فال حافظ / دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند - غزل شماره 184 

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت
با من راه نشین باده مستانه زدند

آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه کار به نام من دیوانه زدند

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند

شکر ایزد که میان من و او صلح افتاد
صوفیان رقص کنان ساغر شکرانه زدند

آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع
آتش آن است که در خرمن پروانه زدند

کس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقاب
تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند

تعبیر غزل شماره 184 حافظ:

مژده باد بر شما که فال مبارکی دارید، سختی های فراوانی که تاکنون دیده اید به زودی برطرف می شود و همای سعادت بر بام خانه شما خواهد نشست. دوران غم و انتظار و بیقراری به پایان رسیده و درهای نعمت و رحمت به روی شما گشوده می شود.

در ایام خوشی از فرصت های طلایی به نحو احسن استفاده کنید. از دیگران مخصوصا خانواده دلجویی کرده و کمک های مادی و معنوی را از آن ها دریغ نکنید. کینه و کدورت ها را کنار بگذارید و از در صلح و آشتی با دیگران درآیید.