علت متنفر بودن از سکس و رابطه جنسی 

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از سیمیا، زمانی که یکی از زوجین از رابطه جنسی متنفر باشد، مسئله کاملا آزاردهنده است. اختلال بیزاری جنسی مشکلی جدی است. تفاوت اصلی بین اختلال بیزاری جنسی و میل جنسی پایین در این است که اولی شامل پرهیز جدی از هرگونه رابطه جنسی است. همچنین، فکر کردن به رابطه جنسی نیز باعث اضطراب و حمله پانیک می شود. اختلال ممکن است عارضه ای همیشگی باشد یا تنها در موقعیتی خاص یا در ارتباط با یک نفر خاص به وجود آید.

تصور می شود که تجربه های تروماتیک رابطه جنسی نقش مهمی در ابتلا به این اختلال دارند. کمک گرفتن از درمانگر جنسی متخصص در اختلالات جنسی می تواند در حل مشکل موثر باشد.

به علاوه، زندگی در محیطی که رابطه جنسی را گناه می داند و آموزش های غلطی به فرد داده می شود نیز می تواند در ابتلا به این اختلال موثر باشد. برای مثال، زندگی در کنار چند خاله که مجرد هستند و دائما از مردان بد می گویند، می تواند آینده زندگی مشترک فرد را به چالش بکشد و بیزاری از رابطه جنسی را در فرد نهادینه کند.

علائم اختلال بیزاری جنسی:

برخی از افراد به طور طبیعی در طول عمر خود در دوره هایی قرار می گیرند که میلی به رابطه و لذت جنسی ندارند. اما زمانی که این بی میلی جنسی مدتی طولانی ادامه پیدا می کند یا به تدریج عواقبی جدی بر زندگی فرد بر جای می گذارد، می تواند نشانه ای از اختلال بیزاری جنسی باشد. اگر علائم اضطراب و دیگر علائم حمله پانیک قبل و در طول رابطه جنسی یا حتی در اثر فکر کردن به رابطه جنسی ظهور یابند، می توان به وجود این اختلال مشکوک بود.

بی توجهی به علائم اختلال بیزاری جنسی باعث بهبودی نمی شود بلکه باعث تشدید آن می شود.

پرهیز از هرگونه رابطه جنسی

ترس و تنفر از فعالیت جنسی

مشکل در زندگی مشترک

حملات پانیک در مواجهه با رابطه جنسی که نشانه های آن عبارتند از احساس خفگی، تپش قلب، ضعف، تهوع، سرگیجه و مشكلات تنفسی.

برخی بیماران نفرت بسیار زیادی در مورد تمامی رفتارهای جنسی مانند بوسیدن و لمس كردن دارند. شدت واكنش فرد در زمان مواجهه با این موقعیت ها ممكن است از علائم خفیف شامل فقدان علاقه و نفرت خفیف تا استرس و اضطراب متوسط و علائم شدید شامل فقدان لذت، پریشانی روانی شدید و تمام علائم پانیک را شامل شود. در موارد شدید دیده می شود که فرد به هر چیزی چنگ می زند تا از رابطه جنسی با همسرش خودداری کند، از جمله خوابیدن در زمانی متفاوت از همسر، صرف زمان بیشتر در محل کار و فرار کردن از محیط خانه و تلاش برای کاهش جذابیت جنسی خود.

علل:

علت دقیق ابتلا به این اختلال مشخص نیست، اما تجربه های تروماتیک حول محور سوءاستفاده جنسی می تواند در ظهور اختلال در زندگی موثر باشد. دیگر علل ابتلا به آن می تواند فیزیکی باشد. برای مثال، عدم تعادل هورمونی یکی از علل کاهش یا بی میلی جنسی است. سایر علل بیزاری جنسی عبارتند از استرس، مصرف مواد مخدر، ترس از بارداری و تنفر از همسر.

