ایلان ریو ماسک FRS (انگلیسی: Elon Reeve Musk؛ زادهٔ ۲۸ ژوئن ۱۹۷۱) یک کارآفرین و شخص نامی در زمینهٔ تجارت است. او بنیان گذار، مدیرعامل و مهندس ارشد اسپیس اکس؛ سرمایه گذار، مدیرعامل و طراح محصولات تسلا، آی ان سی.؛ بنیان گذار د بورینگ کمپانی؛ و بنیان گذار مشترک نیورالینک و اوپن ای آی است. ماسک یک میلیاردر و ثروتمندترین فرد جهان است. ماسک از مادری کانادایی و پدری از آفریقای جنوبی زاده شد و در پرتوریا، آفریقای جنوبی بزرگ شد. او مدت کوتاهی در دانشگاه پرتوریا تحصیل کرد و سپس در ۱۷ سالگی برای حضور در دانشگاه کویینز به کانادا نقل مکان کرد. او دو سال بعد به دانشگاه پنسیلوانیا رفت و در آن جا لیسانس اقتصاد و فیزیک خود را دریافت کرد. او در سال ۱۹۹۵ برای تحصیل در دانشگاه استنفورد به کالیفرنیا نقل مکان کرد اما تصمیم گرفت که به دنبال کار حرفه ای، شرکت نرم افزار وب زیپ۲ را با برادرش کیمبال تأسیس کند. این شرکت نوپا در سال ۱۹۹۹ با قیمت ۳۰۷ میلیون دلار توسط شرکت کامپک خریداری شد. ماسک همان سال به صورت مشترک بانک آنلاین X.com را تأسیس کرد که در سال ۲۰۰۰ با کنفینیتی ادغام شد و پی پل را تشکیل داد. این شرکت در سال ۲۰۰۲ به قیمت ۱٫۵ میلیارد دلار توسط ای بی خریداری شد. در سال ۲۰۰۲، ماسک اسپیس اکس، صنعت تولیدکنندهٔ فناوری هوافضا و شرکت خدمات ترابری فضایی را تأسیس کرد که خود مدیرعامل و مدیر ارشد فنی آن است. در سال ۲۰۰۴، او به عنوان رئیس و طراح محصولات، به شرکت تولیدکنندهٔ وسایل نقلیه الکتریکی تسلا موتورز (اکنون شرکت تسلا) پیوست و در سال ۲۰۰۸ مدیرعامل آن شد. در سال ۲۰۰۶، او به ایجاد سولارسیتی، یک شرکت خدمات انرژی خورشیدی کمک کرد که بعداً توسط تسلا خریداری شد و به تسلا انرژی تبدیل شد. در سال ۲۰۱۵، او اوپن ای آی، یک شرکت تحقیقاتی غیرانتفاعی و ترویج هوش مصنوعی دوستانه را به صورت مشترک تأسیس کرد. در سال ۲۰۱۶، او به صورت مشترک نیورالینک، یک شرکت فناوری عصبی با هدف توسعهٔ واسط مغز و رایانه را بنیان نهاد و د بورینگ کمپانی، یک شرکت احداث تونل را تأسیس کرد. ماسک هایپرلوپ، یک سیستم حمل و نقل ریلی با سرعت بالا را مطرح کرده است. ماسک به دلیل موضع گیری های غیرمعمول یا غیرعلمی و مبحث های بحث برانگیز و بسیار عمومی، در معرض انتقاد قرار گرفته است. در سال ۲۰۱۸، غواصی از او به دلیل افترا در عملیات نجات در غار تام لوآنگ شکایت کرد، اما هیئت منصفه کالیفرنیا به نفع ماسک رای داد. در همان سال، کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) از به دلیل توئیت دروغین مبنی بر اینکه بودجه اش را برای تصاحب خصوصی تسلا تأمین کرده است، شکایت کرد. وی با SEC توافق کرد و موقتاً از ریاست خود کناره گیری کرد و محدودیت های استفاده از توئیتر را پذیرفت. ماسک اطلاعات نادرستی در مورد بیماری همه گیری کووید-۱۹ منتشر کرده و از سوی کارشناسان به خاطر دیدگاه های دیگرش در مورد مواردی مانند هوش مصنوعی و ترابری عمومی مورد انتقاد قرار گرفته است.
