بسیاری از حیوانات خانگی دچار برخی اختلالات مفصلی در طول مدت زندگی خود میشوند که میتواند خفیف باشد در حدی که برای صاحب حیوان قابل تشخیص نباشد و یا میتواند شدید باشد و با لنگش های شدید بر زندگی حیوان اثرات مخرب بگذارد.
آرتروز بیماری ای است که طی آن غضروف بین مفصلی به مرور زمان تحلیل می رود، بنابراین ممکن است حیوان دچار این عارضه باشد اما علائم بیماری هنوز مشخص نباشند.
علل و عوامل بیماری آرتروز یا بین برنده مفاصل در گربه ها
گربه با سابقه ضرب خوردگی و آسیب، يا هر اتفاق ديگری که باعث لنگيدن يا درد کوتاه مدت شده است به احتمال زیاد به بیماری مخرب مفصلی مبتلا می شود. خطر سایش غيرعادی در مفصل و غضروف در اثر راه رفتن و يا نقص مادرزادی در هنگام تولد، مانند شکل گيری نادرست لگن (که به آن رشد ناهنجار لگن نيز می گويند) نیز به آرتروز منجر می شود. برخی شواهد نشان میدهد که گربه ها (قطع آخرين بند انگشت) به بيماری مخرب مفاصل مبتلا می شوند زيرا در مدل راه رفتن آن ها تغييرايجاد میشود و همين تغيير منجر به فرسایش و گسيختن بيشتر مفاصل می شود. بيماری های خود ايمنی نيز در گربه ها میتواند به آرتروز منجر شود. هر چند نادر اما پل آرتریت پريوستئال پروليفراتيو (به معنای آرتروزدر چندين مکان)در گربه ها ديده شده است. برای برخی گربه های مبتلا به آرتروز شديد ،درمان آن ها برای بيماری خود ايمنی زمينه اي به کاهش علائم و روند پيشرفت آرتروز کمک می کند با این حال این بیماری در گربه ها نادر است. چاقی يکی ديگر از علل ابتلا به بيماری مخرب مفاصل است، زيرا باعث افزايش فشار بر روی مفاصل میشود. با افزايش سن گربه وتحلیل رفتن عضلاتش اين روند بدتر می شود.
کدام دسته از گربه ها در معرض خطر بیماری از بین برنده مفاصل (DJD) پیش رونده هستند؟
در واقع هر گربه ای با مشکلات مادرزادی مفصلی مثل دیسپلازی، بیشتر به DJD مستعد است. گربه هایی که به مفاصلشان آسیب رسیده مثلا شکستگی استخوانی ای که مفصل را هم درگیر کرده است هم محتمل است که به التهاب مفصل دچار شوند.
بالاترين خطر ابتلا به آرتروز را گربه های بزرگسال دارند - نوعی آرتروز در گربه ها که به آن بيماری مخرب مفصل (DJD) نيز گفته می شود. آرتروز يک اصطلاح عمومی پزشکی برای التهاب مفاصل است، در حالی که آرتروز به طور خاص به نوعی التهاب مزمن مفاصل اشاره دارد که در اثر از بین رفتن غضروف مفصل به وجود می آيد. آرتروز به از بين رفتن پيشرونده و دائمی غضروف اطراف مفاصل گفته می شود.
نشانه های بیماری از بین برنده مفاصل (DJD) چیست؟
نشانه بسته به اینکه کدام مفاصل درگیرند و شدت درگیری آنها چقدر است و همچنین سن گربه، متفاوت است. به طور معمول، اولین علایم تغییر در راه رفتن گربه به دلیل آن که سعی می کند، وزنش را روی اندام سالم بگذارد، است. از طرفی عضلات اندام تحت تاثیر به علت استفاده کمتر آتروفی می شوند. برای مثال درگربه ای که التهاب مفصل در اندام های عقبی دارد، عضلات همین پاها لاغر می شوند درحالی که عضلات ناحیه سینه و شانه افزایش حجم پیدا می کنند به این علت که گربه بیشتر وزن خود را روی اندام های جلویی وارد می کند. ممکن است برخاستن برای گربه سخت باشد و به نظر برسد که بدنش خشک شده است. این گربه ها معمولا توانایی پریدن روی صندلی یا لبه پنجره را ندارند و حتی بالا و پایین رفتن از پله ها هم برایشان سخت است. بسته به اینکه گربه چه مقدار درد را تحمل می کند، ممکن است تغییراتی در اشتها و رفتار گربه ظاهر شود. مفاصل عموما متورم نیستند و درد از نوع کند است و گربه اغلب سرو صدا بر پایه درد ایجاد نمی کند. بعضی از گربه ها ناحیه دردناک را می لیسند یا گاز می گیرند. برخی به دنبال فضایی گرم و نرم برای استراحت می گردند.
چگونه DJD تشخیص داده می شود؟
دامپزشک شما می تواند با ارزيابی علائم در طول تاريخ مانند کاهش فعاليت يا گرفتگی عضلات آرتروز را در گربه تشخيص دهد. همچنين آن ها با انجام معاینه فیزیکی به دنبال کاهش دامنه حرکت، گرفتگی پا، تغيير شکل مفاصل، تورم يا درد در مفاصل میگردند. همه گربه ها برای انجام معاينه فيزيکی ارتوپدی همکاری نمی کنند بنابراین بسیار مهم است که شما قادر باشید تغییراتی را که مشاهده کردید به درستی توصیف کنید. دامپزشک شما ممکن است برای تایید وسعت تخريب مفاصل اشعه ايکس ری را توصيه کند.
