بيوگرافي کارلو کلودی نویسنده اهل ایتالیا

کارلو لورِنتسینی (به ایتالیایی: Carlo Lorenzini) با نام ادبی کارلو کلودی (به ایتالیایی: Carlo Collodi) نویسنده ادبیات کودک و نوجوان اهل ایتالیا بود.

زندگی نامه کارلو کلودی

در ۲۴ نوامبر ۱۸۲۶ در شهر فلورانس، ایتالیا به دنیا آمد. پدرش، «دومینگو لورنزینی»، آشپز و مادرش، «آنجلا اورزالی»، خدمتکار بود. از آثار و نوشته های مشهور کلودی می توان به پینوکیو اشاره کرد. او در سنین جوانی وارد مدرسه علوم دینی شد و با این که به سیاست علاقهٔ بیشتری داشت، تا سن ۱۷ سالگی در آنجا ماند. کلودی در ۲۶ اکتبر سال ۱۸۹۰ در فلورانس در گذشت و نوشته هایش در حجمی بسیار زیاد به وسیله خانواده اش به کتاب خانه مرکزی فلورانس اهدا گشت که هم اکنون در همان جا قرار دارد. او در ابتدا بیشتر به عنوان روزنامه نگار، منتقد و نویسنده کتاب های آموزشی شناخته می شد، اما موفقیت کتابی که او به قصد سرگرم ساختن نوشت ــ یعنی ماجرای پینوکیو ــ به حدی بود که وی هم اکنون جزو بزرگ ترین نویسندگان آثار ادبی کودکان محسوب می شود. ارزش ادبی داستان پینوکیو اینک پس از گذشت سال ها به طور کامل شناخته شده است.

زندگی ادبی کارلو کلودی

در سن ۲۰ سالگی با نوشتن مقاله ای برای یک انتشاراتی پر قدرت فلورنتینی وارد حیطه نویسندگی شد. سپس در ۲۲ سالگی در کشاکش درگیری های ایتالیا به یک روزنامه نگار بدل گشت و فعالیت هایش را با نوشتن مقالات انتقادی برای نشریه میوزیکال ایتالی، یکی از مهم ترین نشریات آن زمان ایتالیا، دنبال کرد. کلودی پس از چند سال همکاری با نشریات گوناگون و کسب شهرت، خود به انتشار نشریه اقدام کرد. یکی از این نشریات «II Lampione»، نشریه ای فکاهی بود که در سال ۱۸۴۸ آغاز به کار کرده بود، اما خیلی زود پس از شورش های همان سال به وسیله اداره سانسور تعطیل شد و ۱۱ سال بعد دوباره انتشار یافت. کلودی در طول دهه ۱۸۵۰ نیز به عنوان یک نویسنده و نمایشنامه نویس به کار ادامه داد و در این زمینه ها به موفقیت های چشمگیری دست یافت. او در سال ۱۸۵۶ نام خود را به اسم مستعار کارلو کلودی تغییر داد. کلودی در واقع نام روستای محل تولد مادرش بود که وی بیشتر دوران کودکی اش را در آن جا گذرانده بود. وی در سال ۱۸۶۱ روزنامه نگاری را رها کرد و تا سال ۱۸۷۰ به عنوان بازرس مطبوعاتی و ویراستار به کار ادامه داد. پس از آن خیلی زود جذب ادبیات کودکان شد و به ترجمه قصه شاه پریان اثر شارل پرو، نویسنده فرانسوی، به زبان ایتالیایی پرداخت؛ ازجمله، ترجمهٔ ایتالیایی داستان هایی چون: شنل قرمزی، زیبای خفته و گربه چکمه پوش. کلودی سپس فعالیت هایش را با طراحی یک مجموعه کتاب آموزشی برای مدارس ادامه داد. در این کتاب ها که با مهارت فوق العاده نگارش یافته بودند، آموزش با داستان گویی همراه بود. آثاری چون جانی، تاینی، کتاب حساب جانی، کتاب دستور زبان جانی، سفر جانی به ایتالیا و فانوس جادویی جانی. بدین وسیله او حرکتی جدید در سیستم آموزشی تازه تأسیس شدهٔ ایتالیا پدیدآورد. او در سال ۱۸۸۱ پایه یکی از اولین مجلات ایتالیایی مخصوص کودکان را پی ریزی کرد. بدین ترتیب «چیلدرن مگزین» انتشار یافت و از همان شماره های نخستین ماجراهای پینوکیو که در آن زمان داستان یک عروسک نامیده می شد، در آن چاپ شد. داستان های دیگری مثل میمون گوپلوی گلی هم در این نشریه انتشار می یافت که از حال و هوایی طنز برخوردار بودند. این داستان ها بعدتر در سال ۱۸۸۷ در کتاب داستان های شادمانه جمع آوری و چاپ شدند.

