به گزارش ساعد نیوز، حسن روحانی رئیس جمهور ایران از طریق ویدئو کنفرانس در مجمع عمومی سازمان ملل به سخنرانی پرداخت. متن کامل سخنرانی رئیس جمهور کشورمان به شرح ذیل است. لازم به یادآوری است که به دلیل ترس از سرایت ویروس کرونا، فقط نمایندگان دائم کشورها مجاز به حضور در مجمع عمومی بودند و سران کشورها همه از طریق ویدئو کنفرانس سخنرانی خودشان را انجام داده اند.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله والصلاه علی رسول الله و آله و صحبه
آقای رئیس،
انتخاب جناب عالی را به عنوان نماینده کشور دوست و برادر، ترکیه به ریاست هفتاد و پنجمین نشست سالانه مجمع عمومی ملل متحد تبریک گفته و برای شما، دبیرکل محترم و همه همکارانتان که در مسیر تحقق اهداف ملل متحد، تلاش می کنند، آرزوی توفیق دارم.
عالی جنابان،
جهان، غافل از دو نعمت بزرگ سلامت و امنیت، ناگهان با بانگ بیدارباشِ کووید19 مواجه گردید. کرونا با همه کوچکی خود، چنان مدیریتِ جهانی و حکمرانی داخلی کشورها را به چالش کشید که مهمترین تجمعِ جهانی هم، به ناچار به صورت مجازی برگزار گردید.
کرونا امروز، به علت رشد علم و تکنولوژی و رسانه، به"درد مشترک" انسان بدل شده است. این دردِ مشترک، نشان داد که به رغم همه پیشرفت ها، هنوز علم بشر در برابر جهل او ناچیز است. این ویروس همه ما را به فروتنیِ بیشتر در برابر خداوند، و حقیقتِ خلقت می خواند و جامعه انسانی را به تقوایِ مدنی اعم از رعایت اخلاق فردی و اجتماعی و پرهیز از جفا در حق طبیعت، و تخریب محیط زیست و دخالت بی رویه در خلقت، هدایت می کند. این بلیه فراگیر، که مرزهای ساختگی قدرت و مکنت را درنوردیده است، یک بار دیگر به همه ما اعضای جامعه بشری، یادآور می شود که مواجهه با مسائل مشترک جهانی، جز از طریقِ مشارکت جهانی ممکن نیست.
همه ما در جهان، دوران سختی را سپری می کنیم. اما ملت من بجای برخورداری از همکاری جهانی، با سخت ترین تحریم های تاریخ، در نقض آشکار و اساسیِ منشور ملل متحد، توافقات بین المللی و قطعنامه 2231 شورای امنیت، مواجه است.
خانم ها، آقایان
تصویری که از برخورد پلیس ایالات متحده آمریکا با یک شهروندِ معترض به سراسر جهان مخابره شد، برای ما، آشنا و تکراری بود. این پایی که بر گلو نهاده شد به عنوان پای استکبار بر گلوی ملت های مستقل بود که ما آن را به خوبی می شناسیم. ملتِ دلاور ایران دهه هاست این گونه بهای آزادی خواهی و رهایی از سلطه و استبداد را پرداخت نموده ولی با ایستادگی، به بالندگی و پیشرفت خود ادامه داده و بر نقش تاریخی و تمدنی خود، به عنوان محورِ صلح و ثبات، مبارزه با اشغال و افراط، و منادی گفتگو و رواداری پایدار مانده است:
ما در برابر اشغال گران شوروی سابق، جنگ سالاران و افراط گرایان داخلی، تروریست های القاعده، و اشغال گران آمریکایی، در کنار مردم افغانستان ایستادیم و در همه روندهای صلح و آشتی چه در کنفرانسِ بن 2001، و چه در تلاش های منطقه ای، نقشی محوری ایفا نمودیم.
