فال حافظ / عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت - غزل شماره 80 

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست
همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت

سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها
مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت

ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل
تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت

نه من از پرده تقوا به درافتادم و بس
پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت

حافظا روز اجل گر به کف آری جامی
یک سر از کوی خرابات برندت به بهشت

تعبیر غزل شماره 80 حافظ:

از عیب جویی کردن از دیگران برحذر باشید، همه ما عیوبی داریم و سزاوار نیست بدون توجه به نقص های خود، عیب دیگران را بازگو کنیم.

هر انسانی حق دارد زندگی اش را آنطور که دوست دارد نقاشی کند و اهداف خودش را داشته باشد. شما چه خوب باشید یا بد، اعمال تان پای خودتان نوشته می شود.

به زودی به آنچه می خواهید دست پیدا می کنید، از یاد خداوند غافل نشوید و تقوی پیشه کنید تا از درگاه حضرتش مطرود نشوید.