دوران کودکی تا جوانی ایلان ماسک
ایلان ریو ماسک در ۲۸ ژوئن سال ۱۹۷۱ در پرتوریا، آفریقای جنوبی به دنیا آمد. او فرزند ارشد یک خانوادهٔ ۵ نفره بود. پدر او، اِرول ماسک متولد آفریقای جنوبی و بزرگ شدهٔ انگلیس، مهندس و مادر کانادایی انگلیسی او به نام مِی ماسک متخصص رژیم غذایی و مدل بود. او یک برادر کوچکتر به نام کیمبال ماسک (متولد ۱۹۷۲) و یک خواهر کوچکتر به نام توسکا ماسک (متولد ۱۹۷۴) دارد. ایلان ماسک دوران کودکی خود را در آفریقای جنوبی سپری کرد. ماسک ۱۰ ساله بود که پدر و مادر او از یکدیگر جدا شدند و ایلان اغلب اوقات را با پدرش در آفریقای جنوبی زندگی می کرد. در سن ۱۰ سالگی اولین رایانه شخصی خود، کمودور وی آی سی-۲۰ را خرید. ایلان به برنامه نویسی علاقه مند شد و به تنهایی شروع به یادگیری برنامه نویسی کرد. در سن ۱۲ سالگی با فروش بازی ویدئویی Blastar که شخصاً آن را طراحی کرده بود، ۵۰۰ دلار به دست آورد بعد از فارغ التحصیلی از دبیرستان ماسک تصمیم گرفت که بدون حمایت خانواده به ایالات متحده مهاجرت کرده و خانه را ترک کند. ایلان ماسک در سال ۱۹۸۹ از طریق بستگان مادرش به کانادا نقل مکان کرد. بعد از اینکه حق شهروندی کانادا را به دست آورد به مونترآل رفت. در ابتدا به هر شغل کم درآمدی راضی بود و کار می کرد و تقریباً یک سالی بود که با فقر دست و پنجه نرم می کرد. در سن ۱۹ سالگی در دانشگاه کوئینز در کینگستون، انتاریو پذیرفته شد. در سال ۲۰۰۰ با همسر آینده خود به نام جاستین ماسک که نویسنده ای با استعداد بود، آشنا شد؛ نتیجهٔ ازدواج ایلان با این شخص، ۵ پسر (دوقلو و سه قلو) به نام های دامیان (Damian)، گریفین (Griffin)، خاویر (Xavier)، ساکسون (Saxon) و کای (Kai) بود؛ در واقع ایلان ۶ پسر داشت، ولی یکی از آن ها در دوران کودکی به دلیل بیماری از دنیا رفت. با این وجود رابطهٔ ایلان با جاستین، بعد از ۸ سال (سال ۲۰۰۸) به هم خورد و در سال ۲۰۱۰ برای دومین بار و این بار با بازیگر بریتانیایی به نام تلولاه ریلی ازدواج کرد؛ اما این بار هم بعد از ۴ سال زندگی با او، در سال ۲۰۱۴ از همسر خود جدا شد. ایلان ماسک به مدت دو سال در انتاریو مشغول تحصیل بود و پس از آن، در نهایت در سال ۱۹۹۲ رؤیای خود را به واقعیت تبدیل و به ایالات متحده نقل مکان کرد؛ در واقع پس از دریافت بورس تحصیلی از دانشگاه پنسیلوانیا توانست زندگی خود را در ایالات متحده آغاز کند. او مدرک کارشناسی را در رشتهٔ فیزیک به دست آورد اما سال بعد تصمیم گرفت که در مدرسهٔ وارتون دانشگاه پنسیلوانیا مدرک کارشناسی در رشتهٔ علوم اقتصادی را نیز به دست آورد.