ما در برابر بسیج قدرت های جهانی و منطقه ای، برای ایجادِ جنگ نفتکش ها در خلیج فارس در حمایت از صدام، در نیمه دوم دهه سال 1980، خواهان امنیت مشترک در خلیج فارس شدیم، در سال 2013 جهان عاری از افراط و خشونت (WAVE) را پیشنهاد کردیم که با اجماع اعضای مجمع، به تصویب رسید. در سال 2018 پیشنهاد پیمان عدم تجاوز و در سال 2019 طرح امید یا پویشِ صلح هرمز (HOPE)، برای ارتقای صلح و ثبات در خلیج فارس را، در همین مجمع ارائه کردیم.
ما در برابر اشغالِ کویت توسط صدام، اولین کشور منطقه بودیم که در کنار مردم و دولت کویت ایستادیم و آرزوی صدام برای استیلا بر همه متحدان عربش را، ناکام گذاشتیم.
ما در برابر استبداد صدامیان، اشغال گری آمریکاییان و وحشی گری داعشیان در کنار همه مردم عراق، از کرد و عرب و سنی و شیعه و ایزدی و مسیحی ایستادیم و از سال 2003 با حمایت از دستاوردهای دمکراتیک مردم عراق، شورای حکومتی و دولت عراق را یاری نمودیم.
ما در برابر ده ها گروه تروریست تکفیری، تجزیه طلبان و جنگجویان خارجی در کنار مردم سوریه ایستادیم، و از سال 2013 میلادی که دیگران به دنبال راه حل نظامی بودند، طرح 4 ماده ای صلح مبتنی بر خواست مردم سوریه را ارائه کردیم و در سال 2016 با همکاری روسیه و ترکیه، فرآیند آستانه را برای رسیدن به صلح و ثبات سیاسی در سوریه، پایه ریزی کردیم.
ما در برابر اشغال گری صهیونیست ها، جنگ افروزان داخلی و توطئه گران خارجی، در کنار مردم و دولت لبنان ایستادیم.
ما هرگز اشغال گری، نسل کشی، آواره سازی و نژاد پرستی را نادیده نگرفتیم و برسرِ قدس شریف و حقوقِ مردم فلسطین، هرگز معامله نکردیم و در سال 2012 راه حل دموکراتیک مسأله فلسطین را از طریق همه پرسی ارائه کردیم.
ما آشکارا از ظلم وستمی که به مظلومان یمن می رود، دادخواهی کردیم و در آغاز جنگ یمن در سال 2015، پیشنهاد 4 ماده ای برای صلح در یمن را ارائه دادیم.
ما در این منطقه حساس دستِ تنها با داعشی ها و افراطی هایِ مدعی دروغینِ اسلام، جنگیده ایم تا جامعه جهانی بداند اسلامِ واقعی کدام است، همان اسلامِ اعتدالی و عقلانی، و نه افراط و نه خرافه. سردارشهید ما، که قهرمان مبارزه با خشونت افراطیون در خاورمیانه بود، از امنیت شهروندان مذهبی و غیر مذهبی، مسلمان و مسیحی، شیعه و سنیِ، در برابر مدعیان یک حکومت قرون وسطایی به خوبی ایستاد و دفاع می کرد.
و ما در سال 2015 میلادی برجام را به عنوان یکی از بزرگترین دستاوردهای تاریخ دیپلماسی به ثمر رساندیم و علیرغم بدعهدی مستمر آمریکا به آن پایبند ماندیم.
آقای رئیس
چنین ملتی شایسته تحریم نیست. جواب صلح، جنگ نیست. پاداش مبارزه با افراط گری، ترور نیست. پاسخ رای ملت ها در ایران، در عراق و در لبنان، تحمیل آشوب های خیابانی و حمایت از روندهای غیر دموکراتیک نیست.
باید بدانیم که ادعا ها ملاک نیست و تنها عمل ملاک است:
ادعا کردند که برای مبارزه با صدام به منطقه آمده اند، درحالی که خود، این هیولا را در جنگ تحمیلی علیه ایران تنومند ساختند و او را با سلاح شیمیایی و مدرنترین جنگ افزارها، تسلیح کردند.
از مبارزه با تروریسم و داعشی دم می زنند در حالی که، خود آن را ایجاد کرده اند، و برای این جنایت خود از ملتهای منطقه طلبکار هم هستند.
