به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از خبر آنلاین، یکی از بزرگترین شهاب سنگ‌های کشف شده در میشیگان آمریکا، تا هشتاد سال بعد از پیدا شدنش، مورد توجه کسی قرار نگرفته بود و به بی ارزش‌ترین و پیش پا افتاده‌ترین حالت ممکن مورد استفاده قرار می‌گرفت.
این شهاب سنگ 10 کیلوگرمی در مزرعه‌ای محلی در نقش یک استپ در ایفای نقش می‌کرد و دهه‌ها این‌گونه مورد استفاده قرار می‌گرفت تا اینکه توجه جامعه علمی را به خود جلب کرد.
مونا سیربسکو، زمین‌شناس دانشگاه مرکزی میشیگان در سال 2018 و بعد از بررسی این شهاب سنگ گفته بود:«فوری متوجه شدم که این شی، یک چیز خاص است. این ارزشمندترین نمونه‌ای است که در زندگی‌ام چه از نظر مالی و چه از نظر علمی در اختیار دارم.»
دیوید مازورک، اهل گرند رپیدز میشیگان، از سیربسکو خواسته بود تا سنگی را که او برای سی سال در اختیار داشته مورد بررسی قرار دهد و ببیند که آیا یک شهاب سنگ است یا خیر. این یک درخواست عادی برای سیربسکو بود که در طول دوران حرفه‌ای کاری‌اش بارها با چنین درخواست‌هایی روبرو شده بود. البته معمولا نتیجه چنین بررسی‌هایی هیجان‌انگیز و جذاب نبودند. اما این بار او در وضعیت متفاوتی قرار گرفته بود.
سیربسکو در این باره گفت:« در طول هجده سال، پاسخ من به بررسی های مشابه این بود که " نه، این شهاب سنگ نیست."» اما این بار وضع فرق می‌کرد. او نه تنها به یک شهاب سنگ برخورده بود، بلکه بحث یک شهاب سنگ استثنایی و فوق‌العاده در میان بود. این شی آسمانی که شهاب سنگ ادمور نام گرفته، یک شهاب سنگ آهن نیکل بزرگ است که حدود 12 درصد آن را نیکل تشکیل می‌دهد. حالا اینکه این شهاب سنگ چطور در اختیار مازروک قرار گرفته نیز خودش داستان جذابی دارد.
طبق گفته سییبرسکو، زمانی که مازورک در سال 1988 این مزرعه را در ادمور میشیگان خریداری کرد، در حالی که مالک قبلی مزرعه اطراف را به او نشان می‌داد، چشم او به سنگ بزرگ و عجیبی خورد که به عنوان استپ در و برای باز نگه داشتن درب سوله مورد استفاده قرار می‌گرفت.
وقتی مازورک از مالک قبلی مزرعه درباره این سنگ سوال کرد، به او گفته شد که این استپ در، در حقیقت یک شهاب سنگ است. او به مازورک گفت که در دهه 1930 او و پدرش شهاب سنگی را دیده بودند که در هنگام شب در زمین آنها افتاده و حتی صدای برخورد آن به زمین را شنیده بودند.
فردای آن روز، آنها حفره به جای مانده از محل سقوط شهاب سنگ را پیدا کرده و آن را از گودال تازه تشکیل شده بیرون کشیدند. طبق گفته او و پدرش در آن زمان، شهاب سنگ هنوز گرم بوده. نکته عجیب این بود که مالک به مازورک گفته که از آنجا که شهاب سنگ بخشی از این ملک بوده، حالا و با خرید این مزرعه، شهاب سنگ از آن مازورک خواهد شد.
در نتیجه مازورک این سنگ آسمانی را برای سی سال نگه داشت و همچنان از آن به عنوان استپ در استفاده می‌کند. در نهایت وقتی او متوجه شد که افراد از چنین یافته‌هایی درآمدزایی دارند و شهاب سنگ‌های کوچک را به فروش می‌رسانند، متوجه شد که شهاب سنگ بزرگ او احتمالا ارزش بسیار بالایی دارد و تصمیم گرفت تا آن را به شکل دقیق‌تری کارشناسی و بررسی کند.
طبیعتا وقتی مازورک این اقدام را انجام داد، تازه متوجه ارزش واقعی آن شد؛ چرا که شهاب سنگ‌ها به خاطر کمیاب بودن و ارزش علمی‌شان معمولا قیمت بسیار بالایی دارند.
سیبرسکو در این باره گفت:« آنچه معمولا در این شرایط رخ می‌دهد این است که شهاب سنگ‌ها ممکن است فروخته شوند و یا به موزه سپرده شده و یا به خاطر سود بیشتر در اختیار کلکسیونرها قرار بگیرند.»
در نهایت مازورک شهاب سنگش را به آسمان‌نمای آبرام در دانشگاه میشیگان فروخت و ده درصد از این درآمد بادآورده را به بخش علوم زمین و جو CMU اهدا کرد؛ مرکزی که سیبرسکو در آن هویت و ارزش واقعی این شهاب سنگ را شناسایی کرده بود.