سال های دانشگاه ایلان ماسک
در سن ۱۹ سالگی ماسک برای تحصیل در مقطع کارشناسی در دانشگاه کوئینز ایالت اونتاریوی کانادا پذیرفته شد. او پس از گذشت دو سال از تحصیل خود در این دانشگاه، به دانشگاه پنسیلوانیا در آمریکا منتقل شد و موفق به اخذ هم زمان دو مدرک کارشناسی فیزیک و کارشناسی اقتصاد در سن ۲۴ سالگی شود. در سال ۱۹۹۵ ماسک به کالیفرنیا نقل مکان کرد تا دوره ی دکترای خود را در زمینه ی فیزیک کاربردی و علم مواد در دانشگاه استنفورد آغاز کند؛ اما پس از گذشت تنها دو روز از آغاز دوره، تصمیم گرفت از ادامه ی تحصیل در دانشگاه انصراف بدهد تا بتواند با تمرکز بیشتری ایده های کارآفرینانه ی خود در زمینه های اینترنت، انرژی های تجدید پذیر و فناوری های فضایی را دنبال کند. او در نهایت در سال ۲۰۰۲ موفق شد عنوان شهروندی ایالات متحده را به دست بیاورد تا به این ترتیب سه تابعیت آفریقای جنوبی، کانادا و آمریکا را به صورت هم زمان داشته باشد.
اولین پروژه های ایلان ماسک
در سال ۱۹۹۵ ماسک و برادرش کیمبال، با سرمایه ی ۲۸ هزار دلاری پدرشان شرکت نرم افزاری و اینترنتی Zip2 را تأسیس کردند. شرکت تازه تأسیس آن ها راهنمای اینترنتی با نام «City Guid» را در اختیار صنعت چاپ روزنامه قرار می داد. شرکت نوپا به سرعت به موفقیت رسید و آن ها توانستند با روزنامه های بزرگی چون نیویورک تایمز و شیکاگو تریبیون همکاری کنند. اگرچه ایده و سرمایه ی اولیه ی Zip2 متعلق به ماسک بود؛ اما هیئت مدیره ی شرکت هرگز اجازه نداد او مسند ریاست شرکت را نیز به خود اختصاص بدهد. در نهایت کامپک (Compaq) در سال ۱۹۹۹ شرکت Zip2 را به مبلغ ۳۴۱ میلیون دلار خریداری کرد. حدود ۷ درصد از هزینه ی خرید (برابر با ۲۲ میلیون دلار) به شخص ایلان ماسک رسید تا او قبل از رسیدن به سن ۳۰ سالگی میلیونر شود و برای پروژه های بعدی خود پول کافی داشته باشد. پس از فروش Zip2، ماسک در سال ۱۹۹۹ به همراه یکی از دوستان خود سرویس پرداخت اینترنتی X.com را با سرمایه ای ۱۰ میلیون دلاری راه اندازی کرد. یک سال بعد شرکت تازه تأسیس او با Confinity که سرویس انتقال پولی با نام PayPal در اختیار داشت، ادغام شد. پس از آن، دو شرکت ادغام شده به صورت جدی بر سرویس انتقال پول متمرکز شدند و در نتیجه، در سال ۲۰۰۱ این شرکت به PayPal تغییر نام داد. ماسک در سال ۲۰۰۰ به دلیل اختلاف نظر با اعضای هیئت مدیره در مورد انتقال زیرساخت های مبتنی بر یونیکس شرکت به ویندوز، از مسند ریاست شرکت برکنار شد؛ اما همچنان به عنوان عضوی از هیئت مدیره در شرکت باقی ماند. در سال ۲۰۰۲ ای بی PayPal را به مبلغ ۱.۵ میلیارد دلار خرید که از این میزان، ۱۶۵ میلیون دلار به ایلان ماسک رسید. تا پیش از فروش PayPal، ماسک با در اختیار داشتن ۱۱.۷ درصد از سهام شرکت، بزرگ ترین سهام دار آن به شمار می رفت.
