به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز، روزنامه آرمان ملی با دکتر عماد افروغ در باره حجاب مصاحبه کرده است.
بخشی از این گفتگو را در ادامه می خوانید: حجاب باطن، بر حجاب ظاهر فضیلت دارد. سازو کار های درونی، انسان را به یک نماد بیرونی هدایت می کند و این یک واقعیت است که هرچه انسان رشدیافته تر و کمال یافته تر باشد و به فعلیت بخشی به قابلیت های درونی خود بیشتر توجه کند، کمتر دلمشغول ظاهر خود می شود.
انسان هایی که رشدیافته تر هستند، کمتر به ظاهرشان توجه می کنند به این معنا که به شکل دیگری به خود نگاه می کنند و نوعی خویشتن نگری خاص دارند و احساس می کنند انسانند و رسالتی بر دوش شان است و در واقع کمتر فرصت این را دارند که به ظاهرشان بپردازند.
در کنار بحث قانون حجاب که کسی منکر قانونی بودن، ضروری بودن، فرهنگی و تاریخی بودنش نیست، اما ما قوانین ایجابی زیادی داریم که به قوانین حجاب کمک می کنند؛ مثل مد و لباس، تسهیل ازدواج جوانان، فصل سوم قانون اساسی و مثل بحث عدالت اجتماعی. ما نمی توانیم به این امور توجه نکنیم و توقع داشته باشیم که حجاب نشر پیدا کند.
دوستی، سال ها پیش (حدودا سال های ۵۶ و ۵۷) برای من تعریف می کرد که خانم هایی که به حسینیه ارشاد می آمدند، الزاما محجبه نبودند، اما بعد از مدتی محجبه می شدند. چرا؟ مگر آنجا قانونی بود؟ مگر زور و اجباری بود؟ برای اینکه در کلاس های خاصی که در حسینیه ارشاد برگزار می شد، به انسان ها بها و شخصیت داده می شد و انسان ها احساس می کردند که دیگر باید به فکر نماد ظاهرشان هم باشند یعنی بیشتر از اینکه به زیبایی ظاهر توجه کنند، به زیبایی باطن توجه کنند و زیبایی ظاهرشان را ابزار هوسرانی عده ای قرار ندهند.
به تدریج خانم هایی که حجاب خاصی نداشتند، شلوار می پوشیدند و بعد از مدتی روسری روی سرشان می گذاشتند. این در واقع یک واقعیت است که نوع مواجهه ما صرفا نمی تواند امنیتی و سیاسی باشد. زمانی که شما فضا را سیاسی و امنیتی می کنید، آن چیزی را که کشت کردید، درو می کنید. فعالیت های برخی نهاد های فرهنگی ما، متأسفانه امنیت زده است. یعنی اینکه خود آن ها به نحوی فعالیت های فرهنگی و تولیدات و مصنوعات فرهنگی را هدایت می کنند که عملا قصدشان سیاست زدا کردن افراد است.
زمانی که افراد سیاست زدا شدند یعنی از سیاست کنده شدند، دیگر به فکر رشد خودشان نیستند. برخی می خواهند که افراد ازسیاست بری بشوند. وقتی رشد می کنند، آگاه می شوند و وقتی آگاه شدند، حقوق خود را می فهمند و دیگر درگیر لذت های روزمره نخواهند بود و به این رشد و کمال و نجات خود و دیگری می پردازند برخی با سیاست زدگی و امنیت زدگی می خواهند دیگران سیاسی نشوند؛ می خواهند فقط خودشان سیاسی باشند و خودشان متنعم شوند. تا موقعی که فعالیت های فرهنگی ما ذیل سیاست زدگی و امنیت زدگی و همراه با آن سیاست زدایی هست، شما نمی توانید شاهد رشد افراد باشید
در حجاب هم نیازمند تکثر هستیم. یعنی که در حجاب، ته نشین شده ای داریم که فرهنگی و تاریخی است و برمی گردد به همان حجاب ظاهر، اما این حجاب ظاهر هم قالب های متکثر داشته و فقط یک قالب نداشته؛ این درتاریخ ما هم جاافتاده که بالاخره حجاب بوده، اما لباس مازندرانی های ما، گیلانی ها و ترک ها و لر ها و عرب ها و فارس های ما با هم تفاوت داشته. این را باید فهم کرد و اینکه ما در حال حاضر به وحدت در عین کثرت نیاز داریم. ما در عرصه فعالیت های فرهنگی نیاز نداریم که الگوی واحدی تبلیغ شود. ما نیاز داریم که حجاب های متکثر ما در عین نشانه های وحدت بخش، واجد تکثرات فرهنگی هم باشند.
اگر الان به من بگویند که به کرامت انسان تا چه اندازه بها داده می شود؟ و رهایی انسان تا چه اندازه اتفاق افتاده، متأسفانه نمره خوبی نمی دهم. برای اینکه استفاده ابزاری از ارزش ها و انسان ها سکه رایج شد و آن کرامتی که باید در مورد انسان ها اتفاق نیفتاد. اگر قرار است انسان کریم باشد در نظام ما، باید معاشش تامین می شد. وقتی مراجعه می کرد به ادارات، حرمتش پاس داشته می شد؛ این حرمت ها فقط در لفظ نیست، ممکن است که ما در لفظ شاهد حرف های خوب و بخشنامه های متعددی باشیم. برای من این بخشنامه ها مهم نیست و مهم این است که ما تا چه اندازه در عمل شاهد تحقق بخشیدن به این دستورالعمل ها باشیم.
این یک واقعیت است که شما ناراحت هستید از برخی لباس هایی که پوشیده می شود، اما غافل از اینکه بازار فاقد لباس های ایرانی اسلامی و ملی و فاقد لباس هایی است که با فرهنگ ما سازگار باشد. خب شما این را حل نکرده اید. من به این رسیده ام. در ارتباط با نشر مد و لباس متناسب با فرهنگ ایرانی اسلامی فقط فرهنگ سازی نیست؛ دست های اقتصادی در کار است. عده ای سود می برند. باید به اقتصاد سیاسی مد و لباس توجه داشت.
شما فکر نکنید که افراد و گروه هایی که به دنبال منافع اقتصادی خود هستند، در این زمینه وجود ندارند؛ خیر؛ این ها برای خود مافیایی دارند و این را کسی به شما می گوید که طراح سامانده مد و لباس در مجلس هفتم بوده؛ و آن جا فهمیدم چه فشاری در این قضیه وجود دارد؛ فشار هایی با ظاهر فرهنگی و در اصل، اقتصادی. خب زمانی که شما لباس های مناسب عرضه نمی کنید، لباس های نامناسب می آیند و افراد که به بازار می روند، ممکن است جذب لباس هایی شوند که متناسب با شان یک زن که باید به شدن خود فکر کند، نیست.
خانمی که حجاب ندارد، چه کسی می تواند بگوید که عفیفه نیست؟ چه کسی می تواند بگوید که این خانم حجاب باطن ندارد؟ و برعکس، اگر کسی حجاب ظاهر دارد، چه کسی می تواند بگوید که الزاما عفیف است؟ این داوری ها را نکنید تا زنان و مردان ما خودشان متوجه بشوند که اگر باحجاب باشند هم زیباترند هم کریم تر و هم ارزشمندتر و هم به لحاظ ارزش فرهنگی جامعه، مقبول ترند و قدرت کلام و نفوذ کلامشان بیشتر است.
بادامچیان: اگر کسی به زنان بدحجاب نگاه کند چشم او را درمی آورند
