ساعد نیوز- به گزارش ایرنا، داریوش ارجمند، بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون در توضیح حال و هوای نوروزی خود می گوید: «عید پای سفره هفت سین پیش زن و بچه هایم هستم؛ هیچ سالی در نوروز از خانواده ام دور نبوده ام؛ البته امروز آن ها دیگر سفره دار هستند و دور و برشان شلوغ است و از همه دنیا همسرم برایم مانده است و همه رفته اند.»
او ادامه می دهد: «معمولا در عیدها سفر نمی روم؛ شلوغی جمعیت در همه مناطق کلافه کننده است و این زمان، زمان مناسبی برای سفر نیست. روزهای نوروز در خانه خوش می گذرانم؛ بیرون می روم، فیلم می بینم، دوستانم به دیدارم می آیند؛ فلسفه نوروز، روزی نو است که ما خودمان را با آن نو می کنیم؛ خودمان باید روزمان را نو کنیم.»
ارجمند می افزاید: «تمام عیدهای زندگی ام برایم خاطره انگیز بوده است به دلیل این که اسم نوروز روی خودش است؛ وقتی روز نو می شود همه چیز خاطره است؛ اما بهترین خاطرات نوروزم زمانی بود که پدر و مادر و خواهر و برادرم همه زنده بودند و در یک خانه و یک جا زندگی می کردیم و دور هم جمع می شدیم و آن اتحاد و همدلی، هم فکری و هم نگاهی همه با هم در نوروز بود که امروز دیگر نیست.»
او می گوید: «امروز کسی دیگر حوصه ندارد از این سر شهر به آن سر شهر برود تا صبح عید را به پدر و مادرش تبریک بگوید؛ چیزها معنایشان را از دست نداده اند بلکه ما معنای چیزها را از دست داده ایم. ترافیک و دوری راه ها بهانه خوبی برای غفلت نیست؛ چرا که این موضوع را می توان با زودتر بیدار شدن جبران کرد و دو ساعت زودتر بیدار شد و به پدرومادر سر زد.»
ارجمند تاکید می کند: «این موضوع را حتی در شغل خودمان هم داریم که آدم ها دیر سر صحنه و کار حاضر می شوند و بهانه شان ترافیک است؛ در حالی که مشکل ترافیک را واقعا می توان با دو ساعت زودتر بیدار شدن، حل کرد. این ها را می توان با محاسبه اصلاح کرد اگر دائم دنبال بهانه و رفع تکلیف نباشیم. امام علی(ع) هم این را در نهج البلاغه می گوید که هر زمان که شما را فراخواندم، مسئولیت خود را به گردن دیگران انداختید.»
بازیگر فیلم سینمایی «ناخدا خورشید» (ناصر تقوایی- ۱۳۶۵) با اشاره به فضای مجازی خاطرنشان می کند: «فضای مجازی این روزها به فضایی مزاجی تبدیل شده است که هرکس براساس مزاج خودش در آن می نویسد.»
او می افزاید: «حرف ها در این فضا تکه پاره شده و درست منتقل نمی شود؛ اظهارنظر من در مورد ورزش زنان آن قدر حواشی به دنبال داشت که در باورم نمی گنجید؛ تمام زندگی ما حاشیه شده است و اصلا در متن زندگی نمی کنیم.»
ارجمند با اشاره به ایراد تولیدات سینمایی و تلویزیون در شرایط امروز بیان می کند: «این ایراد را به سریال های تلویزیونی به صورت عام و سریال های نوروزی به صورت خاص دارم که در مورد مردم و حرف مردم نیستند؛ این تولیدات شوربختانه روزمره زندگی مردم و حرف آنان را بازتاب نمی دهند.»
او با اشاره به فقدان آدم های توانا و خلاق در عرصه تولیدات سینمایی و تلویزیون می گوید: «آن روزها رفتند، آن روزهای سالم و سرشار، آن روزهایی که در چشمم خرگوش ناآرام شادی بود. این موضوعات علل متعددی دارد اما به شخصه دلیل این موضوع را در کاستی های خودمان می دانم و هیچ عامل خارجی را در آن دخیل نمی بینم چرا که خداوند ما را اشرف مخلوقات خلق کرده و به ما اراده داده است؛ این کاستی ماست وقتی که نمی دانیم که هستیم و کجا هستیم و برای چه و چرا هستیم. باید دوباره این الفبا را به مردم بگوییم.»
بازیگر فیلم سینمایی «قاعده بازی» (احمدرضا معتمدی- ۱۳۸۵) خاطرنشان می کند: «امروز آدم ها در یک سردرگمی هستند که نمی دانند چرا هنرپیشه، وزشکار یا مهندس، هنرمند و صاحب هر شغل دیگری هستند. با شعار نمی شود زندگی کرد.»
