به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بهداشت نیوز، حسین بهلولی درباره اختلال روانی خودشیفتگی با بیان اینکه نام علمی این بیماری نارسیسیسم است و نارسیس در اصل فردی بوده که با دیدن چهره خود در آب عاشق خود می شود و نام این بیماری نیز از نام فرد مذکور گرفته شده است، گفت: ،افراد خودشیفته به شدت به خود علاقه دارند و به بیان دیگر خودشیفتگی عشق جاودانه فرد به خود است.
وی با تاکید براینکه این افراد بسیار به خود اهمیت داده و دیگران برایشان ارزش زیادی ندارد، ادامه داد: اعتماد به نفس بیش از حد معمول و خودپسندی شدید نسبت از دیگر نشانه های این بیماری است، در واقع درصدی از خودشیفتگی در همه افراد وجود دارد اما زمانی تبدیل به اختلال می شود که فرد به صورت افراطی این علائم را داشته باشد، چنین افرادی معمولا خود را چنان بزرگ و مهم می دانند که حتی فکر می کنند علت موقفیت دیگران هستند، آنها خود محور بوده و خود را مستثنی و برتر از سایرین می دانند.
این روانشناس بالینی افزود: این افراد در زندگی مشترک آسیب رسان هستند زیرا حس همدلی نداشته و نمی توانند احساسی به همسر خود داشته باشند این افراد به نیازهای همسر اهمیت نمی دهند.
وی با اشاره به اینکه غرور کاذب این افراد می تواند به آنها آسیب زیادی وارد کند، بیان کرد: مثلا این افراد معتقدند که هرگز معتاد نمی شوند یا هرگز سرشان کلاه نمی رود اما دقیقا همین اتفاقات برایشان رخ می دهد. همچنین این افراد معمولا به شدت نسبت به دیگران حس حسادت داشته و فکر می کنند که دیگران می خواهند جای آنها را در پادشاهی خیالی که برای خود تصور می کنند، بگیرند.
خودشیفتگی در سن ۳۰ تا ۴۰ سالگی بروز می کند
بهلولی اضافه کرد: این بیماری ممکن است در اثر عوامل ژنتیکی ایجاد شود یا در اثر تربیت و محیط خانواده، معمولا کودکانی که به اندازه کافی احساس عاطفی از والدین خود دریافت نکرده اند و به آنها اهمیت داده نشده کمبود عاطفی خود را به صورت خودشیفتگی جبران می کنند و درحقیقت این بیماری نوعی حالت دفاعی برای آنان است.
وی با بیان اینکه درمان این بیماری بسیار سخت است زیرا این بیماران خود را بسیار مهم تلقی کرده و سخنان خود را همیشه درست می دانند، خاطرنشان کرد: معمولا گروه درمانی و اینکه در آن گروه کاری کنیم که لیدر حس همدلی را بین اعضای گروه ایجاد کند برای این بیماران مفید است، همچنین مشاوره ، روان درمانی و کار روی احساس این افراد و نیز ریلکسیشن (آرام سازی) نیز می تواند در بهبود حال این افراد موثر باشد اما معمولا دارو درمانی برای درمان این بیماری مفید نیست.
این روانشناس با تاکید براینکه این بیماری معمولا در زنان بیش از مردان و در سنین ۳۰ تا ۴۰ سالگی رخ می دهد، اظهار کرد: والدین توجه کنند که کودکان به خصوص دختران از نظر عاطفی شکننده تر هستند و باید به آنها اهمیت بدهند یعنی با آنها به گونه ای رفتار کنند که با والدین خود دوست باشند، همچنین تنبیه کردن که اقدامی اشتباه است به دختران بیش از پسران آسیب می زند و می تواند زمینه خودشیفتگی را در آنها ایجاد کند.
وی با تاکید براینکه بسیاری از عمل های زیبابیی چهره که در حد افراطی انجام می شود می تواند ناشی از خودشیفتگی و نداشتن اعتماد به نفس نسبت به چهره واقعی خود باشد، عنوان کرد: اگر این افراد در جامعه ای باشند که آنها را تایید نکند حالشان بدتر می شود.
بهلولی افسردگی را یکی از عوارض این بیماری خواند و تاکید کرد: خودشیفتگی نوعی اختلال شخصیتی است و می تواند زمینه اختلالات شخصیتی دیگر مثل شخصیت مرزی را فراهم کند.
