ای سرو ناز حسن که خوش میروی به ناز
عشاق را به ناز تو هر لحظه صد نیاز
فرخنده باد طلعت خوبت که در ازل
ببریده‌اند بر قد سروت قبای ناز
آن را که بوی عنبر زلف تو آرزوست
چون عود گو بر آتش سودا بسوز و ساز
پروانه را ز شمع بود سوز دل ولی
بی شمع عارض تو دلم را بود گداز
صوفی که بی تو توبه ز می کرده بود دوش
بشکست عهد چون در میخانه دید باز
از طعنه رقیب نگردد عیار من
چون زر اگر برند مرا در دهان گاز
دل کز طواف کعبه کویت وقوف یافت
از شوق آن حریم ندارد سر حجاز
هر دم به خون دیده چه حاجت وضو چو نیست
بی طاق ابروی تو نماز مرا جواز
چون باده باز بر سر خم رفت کف زنان
حافظ که دوش از لب ساقی شنید راز
تعبیر غزل شماره 260 حافظ:
در این راه صبوری کنید و غم هجران را تحمل کنید تا به زودی به وصال یار برسید. برای نشان دادن خلوص نیت خود، با مردم با صداقت رفتار کرده و صمیمی باشید. برای گذر از سختی ها و رسیدن به اهداف با گام های استوار قدم برداشته و از کنایه و طعنه های حسودان نترسید.
برخی از دوستان به کمک شما نیاز دارند و طلب یاری می کنند، دست رد به سینه آن ها نزنید و سعی کنید به عهد و پیمان خود وفادار بمانید. اسرار خود را نزد نامحرم فاش نکنید و به خداوند توکل داشته باشید.
2 ماه پیش
2 سال پیش
3 سال پیش
3 سال پیش