علت بیماری دیسپلازی هیپ در سگ‌ها و روش های درمان

دیسپلازی، یک ناهنجاری اسکلتی شایع در سگ هایی نظیر ژرمن شپرد، لابرادور و همچنین سگ های نژاد کوچک می باشدکه ممکن است مفصل ران دارای یک ساختار غیر طبیعی یا حفره ران در جایگاه مناسبی وجود نداشته باشد. بهترین روش درمان این ناهنجاری، آرتروپلاستی یا تعویض مفصل است که با هدف کاهش میزان درد و افزایش توان حرکتی در مفصل انجام می گردد.

Dysplasia هیپ در توله ها یک بیماری پیشرفته و دژنراتیو مفصل ران است و شایع ترین علت شل شدن عقب در سگ ها است. دیسپلازی حسی سگ اغلب در نژادهای بزرگ مانند سگهای آلمانی، سنت برنارد و سگهای کوهستانی سوئیس بیشتر دیده می شود، اما سگ ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد و سگهای نر و ماده هم تحت تاثیر قرار می گیرند.

تصور می شود که این شرایط یک پیوند ژنتیکی داشته باشد و سگ های مبتلا به دیسپلازی هیپ را نباید پرورش داد. توله سگ از پدر و مادرانی که دارای دیسپلازی حاد هستند دو برابر بیشتر احتمال دارد بیماری را به عنوان توله سگ های متولد شده با والدین با مفصل ران طبیعی ایجاد کنند. با این حال، حتی سگ ها با والدین عادی می توانند دیزپلازی دنده ای ایجاد کنند.

علت بیماری دیسپلازی هیپ در سگ ها

این عارضه به دلیل تکامل غیر عادی مفصل اتصال دهنده استخوان ران به لگن به وجود می آید و ممکن است باعث دررفتگی ناقص و یا حتی کامل سر استخوان ران از لگن در سگ های جوان، و در ادامه تخریب مفصل و عوارض شدیدتر در سگ های مسن تر شود. فاکتورهای متعددی می توانند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند که از این میان می توان به فاکتورهای وراثتی و نیز فاکتورهای محیطی اشاره کرد.

به هر حال، فاکتورهای ژنتیکی، نقش اولیه و مهمتری را ایفا می کنند و عوامل محیطی، مانند رشد سریع حیوان و وزن گیری با سرعت بالا به دلیل دریافت غذای زیاد، در شکل گیری چنین مفصل معیوبی موثر خواهند بود. همچنین التهاب های مفصلی به همراه عفونت مایع مفصلی که در بسیاری موارد، متعاقب ضربه های خفیف اما مداوم به مفصل ایجاد می شوند، ممکن است از عوامل به وجود آورنده چنین عارضه ای باشند.

گاهی ممکن است بد شکل شدن استخوان لگن در محل اتصال با استخوان ران، و یا شکستگی های کوچک در محل، این درد و ناراحتی را افزایش دهند.

لازم به ذکر است که رخداد این عارضه، در سگ های نژاد بزرگ بیشتر از نژاد کوچک و در گربه ها بسیار نادر است.

تشخیص دیسپلازی هیپ

صاحب حیوان زمانی متوجه درگیری حیوان خود می شود که با علائمی نظیر مشکل در ایستادن بعد از مدتی نشستن، عدم تحمل تمرین و لنگش های متناوب و یا حتی مداوم روبرو می شود. لنگش حیوان به طور ناگهانی در طی تمرین و یا بعد از فعالیت های بدنی افزایش می یابد. در حیوانات جوان عارضه در سنین ۵ الی ۱۰ ماهگی تشخیص داده می شود. گاهی صاحب حیوان متوجه یک چرخش غیر عادی مفصل به سمت خارج در هنگام راه رفتن می شود و گاهی عضلات ناحیه لگن در سمت درگیر نسبت به سمت مقابل کوچکتر می ماند.

تشخیص قطعی باید بر مبنای معاینه دقیق توسط جراح دامپزشک و اخذ عکس رادیوگراف باشد. شاید جراح لازم بداند جهت تکمیل روند معاینه، حیوان را با داروی آرامبخش تا حدی آرام کند. درمان این عارضه بسته به سن، مرحله بیماری، امکانات و شرایط نگهداری حیوان، می تواند به صورت محافظه کارانه و دارویی و یا در صورت لزوم به صورت جراحی انجام گیرد.

بنا به تشخیص جراح دامپزشک، جراحی برای بیماران مسن تری که درمان محافظه کارانه در آنها موثر نبوده و یا در حیوانات جوانی که جهت فعالیت خاص ورزشی نگهداری می شوند، و یا در صورتی که صاحب حیوان توانایی صرف وقت و انرژی جهت درمان محافظه کارانه را نداشته و مایل باشد، روند تخریب مفصل را هر چه سریعتر متوقف نماید، انجام می پذیرد.

روش های بهبود و درمان دیسپلازی هیپ در سگ

1. جراحی و تعویض مفصل ران سگ .این جراحی هزینه ی زیادی دارد اما بهترین و موفق ترین روش ممکن است و احتمال بهبود سگ از سایر گزینه ها بیشتر است .
2. مصرف داروی Anti-inflammatory/pain برای سگها .ابتدا با دامپزشک مشورت کنید و مطمئن شوید که عملکرد کلیه ها و کبد طبیعی و سالم هستند ،دامپزشک برای اینکار ممکن است به شما یک پنل شیمی خون دهد تا با ان سگ را تست کنید .
3. از مکمل های خاص استفاده کنید مانند روغن امگا 3 ، Duralactin (Nordic naturals Omega-3 pet) ،glucosamine-chondroitin-ASU (Dasuquin) .این مکمل ها میتوانند تسکین دهنده ی درد باشند و به روند پیشرفت بیماری را کند تر کنند .
4. لیزر درمانی برای سگها البته در مراحل درمانی کم نور.به تازگی این روش در حال رواج است .نور منتشر شده از لیزر باعث کاهش درد حیوان میشود .