گناه کبیره چیست؟
گناهان کبیره، به معنای گناهان بزرگ، گناهانی اند که در قرآن و احادیث برای انجام آنها وعده دوزخ داده شده است. در شمار و نام گناهان کبیره اختلاف است و از ۷ تا بیش از ۴۰ گناه برشمرده اند. در آیات ۳۱ سوره نساء و ۳۷ شوری ، برخی گناهان، کبیره معرفی شده اند. در کتاب های روایی نیز فصل هایی به این موضوع اختصاص داده شده است.
کسی که گناه کبیره از او سر زده، اگر توبه نکند، فاسق است و بنابر فقه اسلامی اقتدا به او در نماز جائز نیست، شهادت او در دادگاه ها پذیرفته نمی شود و پس از مرگ مستحق عذاب است، مگر اینکه فضل الهی شامل حالش شود که از آن جمله شفاعت پیامبر(ص) و آل او است.
اقسام گناه:
عالمان اسلامی گناهان را بر دو گونه تقسیم نموده اند: گناهان کبیره (بزرگ) و گناهان صغیره (کوچک). . این تقسیم بندی از قرآن و روایات سرچشمه گرفته است؛ در قرآن چنین می خوانیم: اگر از گناهان کبیره ای که از آن نهی شده اید، اجتناب کنید، گناهان کوچک شما را می پوشانیم وشما را در جایگاه خوبی وارد می سازیم.
و در جای دیگر آمده است: و کتاب (نامه اعمال ) در آنجا گذارده شود، گنهکاران را می بینی که از آنچه در آن است، ترسان و هراسناکند، و می گویند: ای وای بر ما، این چه کتابی است که هیچ عمل کوچک و بزرگی نیست، مگر اینکه آن را شماره کرده است؟ (کهف، ۴۹) ۲ و دربارۀبهشتیان می خوانیم: مواهب آخرت، جاودانه است برای آنانکه از گناهان بزرگ و کارهای زشت پرهیز می کنند.
از این آیات به روشنی استفاده می شود، که گناهان، دو گونه اند: کبیره و صغیره و همچنین استفاده می شود بعضی از گناهان، بدون توبه حقیقی بخشودنی نیست، ولی بعضی از آنها بخشودنی است.
ملاک کبیره یا صغیره بودن گناه
عالمان اخلاق هر گناه (کبیره یا صغیره) را از آن جهت که مخالفت با فرمان خداوند است به خودی خود گناهی بزرگ و کبیره می دانند. تقسیم به صغیره و کبیره نظر به سنجش یک دسته از گناهان نسبت به دسته دیگر است.
برای گناهان کبیره چند معیار بیان کرده اند:
- هر گناهی که در قرآن و حدیث بر کبیره بودن آن تصریح شده باشد.
- هر معصیتی که در قرآن یا روایات وعده آتش بر ارتکاب آن رسیده باشد.
- هر گناهی که در قرآن یا حدیث از گناهی که کبیره بودنش مسلم است بزرگتر شمرده شود.
- هر گناهی که نزد متدینین بزرگ شمرده شود به گونه ای که یقین حاصل شود در زمان معصومان نیز مؤمنان این گناه را کبیره می دانستند.
- تکرار گناهان صغیره.
- برخی فقها تعزیر را نشانه کبیره بودن گناه می دانند.
البته گناهان کبیره نیز همه در یک سطح نیستند. بعضی بدون توبه بخشیده نمی شوند، مانند «شرک» و برخی بدون توبه و تحت شرایطی و در اثر انجام کارهای نیک ممکن است مشمول مغفرت گردند.
لیست گناهان کبیره در حدیثی از موسی بن جعفر
روایت است از موسی بن جعفر که روزی عمرو بن عبید نزد پدرم جعفر صادق آمد و سلام کرد و نشست و این آیه را تلاوت نمود:«کسانی که اجتناب می کنند از گناهان کبیره و فواحش...» (سوره شوری - 35) و ساکت شد.
