بیتی که استاد شهریار با خواندن آن به گریه افتاد/ من دُر یتیمم صدفم سینه دریاست+ویدیو 

به گزارش پایگاه خبری_تحلیلی ساعدنیوز، سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار از شعرای مشهور و اهل ادب است که اشعار زیبایی را به زبان فارسی سروده است و یکی از این اشعار معروف در مدح حضرت علی ( ع ) و شعر معروف علی ای همای رحمت بود.

مست آمدم ای پیر که مستانه بمیرم

مستانه دراین گوشه ی میخانه بمیرم

درویشم وبگذار قلندر منشانه

کاکل به سر افشان به سر شانه بمیرم

میخانه به دور سر من چرخد واینم

پیمان که به چرخیدن پیمانه بمیرم

من بلبل عشاق به دامی نشوم رام

دردام توهم بی طمع دانه بمیرم

شمعی وطواف حرمی بود که می خواست

پروانه بزایم من وپروانه بمیرم

من دری یتیمم. صدفم سینه ی دریاست

بگذار یتیمانه ودردانه بمیرم

بیگانه شمردند مرادر وطن خویش

تابی وطن واز همه بیگانه بمیرم