر باشد علائم برونشیولیت و تنگی نفس شدید تر است . به همین دلیل دکتر متقی می گوید: گاهی شدت سرفه ها به حدی است که در هنگام سرفه کردن می بینیم کودک با تمام توان ماهیچه های فرعی دستگاه تنفسش را به کار انداخته و ریه می خواهد با هر زحمتی شده تنفس را دوباره برقرار کند. همچنین خس خس و ویز ویز سینه باعث می شود بچه های بیمار بازدم طولانی تری داشته باشند.
برونشیولیت اکتسابی و منشا آن ویروس است و از یک نفر به نفر دیگر منتقل می شود. البته ممکن است کسانی از نظر ژنتیکی در برونش ها یا برونشیول ها و نایژک های شان اختلالات ساختاری داشته باشند اما این اختلال با برونشیولیت کاملا متفاوت است.
این متخصص کودکان و نوزادان درباره تشخیص برونشیولیت در کودکان می گوید: این بیماری با معاینه کودک و با مشاهده اینکه او تنگی نفسِ بازدمی دارد و ظاهرش مشکوک به بیماری است تشخیص داده می شود. البته عکس ریه هم در تشخیص بیماری بسیار موثر است. کودکانی که بیماری در آنها شدت پیدا می کند و نیاز به بستری شدن دارند، از طریق گاز های خونی و عوامل دیگر می توان بیماری را در آنها تشخیص داد اما برونشیولیت اغلب با معاینه بالینی و عکس ریه تشخیص قطعی داده می شود.
برای اینکه بچه ها به برونشیولیت مبتلا نشوند، مانند همه بیماری های ویروسی دیگر باید مراقب باشند که با فرد مبتلا به بیماری ویروسی در تماس نباشند. چون معمولا ویروس ها با تماس فرد به فرد خیلی سریع منتقل می شوند. این بیماری ارتباط مسقیمی به سرما ندارد و سرما باعث بروز آن نمی شود. بنابر این بهتر است بچه هایی که سن کمی دارند، تماس مستقیم با بیماران نداشته باشند.
دکتر متقی همچنین درباره بوسیدن نوزادان هشدار می دهد: خانواه ها باید مسائل بهداشتی را رعایت کنند و کودک را نبوسند. چون تقریبا راه ورود ویروس به بدن آدمی سوراخ های موجود در صورت است که شامل دو چشم، سوراخ های بینی و دهان است. بنابر این بوسیدن و سرفه و عطسه در نزدیکی آنها و حتی تنفس به صورتی که بخار تنفس فرد وارد فضا های صورت کودک شود، بسیار خطرناک است. در این صورت ممکن است ویروس وارد بدن نوزاد شود و علائم ظاهری آن مدتی بعد خود را نشان دهند.
دکتر متقی با بیان اینکه معمولا مراقبت از بیمار و استفاده از رطوبت در فرم های خفیف برونشیولیت تا حدی در بهبود بیماری موثر است، درباره درمان این بیماری توضیح می دهد: چون تنفس کودکان مبتلا به برونشیولیت زیاد است، آب بدن شان کم می شود که با مصرف مایعات به تدریج بهبود می یابد. اما اگر برونشیولیت خیلی شدید باشد، آب بدن شان باید از طریق تزریق مایعات جبران شود. معمولا اکثر این بچه ها نیاز به آنتی بیوتیک ندارند مگر اینکه عفونت ثانویه ایجاد شود. همچنین در مواردی که بیماری حاد شود، استفاده از چادر اکسیژن و بخور مرطوب به آنها کمک می کند تا دوره موقت بیماری را سپری کنند. دارو های گشاد کننده برونش هم در مرحله بعدی استفاده می شود.
ریه عامل حیات و منشا تنفس انسان است بنابراین هروقت بچه دچار مشکل تنفسی شود، باید کودک را برای معاینه پیش پزشک ببرند چون اگر تنفس خوب نباشد، سیستم گردش خون و اکسیژن رسانی مختل شده و مشکلات زیادی پیش می آید. به همین دلیل وقتی بچه ای سرفه می کند، تنگی نفس دارد، به زحمت نفس می کشد، پره های بینی اش حرکت می کند و جدار قفسه سینه بالا و پایین می رود، نشانه این است که بچه دچار مشکلات تنفسی شده و مشکل او باید پیگیری شود.
