دستیابی به اطلاعات ژن اسکلت های باستانی 

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از ایرنا: 

پژوهشگر میراث فرهنگی و گردشگری، پرستو عرفان منش اظهار کرد: بعد از سه سال برنامه ریزی توانسته ایم، نیاز به خروج ذخایر ژنتیکی ازکشور را تا حد زیادی تامین کنیم زیرا استفاده از قابلیت های ویژه و کاربردی علم ژنتیک، ظرفیت های جدیدی در عرصه کاوش های باستانی بوجود آورده است.
وی افزود: این ویژگی قادر است، بخش زیادی از محدودیت های علوم رایج از جمله بررسی های مورفومتریک (مطالعه تغییرات ایجاد شده در شکل و اندازه ارگانیسم ها) را رفع و مطالعات مرتبط با تبارشناسی از جمله رخدادهای تکاملی، مهاجرت ها و سایر ویژگی های مرتبط با زندگی نیاکان ما را آشکار کند. 
مسئول آزمایشگاه فرسودگی زیستی پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی – فرهنگی اضافه کرد: امروزه نشانگرهای مولکولی به ویژه نشانگرهای مبتنی بر DNA به طور گسترده در بسیاری از زمینه ها از قبیل نقشه یابی و ردیابی ژن ها، تعیین جنسیت، بررسی تنوع ژنتیکی یا مطالعه روابط ژنتیکی در اقوام وملل به کار می روند.
وی گفت: امروز روش های مبتنی بر DNA بهترین روشی است که برای تمایز بین موجودات نزدیک به هم استفاده می شود. 
عرفان منش با بیان اینکه در ایران نیز به دلیل پیشرفت های چشمگیر در حوزه ژنتیک، از حدود سه سال پیش این حوزه مورد توجه قرار گرفته، افزود: مراکز مهم و با سابقه در این حوزه نظیر مرکز تحقیقات ژنتیک انسانی بقیه الله (عج) به این امر مهم پرداخته اند تا طرح « تبارشناسی ژنتیک ایرانیان باستان» را با پژوهشکده حفاظت و مرمت به ثمر برسانند. 
وی ادامه داد: دو منطقه مهم باستانی که در بخشی از این طرح قرار گرفته شامل تپه حصار دامغان و منطقه چلو خراسان بر اساس استانداردهای جهانی و با توجه به توانمندی های داخلی، تعیین هاپلوگروپ (دسته بندی جهش‌های ژنی مشترک یا نزدیک به هم) شده است.
مسئول آزمایشگاه فرسودگی زیستی پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی فرهنگی گفت: نتایج حاصل از این پژوهش ها، درجلسات تخصصی مشترک و براساس تفاهم نامه رسمی مشترک اعلام خواهد شد.
وی اظهار کرد: پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی – فرهنگی به نمایندگی از پژوهشگاه میراث فرهنگی در حال برنامه ریزی و ایجاد چشم اندازهایی روشن براساس توانمندی های داخلی است و در این راه طولانی، از تمام نیروهای و متخصصین در این حوزه دعوت به همکاری می کند.
به گزارش ایرنا، پژوهشکده حفاظت و مرمت یکی از پژوهشکده های پنجگانه پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری است که هسته اولیه آن از سال 1351تشکیل شده و با اهدافی چون انجام پژوهش‌های بنیادین و کاربردی، همکاری در پژوهش‌های نظری و میدانی و کاربردی، در تعیین و تبیین روش‌های بهینه حفاظت و مرمت آثار موزه ها و محوطه های تاریخی فعالیت می کند.