آثار کارلو کلودی

در سن ۲۰ سالگی با نوشتن مقاله ای برای یک انتشاراتی پر قدرت فلورنتینی وارد حیطه نویسندگی شد. سپس در ۲۲ سالگی در کشاکش درگیری های ایتالیا به یک روزنامه نگار بدل گشت و فعالیت هایش را با نوشتن مقالات انتقادی برای نشریه میوزیکال ایتالی، یکی از مهم ترین نشریات آن زمان ایتالیا، دنبال کرد. کارلو کلودی پس از چند سال همکاری با نشریات گوناگون و کسب شهرت، خود به انتشار نشریه اقدام کرد. یکی از این نشریات «II Lampione»، نشریه ای فکاهی بود که در سال ۱۸۴۸ آغاز به کار کرده بود، اما خیلی زود پس از شورش های همان سال به وسیله اداره سانسور تعطیل شد و ۱۱ سال بعد دوباره انتشار یافت. کارلو کلودی در طول دهه ۱۸۵۰ نیز به عنوان یک نویسنده و نمایشنامه نویس به کار ادامه داد و در این زمینه ها به موفقیت های چشمگیری دست یافت. او در سال ۱۸۵۶ نام خود را به اسم مستعار کارلو کلودی تغییر داد. کلودی در واقع نام روستای محل تولد مادرش بود که وی بیشتر دوران کودکی اش را در آن جا گذرانده بود. وی در سال ۱۸۶۱ روزنامه نگاری را رها کرد و تا سال ۱۸۷۰ به عنوان بازرس مطبوعاتی و ویراستار به کار ادامه داد. پس از آن خیلی زود جذب ادبیات کودکان شد و به ترجمه قصه شاه پریان چالز پرو، نویسنده فرانسوی، به زبان ایتالیایی پرداخت. داستان هایی چون شنل قرمزی، زیبای خفته و گربه چکمه پوش. کلودی سپس فعالیت هایش را با طراحی یک مجموعه کتاب آموزشی برای مدارس ادامه داد. در این کتاب ها که با مهارت فوق العاده نگارش یافته بودند، آموزش با داستان گویی همراه بود. آثاری چون جانی، تاینی، کتاب حساب جانی، کتاب دستور زبان جانی، سفر جانی به ایتالیا و فانوس جادویی جانی. بدین وسیله کارلو کلودی حرکتی جدید در سیستم آموزشی تازه تأسیس شده ی ایتالیا پدید آورد. او در سال ۱۸۸۱ پایه یکی از اولین مجلات ایتالیایی مخصوص کودکان را پی ریزی کرد. بدین ترتیب «چیلدرن مگزین» انتشار یافت و از همان شماره های نخستین ماجراهای پینوکیو که در آن زمان داستان یک عروسک نامیده می شد، در آن چاپ شد. داستان های دیگری مثل میمون گوپلوی گلی هم در این نشریه انتشار می یافت که از حال و هوایی طنز برخوردار بودند. این داستان ها بعدتر در سال ۱۸۸۷ در کتاب داستان های شادمانه جمع آوری و چاپ شدند.

فیلم های ساخته شده از داستان های کارلو کلودی

• اوتیک کوچولو
• هوش مصنوعی (فیلم)
• هزارتوی پینوکیو
• داستان واقعی پینوکیو
• ماجراهای ژپتو
• پینوکیو ۳۰۰۰

درگذشت کارلو کلودی

کارلو کلودی در ۲۶ اکتبر سال ۱۸۹۰ در فلورانس ایتالیا در گذشت و نوشته هایش در حجمی بسیار زیاد به وسیله خانواده اش به کتاب خانه مرکزی فلورانس اهدا گشت که هم اکنون در همان جا قرار دارد.

زندگینامه بنیامین فرانکلین نویسنده بریتانیایی