فال حافظ / هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد - غزل شماره 122 

هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارد

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد

گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان
نگاه دار سر رشته تا نگه دارد

صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی
ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد

چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت
ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد

سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری
که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد

غبار راهگذارت کجاست تا حافظ
به یادگار نسیم صبا نگه دارد

تعبیر غزل شماره 122 حافظ:

در امور زندگی و کار میانه رو باشید و هیچگاه از تعادل خارج نشوید که عاقبت خوشی برای شما نخواهد داشت. برای حفظ پیمانی که با دیگران دارید پای خود را فراتر از حد و حدود خودتان نگذارید.

هرآنچه خداوند بخواهد اتفاق می افتد و کسی نمی تواند جلوی آن را بگیرد. برای رشد دنیوی و معنوی از خداوند کمک بخواهید و به او توکل کنید.