اسپیس ایکس ایلان ماسک
در سال ۲۰۰۱ ماسک به همراه دو تن از دوستان خود به مسکو رفت تا برای پروژه های فضایی خود تعدادی موشک قاره پیمای دست دوم از روسیه خریداری کند. به گفته ی دوست ماسک، روس ها که به او به چشم یک تازه کار نگاه می کردند، مرتبا او را مسخره می کردند. در نتیجه ماسک و دوستانش مجبور شدند دست خالی به آمریکا بازگردند. یک سال بعد ماسک به همراه مایک گریفین که تجربه ی کار برای CIA، ناسا، اوربیتال ساینس و چند شرکت و سازمان معتبر دیگر را در کارنامه ی خود داشت، برای خرید ۳ موشک قاره پیما به روسیه بازگشت. پس از اینکه ماسک متوجه شد روس ها قیمت گزاف «۸ میلیون دلار برای هر راکت» مطالبه می کنند، تصمیم گرفت خودش شرکتی برای تولید موشک های ارزان قیمت تأسیس کند و این گونه بود که سومین شرکت ماسک با نام «Space Exploration Technologies Corporation» یا به اختصار SpaceX، تأسیس شد. اسپیس ایکس در عین کاهش هزینه ی پرتاب موشک با مضربی از ۱۰، توانست همچنان به حاشیه ی سود ۷۰ درصدی دست یابد. به گفته ی یکی از اولین سرمایه گذاران اسپیس ایکس، ماسک متوجه شده بود که مواد خام مورد نیاز برای ساخت موشک تنها ۳ درصد قیمت آن را تشکیل می دهند. به لطف استفاده از مهندسی نرم افزار و طراحی ماژولار، اسپیس ایکس توانست هزینه ی پرتاب موشک را با مضربی از ۱۰ کاهش بدهد و همچنان به حاشیه ی سودی ۷۰ درصدی دست پیدا کند. ماسک که با سرمایه ی ۱۰۰ میلیون دلاری حاصل از پروژه های قبلی خود اسپیس ایکس را تأسیس کرده بود، به صورت هم زمان عنوان مدیر ارشد اجرایی (CEO) و مدیر ارشد تکنولوژی (CTO) این شرکت را در اختیار دارد. او درباره ی تأمین بخش اعظم سرمایه ی شرکت هایش می گوید: من همیشه از پول خودم در شرکت هایی که ایجاد می کنم سرمایه گذاری کرده ام. فکر نمی کنم استفاده ی صرف از پول مردم [در پروژه های شخصی] کار درستی باشد. نمی توانم از کسی بخواهم در چیزی سرمایه گذاری کند که حتی خود من حاضر نیستم در آن سرمایه گذاری کنم. اسپیس ایکس راکت هایی با نام فالکون (الهام گرفته از نام فضاپیماهای Millennium Falcon در فیلم جنگ ستارگان) و کپسول های فضایی با نام دراگون تولید می کند. در سال ۲۰۰۸ ناسا با عقد قراردادی ۱.۶ میلیارد دلاری، وظیفه ی ارسال محموله به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) طی ۱۲ پرتاب را به اسپیس ایکس سپرد. در همان سال موشک فالکون ۱ این شرکت اولین موشک خصوصی لقب گرفت که ماهواره ای را در مدار زمین قرار داده است. در سال ۲۰۱۲ نیز فضاپیمای دراگون این شرکت توانست عنوان «اولین فضاپیمای ساخت یک شرکت خصوصی که به ایستگاه فضایی بین المللی متصل می شود» را به خود اختصاص دهد و تاریخ ساز شود. یکی از اهداف مهم اسپیس ایکس، کاهش هزینه ی سفرهای فضایی از طریق استفاده ی چندین باره از راکت ها است. در روش سنتی پرتاب راکت به فضا، پس اتمام سوخت موشک، بدنه ی راکت در جو زمین رها می شود و (اگر هنگام سقوط در جو زمین نسوزد) در نهایت در اقیانوس سقوط خواهد کرد. از آنجایی که سوخت موشک تنها درصد کمی از قیمت نهایی ارسال کاوشگر و محموله به فضا را تشکیل می دهد و بخش اعظم هزینه مربوط به خود راکت است؛ در صورت استفاده ی مجدد از راکت، هزینه ی سفرها و اکتشافات فضایی چندین برابر کاهش پیدا خواهد کرد. به همین منظور، اسپیس ایکس پس از بارها تلاش ناموفق، نهایتا در سال ۲۰۱۵ توانست یک موشک فالکون را در بازگشت از فضا با موفقیت روی یک شناور در میان اقیانوس فرود بیاورد تا بتواند در پروازهای بعدی مجددا از آن استفاده کند. در ویدئوی زیر می توانید لحظه ی فرود موفقیت آمیز موشک فالکون در میان اقیانوس را