به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از شفا آنلاین،آنورگاسمی که به آن اختلال ارگاسم یا سندرم کوفلان نیز می گویند، عدم توانایی در رسیدن به ارگاسم حین رابطه جنسی است.
علاوه بر سن، دلایل گوناگون زیاد دیگری نیز برای آنورگاسمی مردان وجود دارد که هم فیزیولوژیکی و هم روانی است. عارضه ی آنورگاسمی می تواند اولیه باشد، که در آن یک مرد هرگز اوج لذت جنسی را تجربه نکرده است، یا ثانویه باشد که در آن، عدم توانایی در رسیدن به ارگاسم به یک عامل بیرونی دیگر مرتبط است که سبب تغییر در توانایی مرد در رسیدن به ارگاسم شده است.
هر چند آمار و ارقام در مورد تعداد مردانی که دچار عارضه آنورگاسمی هستند متفاوت می باشد، اما یک بررسی فراگیر در مورد سلامت رفتار های جنسی در سال ۲۰۰۹ گزارش کرده است که تقریبا ۹ درصد از مردان، طی آخرین رابطه جنسی که داشتند به اوج لذت جنسی نرسیده بودند.
البته نمی توان نتیجه گرفتن که ۹ درصد از مردان دچار آنورگاسمی هستند، زیرا در صورت تکرار و تداوم عدم توانایی در رسیدن به ارگاسم، تشخیص این عارضه داده می شود. اما همین درصد نشان می دهد عدم توانایی در رسیدن به اوج لذت جنسی در مردان مشکلی بزرگ تر از آنچه قبلا تصور می شده، است.
آنورگاسمی را نباید با اختلال نعوظ یا کم میلی جنسی اشتباه بگیرید، البته در برخی موارد این عوارض می توانند به طور همزمان وجود داشته باشند.
علل روحی و روانی آنورگاسمی
وضعیت روحی و روانی نقش مهم و غیرقابل انکار در عارضه ی آنورگاسمی در مردان دارد. اضطراب در عملکرد جنسی نیز در میان سایر علت های ممکن، معمول ترین دلیل عدم توانایی مردان در رسیدن به اوج لذت جنسی است.
اضطراب در عملکرد جنسی می تواند هم مردان و هم زنان را دچار کند، اما با اختلال نعوظ که عارضه ای متداول تر در مردان سنین بالاست، تشدید می شود. از طرفی دیگر، اختلال در عملکرد جنسی نیز می تواند منجر به اختلال نعوظ شود، چون استرس حین رابطه جنسی را به شدت افزایش می دهد.
سایر علت های روانی آنورگاسمی اولیه شامل طرز فکر منفی درباره روابط جنسی (که اغلب ریشه در دوران کودکی دارد)، سابقه ی سوء استفاده جنسی در دوران کودکی، و یا فوبیا هایی مانند هَف فوبیا (ترس از لمس شدن) یا کویتوفوبیا (ترس از رابطه جنسی) می شود.
در مورد آنورگاسمی ثانویه، علت های روانی گاهی می توانند به صورت موقعیتی تعریف شوند.
آنورگاسمی موقعیتی، یعنی اینکه با یک پارتنر به اوج لذت جنسی می رسید، اما با پارتنری دیگر قادر به رسیدن به ارگاسم نیستید، یا اینکه فقط تحت شرایط خاصی به اوج لذت جنسی می رسید، که این موارد درد سرساز نیستند یا مشکل خاصی محسوب نمی شوند مگر اینکه خللی در رابطه تان ایجاد کنند یا مرتبط با بیش فعالی جنسی باشند.
سایر علت های روانی آنورگاسمی ثانویه شامل افسردگی، اندوه، خستگی مزمن، یک تجربه ی جنسی ناخوشایند، کشمکش های زناشویی و استرس ناشی از تلاش برای تصور فعال است می شود.
علل فیزیکی آنورگاسمی
برخی از پزشکان و کارشناسان، آنورگاسمی مردانه را یک عارضه ی کاملا روحی و روانی می دانند، اما فاکتور های فیزیکی نیز وجود دارند که می توانند منجر به اختلال ارگاسم بشوند.
علل اولیه آن هایی هستند که با آن ها متولد می شوید که البته با بالا رفتن سن خودشان را به طور کامل نشان می دهند. این عوامل شامل موارد زیر می شوند:
فقدان مادرزادی رفلکس bulbocavernosus که در آن اسفنکتر مقعد در هنگام انزال منقبض می شود
مولتیپل اسکلروزیس (ام اس)
دیابت نوع اول، خصوصا نوروپاتی دیابتی
علل ثانویه می توانند شامل موارد زیر بشوند:
مصرف مشروبات الکلی
دارو های ضد افسردگی
سندرم کواد equine
عوارض جراحی دستگاه تناسلی
اختلالات غدد درون ریز که بر تعادل هورمونی اثر می گذارد
تستوسترون کم
سوء مصرف مواد افیونی مانند هروئین
ترومای لگن مانند آسیب های کشاله ران یا پرینه
پرتو درمانی پروستات
برداشتن غده پروستات
آسیب نخاعی
دیابت نوع دوم
فشار خون بالا (بدون درمان)
درمان اختلال ارگاسم
اگر متوجه شدید که نمی توانید به اوج لذت جنسی برسید، با پزشک خود صحبت کنید یا به یک متخصص ارولوژی که ممکن است بتواند علل فیزیولوژیکی مشکل تان را شناسایی کند مراجعه نمایید. ضمنا شاید به یک روانشناس یا روانپزشک نیز نیاز داشته باشید تا عوامل هیجانی یا روانی دخیل در اختلال ارگاسم تان را تشخیص بدهد.
درمان عارضه با کمک یافته های تشخیصی تعیین می شوند:
اگر مشکل، عدم تعادل هورمونی باشد احتمالا درمان جایگزین تستوسترون برای تان در نظر گرفته می شود یا برای ارزیابی های بیشتر به یک متخصص غدد ارجاع داده می شوید.
اگر پزشک تشخیص دهد مشکل شما ناشی از مصرف دارو یا الکل است، تغییری در داروهای تان ایجاد کرده و توصیه می کند الکل را ترک کنید.. اختلالات خلقی مانند افسردگی و اضطراب به روان درمانی و دارو درمانی نیاز دارند (البته برای به حداقل رساندن عوارض جنسی درمان دارویی، باید دارو و میزان آن با احتیاط تجویز شود).
روان درمانی نیز می تواند به غلبه بر اضطراب در عملکرد جنسی کمک کند و یا با شناسایی تروما های مربوط به حال یا گذشته (چه جنسی و چه غیرجنسی) مشکل را برطرف نماید.. زوج درمانی نیز برای رفع مشکلات در رابطه زناشویی مفید است.
با کمک سکس تراپی می توان مشکلات جنسی بخصوصی را که در توانایی رسیدن به ارگاسم اختلال ایجاد می کنند مستقیما شناسایی و رفع کرد.
در برخی موارد ممکن است درمان امکانپذیر نباشد، خصوصا اگر تحت عمل پروستاتکتومی رادیکال قرار گرفته باشید یا تجربه ی ترومای شدید لگن را داشته باشید و یا به بیماری ام اس پیشرفته مبتلا باشید.
در عوض، درمان مبتنی بر تقویت لذت جنسی و افزایش صمیمیت جنسی بدون ارگاسم خواهد بود. یک روانشناس یا سکس تراپیست می تواند به شما کمک کند بیماری تان را بپذیرید و یک سبک زندگی سالم جنسی در پیش بگیرید و گرفتار تردید و احساس عدم اطمینان نشوید.ب