حضرت فرمود به چه علت ساکت شده و بقیه را نخواندی؟ عرض کردم خواستم بفرمایید تا بدانم گناهان کبیره چیست؟ حضرت فرمود:
شرک به خدا:
شرک به خدا بزرگترین گناه کبیره می باشد و مشرک از بهشت محروم می شود چنان که می فرماید:«هر که برای خدا شریک قائل شود خدا بهشت را بر او حرام گرداند و جایگاهش آتش دوزخ باشد» (سوره مائده _ 72)
نا امیدی از رحمت خدا:
پس از شرک خدا ناامید شدن از رحمت او است و و هر کسی که از رحمت خدا ناامید شود کافر به حساب می آید چنان که در قرآن می فرماید:«نومید مشوید از رحمت خدا همانا مایوس نمی شوند از رحمت خدا مگر کافران» (سوره یوسف - 87)
ایمنی و امان ماندن از آزمایش:
پس از ناامیدی از رحمت خد ایمنی از آزمایش و مجازات است و کسی از آزمایش خداوند ایمن نمی شود مگر زیان کاران چنان که در قرآن می فرماید:«از مکر خدا ایمن نمی گردند مگر جماعت زیانکاران» (سوره اعراف - 97) دیگری عاق پدر و مادر شدن است و خداوند عاق را جبار شقی نامیده است چنان که در آیه 32 سوره مریم می فرماید:«و به نیکویی به مادر توصیه نمود و مرا ستمکار و شقی نگردانید»
قتل مومن:
یکی دیگه از گناهان کبیره قتل مومن بدون حکم شرعی است و پروردگار متعال جایگاه این افراد را جهنم مقرر کرده چنان که می فرماید:«هر کس مومنی را به عمد بکشد مجازات او آتش جهنم است که در آن همیشه معذب خواهد بود و خدا بر او خشم و لعن کند و عذابی بسیار شدید برایش مهیا سازد» (سوره نسا - 95)
تهمت زدن:
یکی دیگر از گناهان کبیره ای که در صورت انجام هر کس وعده عذاب به او داده شده نسبت زِنا دادن و تهمت به دیگری است چنان که می فرماید:"کسانی که به افراد با ایمان نسبت زنا داده اند در دنیا و آخرت ملعون خواهند بود و به عذاب سخت معذب خواهند شد» (سوره نور - 23)
خوردن مال و حق یتیم:
گناه کبیره دیگری که در آخرت چیزی جز عذاب و مجازات ندارد خوردن مال یتیم است چنان که خداوند می فرماید:«آنان که اموال یتیمان را به ستمگری می خورند در حقیقت آنها در شکم خود آتش جهنم فرو می برند و به زودی در آتش افروخته خواهند افتاد» (سوره نسا - 11)
فرار از جنگ:
فرار از جنگ از دیگر گناهان کبیره می باشد که به فرمان پیامبر و یا امام و یا نائب خاص پیغمبر و امام واجب شده باشد) چنان که می فرماید:«هر که در روز جنگ فرار کرد همانا به طرف خشم و غضب خدا روی آورده و جایگاهش دوزخ که بدترین منزل است خواهد بود.»
ربا خوردن:
گناه دیگری که معروف است ربا خوردن است که پروردگار در حق ربا خورندگان چنین می فرماید:«آن کسانی که ربا می خورند مبعوث نمی شوند در قیامت از قبرهای خود مگر مانند آن که شیطان ایشان را با مس کردن مخبط کرده»
ساحر و جادوگر:
گناه دیگری که به عنوان کبیره معرفی شده است یاد دادن و یاد گرفتن سحر و جادو و انجام آن است و خدای متعال در مذمت ساحران فرموده:«و محققا می دانند که هر که سحر کند، در عالم آخرت هرگز بهره ای از بهشت نخواهد یافت».
