هادی‌پور: ماندن در تیم ملی بی‌احترامی به خودم بود/ جوانان را خراب می‌کنند

به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز به نقل از تسنیم، آرمین هادی پور، در پاسخ به این پرسش که چه اتفاقی باعث تصمیم یک باره او برای خداحافظی شد، اظهار داشت: سعی کردم اولویت زندگی ام را از تکواندو خارج کنم. فکر می کنم به اندازه کافی برای تکواندو وقت گذاشتم، اما در حال حاضر کسانی سر کار هستند که اولویت زندگی شان تکواندو نیست. به نظر من هر کسی آنجا باشد خودش را خراب می کند.

وی در واکنش به طرح این موضوع که «به نظر می رسد از شرایط ناراحت موجود ناراحت هستی»، گفت: دیگر نمی شود کار کرد. همیشه عقیده دارم یا نباید کاری را شروع کرد یا اگر کاری را شروع می کنیم باید صد درصد توان خود را بگذاریم. وقتی صد درصد توان خود را می گذارید، اما همه دنبال خراب کردن شما هستند، ماندن فقط بی احترامی به خودتان است.

نه تنها شأن و شخصیتم حفظ نشد، بلکه شأنی برای من قائل نشدند

دارنده یک مدال نقره و یک برنز جهان در مورد اینکه کادر فنی دنبال خراب کردن اوست یا فدراسیون، گفت: شرایط در این چند وقت از انتخابی قهرمانی آسیا تا انتخابی قهرمانی جهان به گونه ای پیش رفت که هر چقدر آنها را کنار هم گذاشتم تا متوجه شوم که به ضرر من نیست یا همه چیز برابر است، به نتیجه نرسیدم. در این مدت نه تنها شأن و شخصیتم حفظ نشد، بلکه هیچ شأن و شخصیتی برای من قائل نبودند.

هادی پور در پاسخ به این سؤال که ناراحتی او از اتفاقات مسابقات انتخابی است، تأکید کرد: بعد از یک سال و نیم به فدراسیون برگشتم و هر چقدر به این در و آن در برای حضور در یک مسابقه زدم به هیچ نتیجه ای نرسیدم. حتی عنوان کردم من را با هزینه شخصی به اولین مرحله گرندپری در رُم اعزام کنند، اما موافقت نشد. اعتقاد داشتند تیم آماده نیست و من گفتم صفر تا 100 کارهای اعزام با خودم، شما فقط مجوز شورای برون مرزی را بگیرید که قبول نکردند.

آینده ام بدون تکواندو بهتر خواهد بود

وی با گلایه از اتفاقات انتخابی قهرمانی آسیا گفت: در انتخابی قهرمانی آسیا، بهادری خیلی به من لطف داشت و در 10، 15 ثانیه بازی را به سود حریف درآورد. بعد از بازی گفتند چرا اعتراض کردم و هر چه را داوران تصمیم گرفتند، باید قبول می کردم. یک هفته بعد از انتخابی، بهادری در فدراسیون یک سِمَت گرفت که نوش جانش باشد، اما بهادری با این کار آینده ام را خراب کرد. البته آینده من بدون تکواندو خیلی بهتر خواهد بود.

دارنده سه مدال طلای مسابقات دانشجویان جهان تصریح کرد: با وجود این اتفاقات، دوباره برای مسابقات گرندپری تمرین کردم. پس از مدتی قرار شد یک تیم به تورنمنت کره جنوبی اعزام شود و من نیز پذیرفتم که شرایط مالی تیم ملی خوب نیست و خودم باید در این شرایط هزینه کنم و با گرفتن اسپانسر در مسابقات حاضر شوم. بعد از یک مدت متوجه شدم همه تیم به جز من و سجاد مردانی اعزام شدند. حدود 30 نفر دختر و پسر اعزام شدند و فقط برای من و مردانی پول نبود!

به ساعی گفتم چرا با من این کار را می کنید

هادی پور خاطر نشان کرد: بعد از این اتفاقات واقعاً به هم ریخته بودم و فقط فکر و خیال می کردم. به گونه ای که چند شب واقعاً نخوابیدم و دنبال جواب این سؤال بودم که چرا با من این کار را می کنند. این شرایط روحی باعث شد تا در یک تمرین زانویم پیچ بخورد و دوباره مینیسکم پاره شود و به شرایط صفر برسم. بعد از مدتی جراحی کردم و با پشت سر گذاشتن دوران نقاهت تصمیم گرفتم به تمرینات بازگردم و به اتفاقات گذشته فکر نکنم.