به دروغ ما را متهم به تلاش برای ساخت سلاح هسته ای می کنند و به بهانه اشاعه، این یا آن را تحریم می کنند، در حالی که جرمِ استفاده از سلاح هسته ای در تاریخ بشریت را، تنها به نام خود ثبت کرده اند و تنها رژیم دارنده سلاح هسته ای در منطقه غرب آسیا، بازیگر خیمه شب بازی آنهاست.
از حقوق بشر سخن می گویند ولی با فشار حداکثری، معیشت و سلامت و حتی حق حیات همه ایرانیان را هدف گرفته اند.
خود و دست نشاندگانشان، در هرچه جنگ و اشغال و تجاوز در فلسطین و افغانستان و یمن و سوریه و عراق و لبنان و لیبی و سودان و سومالی است، مستقیماً به آتش افروزی مشغولند ولی ایران را مسئول شکست های محتوم شان در برابر اراده مردم منطقه می دانند.
با فروش صدها میلیارد دلار سلاح به منطقه ما، آن را به انبار باروت بدل کرده اند، ولی بر خلاف همه قواعد حقوقی و اجماع جهانی، بیهوده می کوشند تا ایران را از حداقل نیازهای دفاعی محروم ساخته و محدودیت های تسلیحاتی ایران را به رغم نص صریح قطعنامه 2231، تمدید کنند.
من اینجا لازم می دانم از رؤسای دوره ای شورای امنیت در ماه های اوت و سپتامبر و سیزده عضو این نهاد به ویژه کشورهای روسیه و چین تشکر کنم که دو بار به صورت قاطع به استفاده ابزاری و غیرقانونی آمریکا، از شورای امنیت و قطعنامه ۲۲۳۱، با صدای بلند "نه" گفتند.
این یک پیروزی نه برای ایران، که برای دورانِ گذار نظام بین الملل در جهان پساغربی است، که رژیم مدعی هژمونی، در چنین انزوای خودساخته ای، فرو رود.
خانم ها ، آقایان
کجا سابقه دارد دولتی نتیجه 13 سال مذاکره جهانی با حضور دولت سلف خود را، بدون هیچ دلیلی زیرپا گذارد، قطعنامه شورای امنیت را با وقاحت نقض کند، و حتی دیگران را به دلیل اجرای قطعنامه شورای امنیت تحریم و تنبیه کند، و در همان حال مدعی مذاکره و معامله بزرگ باشد؟
آمریکا نه می تواند مذاکره را برما تحمیل کند و نه جنگ را.
زندگی با تحریم سخت است اما سخت تر از آن زندگی بدون استقلال است.
آزادی سیاسی داخلی برای ما بسیار مهم است و ما به عنوان کهن ترین دموکراسی در خاورمیانه، به مردم سالاری خود می بالیم و آزادی داخلی را با دخالت خارجی، سودا نخواهیم کرد.
دموکراسی حق حاکمیت ملت است و نه حق دخالت بیگانه، آن هم بیگانه ای تروریست و مداخله جو که هنوز هم در همان توهم ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ زندانی است: همان روزی که اسلاف شان، تنها دموکراسی آن زمان خاورمیانه را با کودتا سرنگون کردند.
برای ما عزت و آسایش ملت مان مهم است که با دیپلماسی متکی بر اراده ملی و همراه با مقاومت به دست می آید.
ما ابزار چانه زنی داخلی و انتخاباتی آمریکا نیستیم.
هر دولتی که در آمریکا انتخاب شود، به ناچار تسلیم تاب آوری ملت بزرگ ایران خواهد شد.
برای جهان نیز امروز زمان "نه" گفتن به زورگویی و قلدرمآبی است. دوران سلطه و هژمونی به سرآمده است. ملت ها و فرزندان ما سزاوار دنیایی بهتر، امن تر و قانون مدارترند. امروز زمان تصمیمِ صحیح و درست است.
از توجه شما سپاسگزارم
مجمع عمومی سازمان ملل متحد: قطعنامه درباره کووید 19
