هنگام عصبانی شدن با کودک چگونه برخورد کنیم؟ 

توقف کنید، تا زمانی که آرامتر شوید
به خود یادآوری کنید که عصبانی شدن یک کار اضطراری نیست. شما نمی توانید از تحریک شدن خود جلوگیری کنید، حداقل گاهی اوقات، ولی میتوانید به خود یاد دهید که هر وقت کنترل خشم را از دست میدهید متوجه شوید و از موقعیتی که شما را عصبانی میکند سریعا دور شوید.

هیچ چارچوبى را براى او تعریف نکنید مگر اینکه کسی در خطر باشد
فردی را که در خطرست بدون درگیر شدن با فرد عصبانی به مکان امن ببرید. اگر احساس کردید که در آن لحظه باید به فرزندتان درسی بدهید، بدانید که در موقعیت جنگ با او قرار گرفته اید. اگر فرزندتان در چشمتان دشمن به نظر آمد، بلافاصله از او دور شوید.
به خودتان یادآوری کنید که فرزند شما از عمد بد رفتارى نمیکند تا شما را عصبانی کند
اگر فرزند شما غیر عادی رفتار میکند، در اصل احساساتی که قادر به بیان کردنشان نیست را بروز میدهد. او همچنان در حال یاد گرفتن و مغزش در حال رشد و تکامل است، بنابراین برای آرام شدن و بیان احساسات در قالب کلمات به کمک شما نیاز دارد.

خود را کنترل کنید نه فرزندتان را
اینکه به خشم فرزندتان با عصبانیت پاسخ دهید، کاملا طبیعیست. اما این نه تنها به بهبود اوضاع کمک نمیکند بلکه طوفان را تشدید می کند. وقتی متوجه احساس خشم میشوید، هیچ عکس العملی نشان ندهید. اولویت شما باید این باشد که گره چیزی که در درون سینه حبس شده است و شما را ناراحت میکند، باز کنید، وقتی به نقطه آرامش برسید، کودک منطقی تر رفتار خواهد کرد.

با گوش کردن به آنها، یک فضاى امن ایجاد کنید
چه کودک خردسال باشد که داد میزند، چه فرزند نوجوان، چیزى که فرزند شما به آن نیاز دارد این است که به او گوش دهید. به او بگویید : “خیلی باید ناراحت باشی که با من اینجوری حرف میزنی، به من بگو چی شده؟” سپس به گوش دهید.
فکر می کنید اگر در مقابل فریادهای فرزندتان، به او گوش کنید، چه اتفاقی می افتد؟ باور کنید که اگر او احساس کند که شنیده میشود، دیگر نیازی به فریاد زدن نخواهد داشت.
و در نهایت، بچه ها مقررات عاطفی را از ما الگو برداری میکنند. بنابراین فریادهای ما در جواب فریادهای آنها، درس اشتباهی را به آنها یاد میدهد. البته شما باید محدودیتهایی را برای رفتارهای خطرناک تعیین کنید، اما میتوانید این کار را با ملایمت و مهربانی انجام دهید تا همزمان امنیت عاطفی را نیز برای آنها ایجاد کنید. هرگز نیازی به محدود کردن احساسات آنها ندارید، همچنین لازم نیست که برای آرام شدنشان، آنها را به اتاق خود بفرستید. اینکار باعث ایجاد حس اعتماد و ایمنی در آنها نمیشود بلکه به آنها یاد میدهد که بیان کردن احساساتشان شرم آور و ترسناک است.

به خودتان یادآوری کنید که همه رفتارهایی که از او سرمیزند، راهیست برای ایجاد ارتباط با شما
یکی از بزرگترین اشتباهاتی که والدین هنگامی که فرزندشان خشمگین است مرتکب میشوند این است که، سعی میکنند نحوه ابراز خشم کودک را اصلاح کنند. اما این فقط باعث میشود که کودک احساس کند کسى او را نمیشنود و این باعث میشود که خشم او بیشتر شود. این همچنین باعث ایجاد یک جنگ قدرت میان شما و فرزندتان میشود. اگر فرزند شما همه چیز را از روی میز روى زمین میریزد، در برابر گفتن جمله “همین الان از روی زمین جمعشون کن” مقاومت کنید.

او خودش به خوبی میداند که در حال شکستن قوانین است، در واقع این کار را به عمد انجام میدهد تا شما بدانید که چقدر خشمگین و عصبانیست. در عوض خوب دقت کنید و ببینید که اوبا این کارش چه حرفی برای گفتن دارد و به آنچه که به شما میگوید پاسخ دهید. تا زمانی که همگی آرام نشده اید، سعی نکنید چیزی را درست کنید.

قلبتان را صاف کنید
اگر فرزندتان خشمگین باقی ماند و آرام نشد، شما قلبتان را صاف کنید و شرایط را رهبری کنید. البته حق با شماست، حداقل از زاویه دید خودتان! ولی آیا شما ترجیح میدهید که حق با شما باشد یا اینکه عشق بورزید؟ حق را فراموش کنید و سعی کنید همه چیز را از زاویه دید او ببینید. خیلی وقتها پاسخ آرامی به شما خواهد داد، و اشکها و ترسهاى پشت خشمش را به شما نشان میدهد. شاید فکر کنید که مثلا در برابر او کوتاه آمده اید ولی اگر این روش را امتحان کنید خواهید دید که با صاف کردن قلبتان، خود نیز آرام‌تر خواهید شد.

زنگ تفریح بگیرید
در این لحظه نمیتوانید آرام باشید، چون هر دوی شما عصبانی هستید؟ رهایش کنید و به فرزندتان بگویید: “من باید آروم بشم و بعد میتونیم با هم صحبت کنیم تا این شرایط را بهتر کنیم.” وقتی به آرامش رسیدید راهی برای برقراری ارتباط با او پیدا کنید و با اینکار به او نشان دهید که چگونه میتوانید ناراحتیها و دلخوریهای یک رابطه را از بین ببرید. با در آغوش گرفتن و بازی کردن با او، اعتماد و امنیت بسازید.

عصبانیت از فرزندان
اگر احساس میکنید که به طور دائم کنترل خشم تان را از دست میدهید، این پیغامیست که به شما میگوید باید کمی وقت برای خود صرف کنید. در واقعیت هیچ کس شما را تحریک و خشمگین نمیکند، اینها خشمهای دوران کودکی شماست که فرزندتان آنها را تحریک میکند و بنابراین بهترین فرصت برای شماست که آنها را از بین ببرید.