به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از رکنا، ماجرا، مربوط به علی 12 ساله از تهران و ته تغاری خانواده 6 نفره اش است. علی برخلاف تصور از ویژگی های مشترک بچه های آخر، هر روز صبح، با سایر اعضای خانواده اش برای کار از پاکدشت به تهران می آید. او در گوشه‌ی یکی از خیابان های پر رفت و آمد پایتخت بساط می کند و فال و بیسکوئیت می فروشد. علی، چهار سال است که ترک تحصیل کرده و مدرسه نرفته و دلش به شدت برای درس و مشق تنگ شده.
فقر؛ اینگونه بین کودک و مدرسه، فاصله و او را به وسط گودِ بی رحم کار در خیابان می اندازد. جایی که برای بزرگترهاست. جایی که برای او، آسیب های روانی و جسمانی زیادی در پی خواهد داشت و در آینده ای نه چندان دور، دود این اتفاق، در چشم همه خواهد رفت.
علیِ 12 ساله، می گوید که نهایتا روزی 200 هزار تومان کاسبی می کند و همه آن را به پدرش می دهد تا خرج زندگی را تامین کند. او برای خودش آرزو می کند که ای کاش دیگر هیچ وقت کار نکند.
علیرضا شریفی یزدی، مشاور و روانشناس اجتماعی در گفت و گو با رکنا با اشاره به اینکه تناسبی بین ظرفیت روانی کودک کار و کاری که به او محول می شود وجود ندارد، گفت: چنین کودکانی، از نظر روانی دچار اضطراب بسیار سنگینی می شوند؛ چراکه بار مسئولیتشان آنچنان بالاست که امکان اینکه این افراد بتوانند از زیر این بار، بدون اینکه لطمه روانی ببینند یا وجود ندارد یا بسیار کم است؛ بنابراین نخستین پیامد این اتفاق، این است که این کودکان سلامت روانشنان را از دست خواهند داد.
وی افزود: سوء استفاده جنسی از کودکان کار دومین موردی است که این کودکان را به دردسر می اندازد. مطالعات در همه جای دنیا نشان می دهد که کودکان کار، در بسیاری از موارد، توسط بزرگتر ها که می تواند همکاران، کارگران، افراد متفرقه و کارفرماها باشد، مورد آزار و اذیت جنسی قرار گیرند. از سویی دیگر، وقتی در دنیای مدرن، افراد ترک تحصیل می کنند تا کار کنند یا اصلا فرصت تحصیلی نداشته اند، تا پایان عمر در رقابت با افراد دیگر، همیشه دست پایین خواهند ماند؛ چراکه امکانات، تخصص و مهارت مشخصی ندارند. همین موضوع باعث می شود که تا پایان عمر، تحت تاثیر بی دانشی و نداشتن مهارت باشند که این مهم منجر به کار کردن با دستمزدهای پایین می شود.
شریفی یزدی در ادامه تاکید کرد: پیامد نامناسب بعدی، مربوط به دریافت دستمزد پایین است. همچنین بسیاری از کارفرماها از کودک بودن نیروی کار سوء استفاده می کنند و معادل یک پنجم یا کمتر از دستمزد روزانه را به کودک پرداخت می کنند. از سویی دیگر، کودکان کار به دلیل اینکه کار کردنشان بر خلاف قانون است، در نتیجه در خفا کار می کنند و استانداردهای محیط کار از جمله پوشش بیمه ای برای این افراد در نظر گرفته نمی شود. یعنی اگر آنها حین کار، دچار صانحه ای شوند، توسط هیچ مقام و دستگاهی، مورد حمایت قرار نمی گیرند.
او تاکید کرد: این کودکان، خیلی سریع و بالاجبار در دوران کودکی بزرگ می شوند و وظایف بزرگسالانه را بر عهده می گیرند؛ بنابراین در زندگی، توان اینکه نقش همسری یا پدر و مادری را ایفا کنند نخواهند داشت. در واقع، به دلیل اینکه خیلی سریع وارد بازار کار می شوند، دچار آشفتگی، بیماری و اختلالات روانی می شوند. از آنجایی که این کودکان مسیر طبیعی رشد را طی نکرده اند؛ اولا خیلی سریع ازدواج می کنند که اکثر این ازدواج ها منتج به طلاق عاطفی و رسمی می شود. مطالعات نشان می دهد، خیلی از این ازدواج ها ناموفق هستند و در نهایت یا مجبور به ادامه زندگی با همه سختی هایش می شوند یا اینکه بعد از مدتی که آگاهی پیدا می کنند، خانواده با چند بچه از هم می پاشد واین زنجیره نامبارک ادامه دار می شود.
این روانشناس اجتماعی در ادامه تاکید کرد: افسردگی ، اضطراب، وسواس فکری، خشم و پرخاشگری جزء اختلالات مشترکی است که اکثر این بچه ها با آن دست به گریبان هستند. اینها آسیب های اجتماعی هم در پی دارد. همچنین باید دانست، کودکان کار، بیشتر از بقیه ممکن است به اعتیاد و روابط نامتعارف جنسی کشیده شوند. وقتی کودک کار به سمت اعتیاد می رود، با خودش زنجیره ای از فساد از جمله سرقت برای تامین نیازهای خود درست می کند.
