به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی ساعدنیوز به نقل از عصر ایران، سال های زیادی از عمر این دریاچه اسرارآمیز می گذرد. بیشتر اوقات سال، راز این دریاچه زیر لایه ضخیمی از یخ مدفون است. فقط یک ماه از سال می توان تاریخی که سال ها دریاچه در خود نگه داشته را دید. راز این دریاچه، اسکلت هایی است که عمر آنها به بیش از هزار سال می رسد.
این اجساد به جا مانده متعلق به مسافرانی است که میان راه، دچار حادثه اسرارآمیزی شدند و جانشان را از دست دادند. در رشته کوه های هیمالیا در هندوستان، دریاچه کوچکی به نام روپکاند وجود دارد که راز بزرگی را زیر لایه ضخیم یخی خود نهفته دارد؛ دریاچه در مکان دور افتاده ای قرار دارد که ارتفاع آن به بیش از پنج هزار متر می رسد.
دریاچه روپکاند در بیشتر اوقات سال یخ زده است. خیلی ها از وجود این دریاچه خبر ندارند و بعضی از کوهنوردان تصادفی به آن می رسند. برای همین در نگاه اول، این دریاچه چندان جذاب و شگفت انگیز به نظر نمی رسد اما وقتی یک ماه در سال، یخ دریاچه کاملا آب می شود و عمق دو متری آن به چشم می آید، آن موقع است که شگفتی آن پدیدار می شود. انبوهی از اسکلت های انسان ها زیر لایه ضخیمی از یخ جا خوش کرده اند و برای همین نام دیگر روپکاند را «دریاچه اسکلت» گذاشته اند.
اسکلت های باستانی
برخی می گویند که این اسکلت ها بیش از 1200 سال عمر دارند و نه تنها در عمق دریاچه بلکه در اطراف آن نیز دیده می شوند. خیلی ها معتقدند که دریاچه اسکلت مکان یک قبر فراموش شده است. از قرن نوزدهم، بومیان هیمالیا از وجود چنین دریاچه ای باخبر بودند و درباره آن حرف می زدند تا این که سال 1942 یک انگلیسی ناشناس برای انجام تحقیقات درباره دریاچه اسکلت، به منطقه مورد نظر رفت و وجود روپکاند را به طور قانونی به ثبت رساند. کاشف انگلیسی که در فصل تابستان به جستجوی دریاچه رفته بود از دیدن آن وحشت کرد چرا که نزدیک به 200 اسکلت نه تنها در عمق دریاچه بلکه در لابلای صخره های منطقه کوهستانی که همیشه پوشیده از برف بود به چشم می خورد.
روپکاند معروف شد
دریاچه پر از اسکلت خیلی زود توجه مردم را به خود جلب کرد و تبدیل به موضوع مورد علاقه ماجراجوها شد. هر یک از محققان سعی می کردند نظریه ای درباره این که اسکلت ها از کجا آمده اند و متعلق به چه کسانی هستند ارائه دهند.
یکی از اولین نظریه ها این بود که اسکلت ها بقایای جسد سربازهای ژاپنی جنگ جهانی دوم است که در شرایط سخت آب و هوایی جان باخته اند اما اسکلت ها به دلیل قرار گرفتن در شرایط آب و هوایی بسیار سرد از بین رفته بودند و همین نشان می داد که عمر آنها بسیار بیشتر از جنگ جهانی است و به این ترتیب نظریه سربازان ژاپنی رد شد.
نظریه دیگری می گوید اسکلت ها متعلق به جنگجوی کشمیری «زوگاوارسینگ» و ارتش اوست که پس از یک نبرد وقتی از تبت بازمی گشتند به طرز اسرارآمیزی ناپدید شدند. عده دیگری عقیده دارند که دریاچه روپکاند محل خودکشی دسته جمعی گروه مذهبی به نام زیلوتس است. نظریه های دیگری همچون سربازان یک نبرد یا گروهی از ماجراجوها که گرفتار بهمن شده اند نیز وجود دارد.
سال ها در ابهام
مطالعات گوناگونی روی این دریاچه یخی انجام شد. دهه 1950 گروه تحقیقاتی انسان شناسی هندوستان نیز پیشقدم شد تا شاید به راز این دریاچه پی ببرند اما تلاش آنها بی نتیجه باقی ماند تا اینکه سال 2004 نشنال ژئوگرافی تحقیقات گسترده ای در این باره انجام داد و با انجام آزمایشات دی ان ای و تحقیقات علمی به نتایج قابل توجهی رسید.
تحقیقات روی 300 اسکلت نشان داد که عمر آنها تقریبا به سال 850 بعد از میلاد مسیح (ع) بازمی گردد. همه این اسکلت ها متعلق به یک قوم بوده و همه آنها در یک زمان مرده بودند اما پس از مرگشان، شرایط آب و هوایی، اسکلت ها را در وضعیت خوبی نگه داشته بود؛ به طوری که با وجود گذشت بیش از 1200 سال از عمرشان، اسکلت ها هنوز سالم باقی مانده اند، حتی روی بعضی از اسکلت ها هنوز مو و گوشت دیده می شود و جواهرات و لباس چرمی که هنگام مرگ به تن داشته اند، دست نخورده باقی مانده است.
آزمایشات بیشتر دی ان ای نشان داد در میان اسکلت ها دو گروه وجود دارد. یک گروه قدبلندتر از گروه دیگر بودند که به نظر می رسد گروه قد کوتاه تر، بومیان منطقه بودند که نقش باربر را داشتند.
بررسی لوازم شخصی که همراه اسکلت ها بود نشان می داد که جانباختگان مسافر بوده اند. همچنین در مطالعات دقیق تر معلوم شد که روی همه جمجمه ها، کبودی هایی وجود دارد که بر اثر برخورد جسمی سخت و گرد با سر جانباختگان به وجود آمده است. نکته عجیب این بود که کبودی ها فقط در ناحیه سر و شانه اجساد دیده می شد و به نظر می رسید که برخورد جسم سخت از بالای سر صورت گرفته است.
به عقیده دانشمندان فقط بارش جسم سنگین از آسمان باعث مرگ 300 نفر به طور دسته جمعی خواهد شد. این جسم های سخت احتمالا به اندازه توپ کریکت بوده اند و قطر آنها به 22 سانتیمتر می رسیده است.
روپکاند جاذبه ماجراجوها
در سال های اخیر، روپکاند بیش از پیش در هاله ای از رمز و راز فرو رفته است. خیلی از ماجراجوها برای دیدن دریاچه اسکلت قدم به هیمالیا می گذارند و پنج روز، خطرات راه را به جان می خرند تا به مقصد برسند. بنا بر اطلاعات و آمار موجود به دلیل رفت و آمد بسیار در این منطقه، از تعداد اسکلت های موجود کاسته شده است زیرا خیلی از ماجراجویان تکه ای از این اسکلت ها را به عنوان سوغاتی با خود می برند و به دلیل این که دسترسی به دریاچه بسیار سخت است، نظارت و حفاظت از آن با مشکلاتی روبرو است.