درمان آرتروز گربه با دارو
عامل اصلی درمان آرتروز در انسان و سگ با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) ، مسکن هایی است که التهاب مفاصل را کاهش می دهد. NSAID های دامپزشکی متداول شامل آسپرین ، کارپروفن (ریمادیل) ، ملوکسیکام (متاکام) و دراکوکسیب (Deramaxx) است. از این تعداد ، فقط آسپرین برای استفاده طولانی مدت (یا حتی کوتاه مدت) در گربه ها بی خطر تلقی می شود و حکمت استفاده از آن هنوز در میان دامپزشکان مورد بحث است.
گربه ها فاقد سیستم آنزیمی در کبد برای متابولیسم بیشتر NSAID ها هستند و به شدت مستعد سمیت از آنها هستند. آسپرین ، در صورت استفاده ، باید در دوزهای پایین استفاده شود. معمولاً فقط هر 72 ساعت داده می شود. حتی در آن صورت ، سمیت هنوز هم می تواند رخ دهد. بعضی از گربه ها آسپرین را تحمل نمی کنند و تعداد زیادی از گربه ها هیچ مزیت بالینی قابل توجهی ندارند. ملوکسیکام یک بار مورد استفاده قرار گرفت (و برچسب گذاری شد) برای گربه ها بی خطر است. به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفت تا اینکه تعداد زیادی از واکنشهای جانبی گزارش شد و برچسب گذاری تغییر کرد.
به طور خلاصه ، NSAID ها به ویژه برای استفاده در آرتریت گربه ها عملی نیستند. با این حال ، گزینه هایی وجود دارد.
سایر روش های درمانی آرتروز در گربه ها
گزینه های درمان غیرپزشکی همیشه مکان خوبی برای شروع است. گربه های دارای اضافه وزن نسبت به نمونه های لاغرتر خود علائم آرتروز بیشتری دارند ، بنابراین مدیریت وزن باید در هر پروتکل مدیریت آرتروز گنجانده شود (متأسفانه ، مدیریت وزن می تواند در گربه ها چالش برانگیز باشد). فیزیوتراپی ، مانند تمرینات دامنه حرکتی ، فعالیت های تقویت عضله و ماساژ ملایم ، ممکن است مفید باشد. مکمل امگا 3 (روغن ماهی) بحث برانگیز است ، اما بسیاری از صاحبان آن نتایج مطلوبی را گزارش کرده اند. مکمل های غذایی مانند گلوکزآمین حتی بحث برانگیزتر هستند و برخی از متخصصان نگرانند که گربه ها در معرض خطر بالای سمیت باشند.
اگرچه NSAID ها اغلب در گربه ها استفاده نمی شوند ، اما برخی از داروهای مسکن بی خطر هستند. به طور خاص ، بوپرنورفین اغلب موثر است. به صورت مایع روی لثه تجویز می شود (بدون بلعیدن جذب می شود) و می تواند تسکین قابل توجهی ایجاد کند. گربه های دیگر با ترامادول خوب عمل می کنند.
سرانجام ، به عنوان آخرین چاره ، برخی از گربه ها برای درمان آرتروز استروئیدهایی مانند پردنیزولون دریافت می کنند. استفاده طولانی مدت از استروئیدها منع بزرگی در سگها و انسان ها ندارد. اگرچه استروئیدها می توانند به عوارض جانبی قابل توجهی در گربه ها نیز منجر شوند ، همراهان گربه سانان معمولاً این داروها را بسیار بهتر از سگها یا افراد تحمل می کنند. استروئیدها اغلب بهبود قابل توجهی ایجاد می کنند ، بنابراین مزایای استفاده از آنها می تواند خطرات بیشتری داشته باشد.
این احتمال وجود دارد که پیشرفت های پزشکی منجر به درمان های ایمنی شود که آرتروز را بی ربط می کند. متأسفانه ، تا آن زمان ، گربه های مبتلا به آرتروز بالینی گزینه های محدودی دارند.
پیشگیری از آرتروز در گربه ها
به زير نظر گرفتن علائم گربه خود ادامه دهيد که آرتروز به مرور زمان پيشرفت می کند. ممکن است تغيير در دارو يا دوز آن ،يا تمرينات فيزيکی اضافی لازم شود. فعاليت بدنی را تا حدی که باعث تشديد علائم نشود محدودکنيد. به علاوه رژیم غذایی که مقدار زيادی اسيدهای چربی امگا (يا مکمل روغن ماهی) داشته باشد برای کاهش التهاب توصيه میشود.
درمان سريع بيماری مخرب مفصلی بخش مهمی در کاهش روند پيشرفت علائم بيماری است. ورزش و رژيم غذایی سالم جزو ملزومات جلوگیری از چاقی است که باعث افزودن فشار روی مفاصل می شود. همچنين پنجه نزدن گربه نيز میتواند به کند کردن پيشرفت بيماری مخرب مفصلی يا جلوگيری از آن کمک کند.
انواع مشکلات گوارشی در گربه ها و روش های درمان