تربیت و آموزش های جنسی نامناسب. ایجاد نگرش های نادرست نسبت به مسائل جنسی، مانند باور به خطرناک یا گناه آلود بودن رابطه جنسی، از عوامل به وجود آورنده اختلالات جنسی، به خصوص بی میلی، بیزاری و انزجار جنسی است.

زایمان و افسردگی پس از زایمان نیز می تواند در ابتلا به این اختلال موثر باشد.

شیوع:

زنان و مردان هر دو به یک اندازه ممکن است دچار اختلال بیزاری جنسی شوند. این طور برآورد می شود که شیوع آن در زنان کمی بیشتر از مردان است، چرا که زنان بیشتر از مردان قربانی تجاوز و دیگر اشکال آزار جنسی می شوند. آمار دقیق از تعداد مبتلایان به این اختلال وجود ندارد، چرا که اغلب با دیگر بیماری ها و اختلالات جنسی مانند سردی و بی میلی جنسی یا نوسان طبیعی در میل جنسی در اثر استرس های زندگی روزمره اشتباه گرفته می شود. به علاوه، حرف زدن در مورد مسائل جنسی برای بسیاری از افراد دشوار است، از این رو تعداد کمی برای برطرف کردن اختلال خود به مشاور، درمانگر جنسی و پزشک مراجعه می کنند.

تشخیص اختلال بیزاری جنسی:

تشخیص اختلال بیزاری جنسی معمولا زمانی انجام می شود که فرد یا همسرش درباره مشکل و نارضایتی خود از رابطه با پزشک یا روان درمانگر صحبت می کنند. اولین گام انجام معاینات و آزمایشات تشخیصی برای حذف علل پزشکی زمینه ساز اختلال است. عدم ابتلا به بیماری های مسری جنسی، بدشکلی جسمی، تمیز نبودن همسر و ابتلا به واژینیسموس از مواردی است که می توانند باعث پرهیز از رابطه جنسی شوند.

بر اساس توصیفات راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، فرد مبتلا به اختلال بیزاری جنسی نه تنها از هر گونه ارتباطی جنسی با همسر خود پرهیز می کند، بلکه احساسی منفی نسبت به این رابطه و حتی احتمال انجام آن دارد. بسیاری از دیگر اختلالات جنسی دارای علائم و نشانه هایی هستند که تشخیص اختلال بیزاری جنسی را دشوار می کند.

یکی از اختلالاتی که بسیار شبیه به بیزاری جنسی است، اختلال برانگیختگی جنسی زنانه است که به ناتوانی مداوم زن برای حفظ یا رسیدن به پاسخ روان شدن واژن در طول فعالیت جنسی اطلاق می شود. فقدان روان سازی مشکلی جسمی است که می تواند علتی فیزیکی یا روانی داشته باشد. زنانی که دچار این مشکل هستند، رابطه جنسی دردناکی را تجربه می کنند و در نتیجه این تجربه دردناک از رابطه جنسی خودداری می کنند. این اختلال به سادگی با بیزاری جنسی اشتباه گرفته می شود، زیرا هر دو به صورت مشکل در علاقه و میل به رابطه جنسی خود را نشان می دهند.

درمان اختلال بیزاری جنسی:

ضروری است که علت زمینه ساز و نشانه های بیماری بررسی شوند. درمان می تواند از طریق روش های مشاوره آنلاین یا درمان های جنسی حضوری انجام شود. روان درمانی، زوج درمانی و درمان های حساسیت زدایی از روش های رایج برای درمان این اختلال است. روان درمانی زمانی موفق است که بیمار متعهد به شرکت در جلسات درمانی باشد. زوج درمانی می تواند به زوج در حل تعارضات بین فردی دخیل در اختلال کمک کند. داروهایی نیز ممکن است برای درمان برخی علائم، به خصوص علائم مربوط به حمله پانیک مورد استفاده قرار گیرد.

یک رابطه جنسی سالم بخشی از تجربه انسان است که به بهبود کیفیت زندگی می انجامد. چنانچه این اختلال درمان نشود، ممکن است به خیانت، طلاق یا سردی دائمی در زندگی مشترک ختم شود.