دوئل دختران مسلح در مترو تهران!

جلو رفتم، می خواستم در این دوئل دخترانه با پرسیدن سوال بی وقتِ اینکه «چطور می شود از طریق مترو به مجتمع فرهنگی آدینه رسید؟» سرم را به باد داده باشم و حالا باید برای شنیدن جواب، یکی از آن دو تا را انتخاب می کردم.

هر دویشان یک جا ایستاده بودند و خیره، انتخاب سخت شد اما دختر باحجاب که جلو آمدنم را دید انگار جان گرفته باشد، گوشی را بالا آورد و به دختر بی حجاب نیشخند زد.

اشتراکات

یک دختر قد بلند با یقه ی باز و زیرگردنی که پر از تتو جمجمه و بلیط هواپیما و تاریخ اولین دیدارِ بعد از هزارمین قرار بود نزدیک شد و سرک کشید، بیخ کار داشت درمی آمد!

اما من، بدون دادن حق تیر به دختر باحجابی که با اشاره، اشتراکتمان را به رخ دختر بی حجاب می کشید قدم هایم را به طرف دختر بی حجابی که موهایش تا روی شانه هایش بیرون ریخته بود و شالش را سر دست می چرخاند، تند کردم: «سلام عزیزم، خوبی خواهر؟ فدات شم چطور میتونم با مترو برم مجتمع فرهنگی آدینه؟»

نشونت میدم

دختر دستپاچه شد، با احتیاط چند قدمی جلو آمد و سرتاپایم را ورانداز کرد، دوباره صمیمی سلام دادم، مردمک چشم هایش شکفت: «ببین جونم اول باید بری تئاتر شهر» با گیجی نگاهش کردم، دستم را گرفت: «بدو بریم پیش نقشه، اونجا نشونت میدم»

همان طور که به طرف نقشه میرفتیم دختر باحجاب با تاسف برایم سر تکان داد، عبایم را روی سرم محکم کردم و بی تفاوت از کنارش گذشتم، دختر بی حجاب آدامسش را انداخت روی دندان عقل سمت راست فک پایینش و با ناخن های لاک خورده شروع به نقطه گذاری کرد: «قائم سوار شو تئاتر شهر پیاده شو، بعد خطتو عوض کن ارم سبز پیاده شو، دوباره خطتو عوض کن شادمان پیاده شو و آخرش دیگه صادقیه ست، صادقیه نزدیک ترین ایستگاه مترو به جنت آباده، بعدش میتونی با اسنپ یا اتوبوس بری مجتمعت»

حجاب فسفری

زدم به شانه اش: «دمت گرم، ولی اینطور که تو گفتی انیشتینم حفظش نمیشه، دوباره میگی تا اسم ایستگاه ها رو بنویسم؟» با ذوق سرش را نزدیک تر آورد و با حوصله و آرام آرام شروع به گفتن کرد، دختر باحجاب زیرچشمی ما را می پایید و با صلوات شمار زرد فسفری که با ساق دست و روسری اش جور بود ذکر می گفت!

گوشی را درآوردم و ایستگاه هایی را که میگفت نوشتم، صدای سنگینیِ تَن مترو روی ریل زار میزد و آن غول در کمتر از دقیقه روبه رویمان دهان باز کرد، همه به سمت در هجوم آوردند، دختر محجبه سوار نشد و دست به سینه به دیوار تکیه زد، من و دختر بی حجاب اما دست توی دست هم سوار شدیم، در بسته شد و شلوغی جمعیت ناگهان بینمان فاصله انداخت، با تقلا جلو رفتم تا شاید صدای تشکرم را به گوشش برسانم اما بی فایده بود و در ایستگاه بعدی با باز شدن در دوباره ازدحام گرفتمان.

خندید

همه توی هم تنیده بودیم و همان طور که عقب عقب هلم می دادند دوباره دیدمش و ذوق شدم، این بار او پشت در مترو ایستاده بود و من این طرفش؛ موهای دختر بی حجاب به نظرم خیلی زیبا آمد، درست مثل درخشیدن پرهای کلاغی بازیگوش زیر نور بالاترین شاخه ی درخت؛ همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد، نگاهش کردم، نگاهم کرد و بعد با خنده شال افتاده اش را روی سرش کشید و برایم دست تکان داد، من هم از دور بوسیدَمش!

محله سبیل آباد تهران کجاست؟/ اینجا دختر به داماد بی سبیل نمی دهند