زنا:
خداوند عذاب بسیاری به زنا کنندگان و داده چنان که می فرماید:«هر که زنا کند کیفرش را خواهد دید و عذابش در قیامت مضاعف و دو چندان شود و با ذلت و خواری به جهنم جاوید و ملخد گردد» (سوره فرقان - 68)
قسم ناحق:
انجام دهندگان گناه کبیره قسم خوردن به ناحق هیچ بهره ای در آخرت نخواهند برد چنان که می فرماید:«آنان که عهده خدا و سوگند خود را به بهایی اندک بفروشد اینان را در آخرت بهره و نصیبی از رحمت خداوندی نیست».
خیانت:
کافری که به مملکت و ناموس اموال مردم خیانت کند بی برو برگشت به کیفر اعمالش خواهد رسید چنان که می فرماید:«هر کس خیانت کند روز قیامت به کیفر آن خواهد رسید» (سوره آل عمران - 155)
زکات ندادن:ندادن زکات یکی دیگر از گناهان کبیره است که خداوند مجازات ایرا برای مانعین زکات در نظر گرفته است و فرموده:«روزی که آن طلا و ذخایرشان در آتش جهنم گداخته شود و پیشانی و پشت و پهلویشان را بدتن داغ کنند» (سوره توبه - 35)
شهادت دروغ و کتمانش:
و دیگری شهادت دروغ و ناحق دادن است که در آیه 72 سوره فرقان می فرماید:«...هر کس به دروغ و ناحق شهادت دهد مومن نیست و مرتکب گناه کبیره شده است». و دیگری کتمان شهادت نمودن است در جایی که آبرو و یا جان و یا اموال مومنی در معرض تلف و خطر باشد چنان که خدای متعال می فرماید:«شهادت را مخفی نکنید زیرا هر کس شهادت را کتمان کند البته به قلب گناه کار است» (سوره بقره - 283)
شراب خواری و ترک نماز:
یکی دیگه رفت گناهان کبیره ترک نماز و شراب خوری است و خداوند خوردن شراب و مسکرات را نهی کرده است و فرموده هم چنان که از بت پرستی نهی نموده است و دیگری ترک نماز است و رسول خدا در ذم تارک الصلوة فرمود:«هر کس عمداً نماز را ترک نماید از امان و پناه رسول خدا خارج است».
نقض عهد و قطع رحم:
و دیگری نقص عهد و قطع رحم نمودن است و خداوند ناقض عهد و قاطع رحم را لعن نموده به قولش که می فرماید:«برای ایشان است لعن خدا و منزلگاه بد نصیب آنهاست» (سوره رعد - 25) پس عمروبن عبید از خدمت آن حضرت خارج شد و سخت به خود می پیچید و گریه شدید می نمود و می گفت هلاک شد آن که به رای خود فتوی می دهد و خود را در فضیلت و علم برابر شما می داند.
توبه از کبائر
توبه از گناهان کبیره مانند سایر گناهان است و چگونگی آن در گناهان مختلف با هم فرق دارد. برخی گناهان تنها حق الله هستند مانند زنا، و برخی هم جنبه حق الله دارند و هم حق الناس، مانند دزدی. نحوه توبه از گناهانی که حق الله هستند ندامت و پشیمانی واقعی و عزم بر ترک دائمی و عدم بازگشت به آن است و در مواردی که امکان تدارک آن باشد (مثل قضاء نماز هایی که نخوانده و روزه هایی که نگرفته و...) آن عمل واجب را قضاء نماید. اما در مورد گناهانی که حق الناس هستند علاوه بر ندامت و پشیمانی باید حق مردم را ادا کند مگر اینکه صاحب حق او را حلال کند و از حق خود بگذرد.
چنانچه فردی بدون توبه و جبران گناه از دنیا رود و مشکلات و سختی های دنیا باعث آمرزش حق الله او نشده باشد استحقاق عذاب دارد و چنانچه فضل الهی شامل حال او نشود مجازات گناهش را خواهد دید. از جمله موارد فضل الهی، شفاعت اولیاء خداست. در حدیثی پیامبر(ص) فرمود: شفاعتم را برای صاحبان گناهان کبیره از امتم ذخیره کرده ام، اما نیکوکاران (یعنی ترک کنندگان کبائر)، برایشان مواخذه نیست.