وی راجع به اینکه با هادی ساعی این اتفاقات را در میان گذاشته است یا خیر، گفت: بعد از قهرمانی آسیا با ساعی تماس گرفتم و گفتم با من که تمام زندگی ام را برای تکواندو گذاشتم این کارها را نکنید. جواب ساعی این بود که شرایط آنطور که تو فکر می کنی نیست. قبل از ساعی با رحیمی نیز صحبت کردم که قرار بود مشکلات را حل کنند. نیازی به دلسوزی هیچ کس ندارم و تا امروز خدا پشتم بوده و کسی دستم را نگرفته است که بخواهم از چیزی بترسم. رحیمی به من گفت که فقط مصاحبه نکن تا همه چیز را درست کنم. خنده ام گرفته بود. من که جزو خانواده تکواندو هستم، چرا باید خانواده خود را خراب کنم؟!

بعد از المپیک خیلی سختی کشیدم

قهرمان تکواندو آسیا درباره شرایطش بعد از جراحی مینیسک گفت: بعد از بازگشت فقط تمرین کردم و دوباره آماده مسابقه شدم. در این چند وقت به خاطر جراحی مدام وزنم بالا و پایین می شد. قرار شد انتخابی من و حسین لطفی برای حضور در مسابقات جهانی در تورنمنت بیروت انجام شود، اما یک هفته قبل از تورنمنت گفتند پول برای اعزام همه نفرات نیست و تعدادی از بچه ها به این مسابقات اعزام نخواهند شد. همین موضوع باشد تا حسین لطفی اعزام نشود. لطفی یکی از بازیکنان آینده دار ایران است و هیچ مشکلی نیز با او ندارم. حتی به عنوان یک ایرانی از شکست او در مکزیک ناراحت شدم، چرا که واقعاً زحمت کشیده بود.

هادی پور در ادامه بیان کرد: به بیروت رفتیم و در آنجا وزن کم کردم و در مسابقات به میدان رفتم. در مسیر بازگشت به ایران و در فرودگاه گفتند که به دلیل اینکه فرصتی برای ارسال اسامی به فدراسیون جهانی نمانده است باید دو روز بعد وزن کشی و در انتخابی شرکت کنم. با بیژن مقانلو صحبت کردم که اگر امکان دارد با توجه به اینکه تازه از مصدومیت بازگشتم، ریکاوری کنم تا خدای ناکرده دوباره مینیسک پایم پاره نشود. واقعاً بعد از المپیک با جراحی هایی که داشتم خیلی سختی کشیدم.

درخت را قطع کردند و دنبال نهال هایی رفتند که معلوم نیست بار می دهد

وی افزود: مقانلو عنوان کرد که زمانی باقی نمانده است و اگر اسامی را ارسال نکنیم سایت بسته خواهد شد. این در حالی است که فدراسیون جهانی قانونی دارد که با 50 یا 100 دلار می توان اسم را تغییر داد. حتی این قانون را هم می دانستم، اما قبول نکردند و بعد از دو روز انتخابی گذاشتند. در این فاصله باز وزن کم و در انتخابی شرکت کردم، اما واقعاً بدنم خالی کرد و بازی را 2 بر یک باختم. بعد از بازی فقط خنده ام می گرفت که چرا این کارها را با من می کنند. یک هفته بعد از انتخابی وارد سایت فدراسیون جهانی شدم تا ببینم چه ورزشکارانی ثبت نام کردند که دیدم هنوز فرصت برای ثبت نام وجود دارد. نمی دانم چرا با من که همیشه سرم را پایین انداختم و تمرین کردم، این کار را کردند.

هادی پور در مورد دلیل مشکل کادر فنی و فدراسیون با او گفت: واقعاً نمی دانم مشکل آنها چه چیزی است. در ابتدا عنوان کردند که هدف کسب سهمیه المپیک پاریس است، اما من، سروش احمدی و سجاد مردانی را که در رنکینگ المپیک در جایگاه های هفتم و هشتم بودیم، به مسابقات اعزام نکردند. اگر واقعاً به المپیک فکر می کردند ما را حفظ و به گرندپری اعزام می کردند تا حداقل در فینال گرندپری نماینده بیشتری داشته باشیم. آنها درخت را قطع کردند و دنبال نهال هایی رفتند که مشخص نیست بار خواهد داد یا نه. خدا نکند این اتفاق بیفتد، اما اگر یک بازیکن جوان در دو مسابقه مدال نگیرد خراب خواهد شد.

