چرا ژاپنی ها اینقدر تمیز و مرتب هستند؟! 

دانش آموزان در مدرسه بعد از هر روز کلاس، با هدایت معلم خود به پاکیزگی محیط رسیدگی می کنند. درواقع سخن پایانی هر روز معلم این است: «خب مواردی که باید امروز به پاکیزگی آن ها بپردازیم». این موارد شامل بین میز و صندلی ها، راهرو، پله و سرویس بهداشتی است.

پس اگر تا الآن برایتان سؤال بوده است که چطور ژاپن با تعداد کمی سطل زباله و تعداد پاک بان کمتر به این اندازه پاکیزه است، بهتر است توجهتان به آموزش های کودکان آن ها در زمان مدرسه جلب شود. آن ها 12 سال از دبستان تا دبیرستان تمیز کردن را جزئی از برنامه روزانه خود داشته اند؛ بنابراین این روند را در زندگی و رفتار محیطی خود نیز حفظ کرده اند و نتیجه آن تمیزی منحصربه فردی است که برای هرکسی قابل ستایش است.

درنتیجه قرار دادن آگاهی اجتماعی در برنامه روزانه مدارس به کودکان کمک می کند تا آن ها نسبت به محیط اطراف خود حس خودآگاهی و مسئولیت اجتماعی داشته باشند. محیطی که افراد ساکن آن با چنین حس مسئولیت پذیری هرروز به نظافت می پردازند، آیا کثیف می شود؟

جالب است بدانید حتی برخی از نمونه های تمیز کردن ژاپنی ها مانند تمیز کردن 7 دقیقه ای قطار توسط تشریفات آن قدر عجیب و دور از ذهن به نظر می رسد که به جاذبه ای گردشگری تبدیل شده است.

از دیگر موارد جالب در مورد فرهنگ پاکیزگی ژاپنی ها می توان به فرهنگ تماشاچیان آن ها در استادیوم های فوتبال اشاره کرد. مثلاً در مسابقات جام جهانی فوتبال 2014 برزیل و 2018 روسیه هواداران ژاپنی هنگام خروج از استادیوم تمام زباله های خود را نیز به همراه می بردند و همچنین بازیکنان این تیم نیز رختکن خود را در تمیزترین و مرتب ترین حالت ممکن ترک می کردند.

باوجوداینکه پول های دریافتی از خودپرداز معمولاً به تمیزی پول نو است ولی بازهم برای جلوگیری از کثیف شدن دست ها، وقتی از راننده تاکسی، فروشنده یا هتلدار پول دریافت می کنند، آن ها این پول را در یک سینی کوچک در مقابل شخص قرار می دهند تا هرکدام را که صلاح می داند بردارد.

میکروب ها و باکتری ها یکی دیگر از نگرانی های ژاپنی هاست. آن ها وقتی دچار سرماخوردگی یا آنفولانزا می شوند همواره از ماسک استفاده می کنند تا از آلوده شدن افراد دیگر جلوگیری کنند. این اقدام از دو طریق بر ثروت عمومی تأثیرگذار است، اول اینکه کارکنان کارایی لازم را هنگام کار کردن حفظ می کنند و دوم این موضوع که هزینه های پزشکی کاهش می یابد.

البته موضوع پاکیزگی ژاپنی ها در طول زمان همواره وجود داشته است و به نوعی این فرهنگ ریشه تاریخی دارد. به عنوان مثال دریانوردی انگلیسی که در سال 1600 میلادی به این کشور سفر کرده است در سفرنامه خود می نویسد: «اشراف به طرز شگفت آوری تمیز بودند، دستشویی هایی با امکان استفاده از آب وجود دارد و حمام هایی نیز با استفاده از چوب معطر ساخته شده است».

به نوعی می توان گفت دلیل این همه تمیزی، محیط زندگی حساس آن ها نیز هست، چراکه به دلیل محیط گرم و مرطوب زندگی آن ها، غذا به سرعت فاسد می شود و باکتری ها سریع تر رشد می کنند؛ بنابراین رعایت بهداشت بسیار ضروری است.

البته علاوه بر این در فرهنگ دینی آن ها نیز موضوع پاکیزگی اهمیت بسیار زیادی دارد، در آیین بودائی که بین قرن های 6 ام تا 8 ام از چین و کره وارد ژاپن شد و بخصوص در مکتب ذن که در قرن 12 و 13 میلادی از چین به ژاپن رسید، کارهای روزانه مانند تمیز کردن و پخت وپز جزء کارهای معنوی محسوب می شوند و انجام این کارها تفاوتی با مراقبه (بخشی از سیر و سلوک در آیین ذن بودائی) ندارد.