دلایل کم شنوایی و ناشنوایی در نوزادان و کودکان

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت، همانطور که می دانید یکی از نقایص هنگام تولد مشکل شنوایی و ناشنوایی است. حدود 4 نفر در هر هزار نوزاد متولد شده مشکلات جدی در شنوایی دارند. ناشنوایی که هنگام تولد بروز می کند ناشنوایی ارثی نامیده میشود. ناشنوایی همچنین می تواند در کودکی یا بزرگسالی بروز کند. همه می دانیم که ناشنوایی تاثیر بسیار زیادی بر زندگی کودک و خانواده او می گذارد زیرا زبان و ایجاد ارتباط در 3 سال اول زندگی اتفاق می افتد، ناشنوایی می تواند همه این موارد را تحت تاثیر قرار دهد و مشکلات یادگیری در مدرسه و محیط زندگی ایجاد کند. آیا ناشنوایی در نوزادان قابل پیشگیری است؟ غربالگری زودهنگام، تشخیص و درمان کودکان با مشکلات ناشنوایی کمک می کند تا مهارت زبان آموزی را مانند دیگران یاد بگیرند. از آنجا که تشخیص مشکلات شنوایی در نوزادان سخت است، بیشتر بیمارستان ها حتما بررسی لازم را انجام می دهند.

چه چیز باعث ناشنوایی در نوزادان و کودکان می شود؟

کاهش شنوایی و ناشنوایی می تواند ژنتیکی باشد یا بر اثر جراحت و بیماری بروز کند. در برخی موارد هم علت ناشنوایی ناشناخته است. حدود 90 درصد از نوزادان با ناشنوایی ژنتیکی والدین با شنوایی مناسب دارند. عوامل ژنتیک حدود 50 درصد ناشنوایی ها را شامل می شود. حدود 25 ژن در ناشنوایی موثر هستند. تقریبا 30 درصد از کودکان با ناشنوایی نقص هنگام تولد دارند. در چنین مواردی ناشنوایی بخشی از یک سندرم است.
بیماری هایی که می توانند موجب ناشنوایی در نوزادان شوند شامل عفونت دوران بارداری مانند سرخجه، سیتومگالو ویروس،توکسوپلاسموز، هرپس و سفلیس است. نوزادانی که زودتر از موعد به دنیا می آیند هم در خطر ابتلا به ناشنوایی هستند.
بعد از تولد ضربه به سر یا عفونت دوران کودکی مانند مننژیت، سرخک و آبله مرغان می تواند باعث ناشنوایی شود. برخی درمان ها مانند آنتی بیوتیک استرپتومایسین و داروهای مرتبط هم می تواند باعث ناشنوایی شود. عفونت گوش نیز می تواند به تدریج باعث کاهش شنوایی شود.

ناشنوایی انواع گوناگون دارد

زمانی که صدا به گوش خارجی می رسد در کانال گوش حرکت کرده به پرده صماخ می رسد. ورود صدا باعث تکان خوردن پرده صماخ می شود که در نتیجه سه استخوان کوچک در گوش میانی حرکت می کنند. در این مسیر کانال گوش، پرده صماخ و گوش میانی صدا را از دنیای خارج به گوش داخلی می آورند. درون گوش داخلی هزاران سلول مویی نازک صدای وارده را تشخیص داده و به سیگنال هایی که روی اعصاب شنوایی سوار شده تبدیل می کند که پالس عصبی به مرکز شنوایی در مغز می فرستد.

ناشنوایی ممکن است در هرکدام از قسمتهای این مسیر اتفاق بیفتد

ناشنوایی ژنتیکی زمانی اتفاق می افتد که صدا از گوش خارجی وارد گوش میانی می شود. انسداد در کانال گوش، آسیب در پرده صماخ یا عفونت در گوش میانی از جمله شرایطی است که میتواند موجب ناشنوایی ارثی شود. این نوع از ناشنوایی موقتی است و معمولا با انجام عمل جراحی بهبود می یابد.

ناشنوایی حسی زمانی اتفاق می افتد که سلولهای مویی داخل گوش داخلی نمی توانند نوسانات ورودی را تشخیص دهند یا پالسهای عصبی به مغز منتقل نمی شود. عفونت های پیش از بارداری، کمبود اکسیژن هنگام تولد یاعوامل ژنتیکی می تواند باعث این نوع ناشنوایی شود.

ناشنوایی ترکیبی زمانی رخ می دهد که کودکی که ناشنوایی حسی دارد ناشنوایی ژنتیکی هم داشته باشد. بسیار مهم است کودکانی با ناشنوایی دائمی مشکلات شنوایی گوش میانی شان درمان شود تا شنوایی شان بیش از حد کاهش نیابد.

غربالگری نوزاد برای ناشنوایی

نوزادان با یکی دو آزمایش غربالگری می شوند تا مشخص شود نوزاد چقدر به صدا واکنش نشان می دهد. هردو آزمایش 5 تا 10 دقیقه طول می کشد، بدون درد بوده و زمانی که نوزاد در خواب است هم می توان انجامش داد.

در آزمایش OAE یک میکروفون در گوش نوزاد قرار می گیرد. میکروفون به کامپیوتر وصل شده و صدای ملایم کلیک کردن به گوش نوزاد فرستاده شده و پاسخ گوش داخلی به صدا ثبت می شود.

در آزمایش AABR صدای آرام کلیک کردن از طریق سمعک به گوش نوزاد می رسد. سنسورها در سر قرار گرفته و به کامپیوتر متصل می شود تا فعالیت امواج مغزی را در واکنش به صدا اندازه گیری کند.

در صورتی که نوزاد در این آزمایش ها دچار مشکل باشد دوباره این آزمایش ها تکرار می شود و به متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع داده می شود تا آزمایش های تکمیلی انجام شود. آزمایش های تشخیصی تا 3 ماهگی نوزاد باید کامل شود. والدین باید بدانند که تست غربالگری نمی تواند ناشنوایی را تشخیص دهد. تا 5 درصد نوزادان نتایج غیرطبیعی در بررسی شنوایی نشان می دهند و آزمایشهای تکمیلی یک مورد از 10 مورد را واقعا مشکل دار تشخیص می دهد.
تست تشخیصی برای نوزادان زیر 6 ماه مانند تست غربالگری زمان تولد است اما اطلاعات بیشتری به متخصص می رساند.

نشانه های کم شنوایی در نوزادان و کودکان

والدین باید نشانه های کاهش شنوایی را در نوزادشان شناسایی کنند. برخی علائم عبارتند از: واکنش نشان ندادن به صدای بلند، برنگشتن به سمت صدا بعد از 6 ماهگی، غان و غون نکردن در 9 ماهگی، استفاده نکردن از یک کلمه تا 18 ماهگی، استفاده از زبان بدن به جای بیان کلمه.

راه های پیشگیری از ناشنوایی نوزادان

با اینکه برخی اوقات نوزاد بر اثر عوامل ژنتیکی یا دیگر شرایط غیرقابل اجتناب دچار ناشنوایی میشود، مواردی وجود دارد که میتواند خطر ابتلا به این مشکل را کاهش دهد. از جمله مواردی که باید به آن دقت کنید عبارت است از:

هیچ وسیله ای را وارد کانال گوش نوزاد نکنید حتی گوش پاکن

کودک را دربرابر بیماری های دوران کودکی ایمن کنید چون برخی بیماریها باعث ناشنوایی می شود.

سرماخوردگی و عفونت گوش نوزاد را بررسی کنید. اگر کودک نشانه عفونت گوش را داشت با پزشک مشورت کنید.

از صداهای بلند دوری کنید.