مشاهده کنید. ماسک با تأثیر از آیزاک آسیموف، اکتشافات فضایی را قدمی مهم در گسترش تمدن بشری و جلوگیری از انقراض نسل بشر می داند. او در این باره می گوید: یک سیارک یا آتشفشان غول آسا می تواند به راحتی نسل بشر را منقرض کند. ما همچنین با تهدیدهایی روبه رو هستیم که حتی دایناسورها نیز با آن مواجه نبودند: ویروس های مهندسی شده، سیاهچاله های کوچک ساخته شده به دست بشر، گرمایش جهانی یا حتی تکنولوژی های ناشناخته ای که هرکدام می توانند به راحتی منجر به پایان بشریت شوند. میلیون ها سال طول کشیده است تا بشر تکامل پیدا کند و ما ظرف ۶۰ سال گذشته توانسته ایم تسلیحات اتمی بسازیم که با استفاده از آن ها به صورت بالقوه می توانیم خودمان را کاملا از بین ببریم. دیر یا زود باید حیات را به فرای این گوی آبی و سبز گسترش دهیم یا با انقراض روبه رو شویم. جالب است بدانید در فیلم «مرد آهنی ۲»، از کارخانه های اسپیس ایکس به عنوان مکان اصلی فیلم برداری استفاده شده است. همچنین به گفته ی جان فاورو، کارگردان این فیلم سینمایی، شخصیت تونی استارک (میلیاردر نابغه ی داستان مرد آهنی، با بازی رابرت داونی جونیور) از ایلان ماسک الهام گرفته شده است. ایلان ماسک حتی در این فیلم حضور کوتاهی در نقش خودش نیز داشته است. به جز پایین آوردن هزینه ی سفرهای فضایی، یکی دیگر از اهداف اسپیس ایکس ایجاد کلونی در دیگر سیارت منظومه ی شمسی است. ماسک گفته است قصد دارد تا سال ۲۰۴۰ یک کلونی با جمعیت ۸۰ هزار نفر روی مریخ ایجاد کند. او در سال ۲۰۱۶ در این باره گفته بود اولین پرواز بزرگ ارسال محموله به مریخ در سال ۲۰۲۲ انجام خواهد شد و پس از آن در سال ۲۰۲۴ اولین انسان ها برای سکونت به مریخ اعزام می شوند. به گفته ی خود ماسک، هدف نهایی اسپیس ایکس ایجاد تمدنی فضایی برای انسان ها است.
تسلا موتورز ایلان ماسک
تسلا موتورز در سال ۲۰۰۳ توسط مارتین ابرهارد و مارک ترپنینگ تأسیس شد. ماسک نیز در سال ۲۰۰۴ پس از سرمایه گذاری در این شرکت به عنوان رئیس هیئت مدیره، به آن ملحق شد. در سال های ابتدایی، اگرچه ماسک نقش فعالی در طراحی و تولید اولین خودروی الکتریکی شرکت با نام رودستر داشت، اما به صورت عمیق درگیر فعالیت های روزانه ی شرکت نبود. در جریان بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸، ماسک بالاخره به عنوان مدیر عامل و طراح ارشد محصولات تسلا موتورز انتخاب شد؛ سمتی که تا به امروز همچنان در اختیار او قرار دارد. به گفته ی ماسک، برنامه ی تسلا موتورز برای تولید انبوه خودروهای الکتریکی شامل سه فاز می شود. فاز اول شامل تولید «خودروی اسپرت گران قیمت در مقیاس کم» بود که در سال ۲۰۰۸ و با معرفی رودستر ۱۱۰ هزار دلاری آغاز شد. فاز دوم مربوط به تولید «خودروی میان رده با قیمتی متوسط و تولید در مقیاس متوسط» بود که در سال ۲۰۱۲ و با معرفی خودروی سدان تسلا مدل S عملی شد. فاز سوم و نهایی با «تولید انبوه خودروی نسبتا ارزان قیمت» تسلا مدل 3 در اواخر سال ۲۰۱۷ آغاز خواهد شد. برنامه ی سه مرحله ای تسلا برای تولید خودرو، اکنون وارد فاز سوم، یعنی «تولید انبوه خودروهای ارزان» شده است علاوه بر خودروهای ساخت خود شرکت، تسلا سیستم های انتقال قدرت خودروهای الکتریکی دایملر (استفاده شده در مرسدس بنز های الکتریکی) و تویوتا را نیز تأمین می کند. ماسک همچنین با مذاکره با این دو شرکتِ خوش نام، توانسته است آن ها را به عنوان سرمایه گذاران بلندمدت جذب تسلا کند. در سال ۲۰۱۴ ماسک اعلام کرد که تسلا موتورز تمامی پتنت های خود را به رایگان در اختیار استفاده ی عموم قرار خواهد داد تا به این وسیله، توسعه ی خودروهای الکتریکی توسط