نخبه فرزان عاشورزاده بود

ملی پوش المپیکی تکواندو ایران خاطرنشان کرد: در مسابقات لیگ وقتی دیدم حاج موسایی باخت، واقعاً ناراحت شدم، چون می دانم او سنی ندارد و به تازگی از مسابقات جهانی بازگشته است و تلاش می کند دوباره خودش را جمع کند. من این مسیر را طی کردم و باید این جوانان آرام آرام به تیم تزریق شوند. نمی دانم جوانگرایی به چه معنایی است، اما استعداد کسی مانند فرزان عاشورزاده بود که در تمامی مسابقات حریفان را 12 امتیازی می کرد. در این شرایط آرمین هادی پور آمد و در قهرمانی آسیا اولین مدال طلای تاریخ تکواندو ایران را در سبک وزن کسب کرد و در برخی تورنمنت ها وقتی اعزام می شدم اصلاً مقابل حریفان عرق نمی کردیم.

هادی پور یادآور شد: در آن زمان در نخبه بودن عاشورزاده هیچ شکی وجود نداشت و نتیجه نیز می گرفت و طبیعتاً فرزان جلوتر از من به مسابقات اعزام می شد، اما در حال حاضر نوجوانان را به مسابقات اعزام می کنند و بعد از باخت می گویند در حال جوانگرایی هستیم، در حالی که جوانگرایی نمی کنند و در حال خراب کردن جوانان هستند! جوانگرایی این است که یک بازیکن نوجوان را در مدت کوتاهی به قهرمانی جهان و قهرمانی آسیا رده پایه اعزام و کاری کنیم که نسبت به تکواندو سرد شود و دوباره او را به قهرمانی جهان سنگین بزرگسالان اعزام کنیم؟ هر چقدر حساب و کتاب می کنم شرایط با هم جور در نمی آید.

برای سروش احمدی گریه کردم

وی در پاسخ به این سؤال که احتمال دارد تصمیمش برای خداحافظی از تکواندو تغییر کند، گفت: خیلی در این چند وقت با خودم کلنجار رفتم. یکی از لذت بخش ترین کارهای زندگی من ورزش کردن است و با هیچ چیز قابل مقایسه نیست، اما قصدی برای تغییر تصمیمم ندارم.

تکواندوکار کشورمان در مورد اینکه احتمال نمی دهد سوءتفاهمی صورت گرفته باشد، تصریح کرد: سوءتفاهم یک بار یا دو بار پیش می آید و وقتی تکرار می شود دیگر سوءتفاهم نیست. احساس می کردم فقط به من بی احترامی شد و این خیلی بد است. سروش احمدی خودش یک کلاس تکواندوست و وقتی برای او استوری گذاشتم از ناراحتی گریه کردم.

نخبه های تکواندو ماهی یک میلیون و 700 هزار تومان حقوق می گیرند

وی در پاسخ به این سؤال که فکر می کنید همین شرایط باعث شد تا احمدی از همکاری با تیم ملی کناره گیری کند، تأکید کرد: مطمئن باشید همین شرایط باعث شد. مگر می شود رنکینگ هفت دنیا یک باره تکواندو را کنار بگذارد؟ آنهم تکواندوکاری که از 76 کیلوگرم می آمد و در وزن 63 کیلوگرم رقابت می کرد. دلیل اینکه چرا این کارها را می کنند، نمی دانم. برای همه ما میلیاردی هزینه شده است. بدی من این است که همیشه حقایق را گفتم و اگر کمبودی در اردوی تیم ملی وجود داشت، منتقل می کردم. شاید دلیل بدی من همین موضوع باشد که حرف می زنم، چرا که در غیر این صورت و در تمامی این هشت سال به هیچ کدام از بچه ها بدی نکردم.

درباره احتمال حضورش در کشورهای دیگر هم به تسنیم اظهار داشت: اصلاً به چنین چیزی فکر نمی کنم. اینجا که کشور خودمان است و برای ذره ذره خاک آن پدرم زحمت کشیده است. متأسفانه شرایط اینطور شد، بروم کشور غریبه چه کار کنم؟! امیدوارم آینده بچه هایی که با کلی امید و آرزو وارد تکواندو شدند، بهتر شود. نخبه هایی که با هزار سختی ملی پوش شدند و در صورتی که یک ماه مدام در اردو باشند ماهیانه یک میلیون و 700 هزار تومان حقوق می گیرند. بالاخره هوای نخبه های خود را اینگونه داریم.

خداحافظی ناگهانی ملی پوش ایران از تیم ملی