این هنرمند پیشکسوت می افزاید: «آن زمان آدم های توانمندی داشتیم؛ سریال چیزی است که از منِ سازنده متبادر می شود؛ از کوزه همان برون تراود که در اوست. ناصر تقوایی و علی حاتمی امروز کجا هستند؟ یکی مُرد و یکی مرُدار شد، یکی به غضب خدا گرفتار شد؛ این آدم ها کجا هستند، چرا کم کار و بیکار شدند یا از مملکت رفتند؟»
او تصریح می کند: «تلویزیون هنوز موفق نشده است یک پلان خنده دار مانند «دایی جان ناپلئون» بسازد؛ در تولیدات این روزها بازیگران این همه بالا و پایین می پرند و جوک می گویند و ادا درمی آورند اما خنده دار نیستند و آن چیزهایی که باید، نشده است.»
ارجمند خاطرنشان می کند: «سریال «دایی جان ناپلئون» کار را در طنز تمام کرده است؛ هنوز خیلی باید بدویم که به آن برسیم، البته ادای این سریال را زیاد درآوده اند اما حتی به آن نزدیک نشده اند. یکی از مشکلات ما این است که کارهای موفق را تقلید می کنیم؛ همین کسانی که امروز طنزبازی می کنند به جای طنازی، تقلید می کنند.»
او می گوید: «آن چه ناصر تقوایی در سینما ساخته است هم مانند سریالش بی نظیر است؛ آخرین آن هم همانی است که من افتخار همراهی با آن را داشتم؛ «ناخدا خورشید»، تقوایی تنها آدمی بود که توانست برای این سینما قهرمان سازی کند.»
ارجمند می افزاید: «فیلم های بهرام بیضایی هم همین گونه هستند؛ «باشو غریبه کوچک» شاهکار سینمای ایران است و همچنین کارهای دیگرش. مثلا همین فیلم «سگ کشی» که من در آن بازی کردم این ها کارهای برجسته سینمای ایران هستند که نشان می دهند ما در این عرصه آدم های کاربلدی داشته ایم و امروز مشکل ما این است که آدم نداریم.»
او با تاکید بر نقش آدم ها در تولیدات سینمایی یادآور می شود: «سینما یک کلمه است. مهم آدم های فعال در این عرصه هستند، چرا که آدم است که سینما را می آفریند و خلق می کند. در ادبیات پیشینه هزارساله ای داشتیم اما بعد از شاعرانی که در دهه ۵۰ داشتیم که کارهایشان تکان دهنده بود، دیگر چه کسی را داشتیم؟ خداوند قیصر امین پور را بیامرزد، چند نفر همانند او داشتیم؟ بعد از ناصر عبدالهی چه کسی درست آواز خواند؟»
بازیگر سریال «امام علی(ع)» (داوود میرباقری- ۱۳۷۰) تاکید می کند: «آن زمان آدم ها مسئله و موضوعی گلویشان را می فشرد؛ هنر همین است، یعنی بیان مسئله ای که اگر هنرمند آن را نگوید خفه خواهد شد ولی امروز این گونه نیست. زمانی که حافظ می گوید «عشقت رسد به فریاد گر خود به سان حافظ، قرآن ز بر بخوانی در ۱۴ روایت» این را نگفته بود که سِمَت به دست بیاورد، بلکه باورش بود. آیا این چیزهایی که ما امروز می گوییم باورمان است یا برای به دست آوردن چیزی است؟»
این بازیگر پیشکسوت در توضیح زیباترین جمله ای که شنیده است می گوید: «زیباترین جمله ای که در تمام دوران شنیده ام در مورد شهدا و جملاتی است که استادم دکتر شریعتی گفته است: «آن ها که رفتند کاری حسینی کردند، آن هایی که ماندند باید کاری زینبی کنند وگرنه یزدی اند»؛ جمله دیگر را بعد از شهادت قاسم سلیمانی در تلویزیون گفتم و آن این است که «شهید قلب تاریخ است»؛ و این موجزترین و پرمعناترین جمله ای است که در مورد شهیدان شنیده ام.»
او در پاسخ به این پرسش که بزرگ ترین حسرت زندگی خود را چه می داند، می گوید: «مگر می شود کسی حسرت نداشته باشد؟ بزرگ ترین حسرت من در زندگی از دست دادن مادرم و پس از آن پدرم بود؛ خواهر و برادرانی که از دست دادم و غمش این بود که این ها به موقع نرفتند و حسرت شان به دلم ماند؛ برادر زنی داشتم که بسیار دوستش داشتم و او هم بی موقع رفت. جز این ها در زندگی ام اجازه ندادم چیزی مفت و مسلم از دستم برود.»
ارجمند خاطرنشان می کند: «آن چیزی که دغدغه اش را دارم آزادی است؛ نه به معنای بی بند و باری که به معنایی که خداوند ما را آفرید و آن گونه ای که پیامبر ما به ما آزادی را آموخت و خودش آزاد بود. همان گونه که امام حسین(ع) «هیهات من الذله» را به ما یاد داد و گفت اگر دین ندارید آزاده باشید؛ این ها حرف های درست از آدم هایی از دل تاریخ است.»
روسیه نقاشی امانتی را به اسپانیا بازگرداند