سازندگان بزرگ سرعت بگیرد. او در این باره می گوید: واقعیت تأسف بار این است که برنامه ی ساخت خودروهای الکتریکی در شرکت های بزرگ خودروسازی، یا در مقیاسی بسیار کوچک است یا اصلا وجود ندارد. برای همین مقدار فروش خودروهای الکتریکی آن ها بسیار کمتر از یک درصد فروش کلی شان است. فروش قطعات و سیستم های انتقال قدرت به دیگر سازندگان خودروهای الکتریکی با قیمتی پایین، باعث شده است بسیاری ماسک را با هنری فورد مقایسه کنند. در سال های اخیر، دامنه ی فعالیت های تسلا موتورز بسیار گسترش پیدا کرده است و دیگر تنها محدود به صنعت اتومبیل نمی شود. به همین دلیل، در اوایل سال ۲۰۱۷ این شرکت با حذف عبارت «موتورز» از انتهای نام خود، به «تسلا» تغییر نام داد. ماسک با در اختیار داشتن حدود ۲۸.۹ میلیون سهم در تسلا، ۲۲ درصد سهام این شرکت را به خود اختصاص داده است و در نتیجه یکی از بزرگ ترین سهام داران آن نیز محسوب می شود. این در حالی است که حقوق دریافتی ماسک از تسلا، به سبک استیو جابز، برابر با تنها ۱ دلار در سال است.
![تسلای ایلان ماسک](https://saednews.com/storage/media-center/images/ac-image-sn1634930970CI.jpeg)
باتری های پاوروال و گیگافکتوری ایلان ماسک
فعالیت های تسلا تنها به تولید خودروهای الکتریکی محدود نمی شود. در سال ۲۰۱۵ تسلا از باتری های خانگی و صنعتی خود با نام Powewall رونمایی کرد. این باتری ها به صاحبان خانه هایی که از پنل های خورشیدی برای تأمین انرژی خود استفاده می کنند، اجازه می دهند در طول روز انرژی خورشیدی را ذخیره و در شب آن را مصرف کنند. حتی اگر خانه ای مجهز به پنل های خورشیدی نباشد هم باتری های پاوروال با ذخیره ی انرژی در ساعات کم باری شبکه و مصرف یا تزریق آن به شبکه در ساعات اوج مصرف برق، به کاهش هزینه ی برق خانوار کمک می کنند. یکی دیگر از پروژه های عظیم و جاه طلبانه ی ماسک و تسلا، گیگافکتوری است؛ کارخانه ی غول آسایی که وظیفه ی تولید باتری های تسلا را بر عهده خواهد داشت. این کارخانه ی عظیم که در نوادای آمریکا واقع شده است، مساحتی برابر با ۳۰۰۰ هکتار یا سه برابر سنترال پارک نیویورک دارد. در صورت تکمیل تمامی فازهای کارخانه تا سال ۲۰۲۰، گیگافکتوری بعد از کارخانه ی بویینگ در واشنگتن، ببزرگ ترین ساختمان روی زمین از لحاظ مساحت لقب خواهد گرفت. در حقیقت گیگافکتوری به قدری بزرگ است که حتی خود ماسک هم هنگام بازدید از آن شوکه شده است. تسلا که همین حالا عنوان بزرگ ترین مصرف کننده ی باتری های لیتیوم یونی جهان را در اختیار دارد، به لطف گیگافکتوریبه زودی به بزرگ ترین تولیدکننده ی این باتری ها نیز تبدیل خواهد شد؛ به طوری که گفته می شود گیگافکتوری به تنهایی ظرفیت تولید باتری های لیتویم یونی جهان را دوبرابر افزایش خواهد داد. گیگافکتوری در صورت تکمیل، به تنهایی ظرفیت تولید باتری های لیتیوم یونی جهان را دوبرابر افزایش خواهد داد گیگافکتوری با کاهش دادن ۳۰ درصدی قیمت نهایی باتری، نه تنها برای تسلا بلکه برای تمامی شرکت هایی که به نوعی با باتری سر و کار دارند، مفید خواهد بود. به همین دلیل بود که پاناسونیک پس از معرفی خودروی الکتریکی تسلا مدل 3 و مشخص شدن برنامه های گیگافکتوری، تصمیم گرفت ۳.۸ میلیارد دلار در این کارخانه سرمایه گذاری کند. پس از اینکه مشخص شد تسلا قرار است در آینده کارخانه های مشابهی در دیگر نقاط دنیا از جمله اروپا بسازد، کارخانه ی اصلی واقع در نزدیکی شهر رنوی ایالت نوادای آمریکا به Gigafactory 1 تغییر نام پیدا کرد. فرماندار نوادا پیش بینی کرده است که گیگافکتوری ۱ طی دو دهه ی آینده ۱۰۰ میلیارد دلار به اقتصاد این ایالت کمک خواهد کرد.
سولارسیتی ایلان ماسک
ماسک طرح و سرمایه ی اولیه ی تأسیس یک شرکتِ ارائه دهنده ی خدمات مرتبط با انرژی خورشیدی را در اختیار پسرعموهایش قرار داد تا آن ها در سال ۲۰۰۶ شرکت سولارسیتی را تأسیس کنند. انگیزه ی اصلی تأسیس سولارسیتی مانند تسلا، مبارزه با گرمایش جهانی از طریق تولید انرژی پاک و تجدیدپذیر است. ماسک درباره ی خطر گرمایش جهانی می گوید: بشر در حال انجام یکی از خطرناک ترین آزمایش های تاریخ است: اینکه ببینیم چه مقدار دی اکسید کربن لازم است به اتمسفر تزریق کنیم تا فاجعه ای زیست محیطی به وجود بیاید! سولارسیتی در حال حاضر بزرگ ترین تأمین کننده ی انرژی خورشیدی در آمریکا است. کارخانه ی تولید صفحات خورشیدی این شرکت در بوفالوی نیویورک در صورت تکمیل، با فاصله ای سه برابری، بزرگ ترین کارخانه از نوع خود در آمریکا خواهد بود. علاوه بر این، ماسک در سال ۲۰۱۴ از ساخت یکی از بزرگ ترین کارخانه های تولید پنل های خورشیدی در جهان توسط سولارسیتی خبر داد و اعلام کرد که این شرکت در سال های آینده قصد دارد «کارخانه هایی در مقیاس حتی بزرگ تر از این» برای تولید پنل های خورشیدی بسازد. در نهایت سولارسیتی در سال ۲۰۱۶ به مبلغ ۲.۶ میلیارد دلار به صورت رسمی توسط تسلا موتورز خریداری شد.
هایپرلوپ ایلان ماسک
ماسک در سال ۲۰۱۳ از طرح خود برای یک سیستم حمل و نقل عمومی پرسرعت با استفاده از لوله های خلأ پرده برداشت. در این طرح، کپسولی که حامل مسافران یا بار است، با استفاده از پیشرانه ی مغناطیسی خطی در لوله ای با فشار هوای کم (نزدیک به خلأ) می تواند به سرعت هایی بالاتر از سرعت صوت دست پیدا کند. پس از گمانه زنی های فراوان، ماسک ۱۲ مهندس را از تسلا موتورز و اسپیس ایکس مأمور کرد تا ظرف مدت ۹ ماه طرح های مفهومی چنین سیستمی را پی ریزی کنند. طرح ماسک، اگر از لحاظ فنی ممکن باشد، یکی از سریع ترین و در عین حال ارزان قیمت ترین روش های حمل و نقل برای مسافت های طولانی خواهد بود؛ هرچند هزینه ی اولیه ی راه اندازی مسیر مورد نیاز برای چنین سیستمی بسیار بالا است، به طوری که هزینه ی ساخت هایپرلوپ بین لس آنجلس و سان فرانسیسکو حدود ۶ میلیارد دلار برآورد می شود.
هوش مصنوعی ایلان ماسک
ماسک ترس خود از هوش مصنوعی را پنهان نمی کند و مرتبا درباره ی خطرات آن هشدار می دهد. در جریان یک سمپوزیوم در دانشگاه MIT در سال ۲۰۱۵، ماسک هوش مصنوعی را «بزرگ ترین خطر برای موجودیت بشر» نامید و در ادامه گفت: من هر روز بیش از پیش به این فکر می کنم که وجود یک رگولاتوری در سطح ملی یا بین المللی برای نظارت بر اینکه کار احمقانه ای [در رابطه با هوش مصنوعی] انجام ندهیم، ضروری است. ماسک که خلق هوش مصنوعی را «احضار شیطان» توصیف می کند، در سال ۲۰۱۵ برای مقابله با چالش های به وجود آمده توسط تکنولوژی های پیشرفته، مبلغ ۱۰ میلیون دلار به بنیاد «آینده ی حیات» اهدا کرد. با وجود نگرانی درباره ی هوش مصنوعی، ماسک پیش از این در یک شرکت مرتبط با هوش مصنوعی با نام دیپ مایند سرمایه گذاری کرده بود و ریاست شرکت تحقیقاتی OpenAI را نیز بر عهده دارد. او درباره ی سرمایه گذاری های خود در زمینه ی هوش مصنوعی می گوید: [این سرمایه گذاری ها] برای سودآوری یا حتی بازگشت سرمایه نیستند، بلکه می خواهم [به این وسیله] بر روند تکامل هوش مصنوعی نظارت داشته باشم ... باید مطمئن باشیم که عواقب رسیدن به هوش مصنوعی بد نباشند. در سال ۲۰۱۶ پس از اینکه از او پرسیده شد آیا واقعا فکر می کند که ما در حال زندگی در یک شبیه ساز هستیم، او اینگونه پاسخ داد: احتمالا. به نظر من قوی ترین استدلال برای اینکه ما در یک شبیه ساز هستیم، از این قرار است: ۴۰ سال پیش بازی پانگ (Pong، بازی کامپیوتری بسیار ساده و ابتدایی، شبیه به پینگ پونگ) داشتیم که از دو مستطیل و یک نقطه تشکیل می شد. حالا تنها با گذشت ۴۰ سال، بازی های شبیه ساز سه بعدی داریم که میلیون ها نفر در آن به صورت هم زمان بازی می کنند و هر سال کیفیت آن ها بهتر می شود. به زودی واقعیت مجازی و واقعیت افزوده نیز خواهیم داشت. اگر همین روند بهبود و پیشرفت را در نظر بگیرید، در نهایت بازی ها از واقعیت غیر قابل تشخیص خواهند شد؛ کاملا غیر قابل تمایز.
زندگی شخصی ایلان ماسک
ماسک دارای پنج فرزند پسر است. اولین فرزند او پس از گذشت تنها ۲ ماه بر اثر «سندروم مرگ ناگهانی نوزاد» از دنیا رفت. سپس او در سال ۲۰۰۴ صاحب دوقلوهای گریفین و خاویر و در سال ۲۰۰۶ صاحب سه قلوهای دامین، ساکسون و کای شد؛ که همگی به روش لقاح مصنوعی به دنیا آمده اند. از لحاظ سیاسی، ماسک خود را «نیمه دموکرات، نیمه جمهوری خواه» می داند. آنطور که خودش می گوید، از لحاظ اجتماعی لیبرال و از لحاظ اقتصادی محافظه کار است. دونالد ترامپ پس از انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهور آمریکا، ماسک را به عضویت فروم استراتژی و سیاست خود درآورد و عنوان «مشاور سازمانی در طرح شغل های تولیدی» را به او داد. هرچند قبل از پیروزی ترامپ در انتخابات، ماسک با انتقاد از او گفته بود: «ترامپ احتمالا گزینه ی درستی [برای ریاست جمهوری آمریکا] نیست»، اما پس از پیروزی، دعوت رئیس جمهور برای حضور در یک پنل مشاوره ای را قبول کرد. او درباره ی همکاری خود با ترامپ می گوید: هرچقدر نظرات منطقی بیشتری به گوش رئیس جمهور برسد، بهتر است.