به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، حیوانات در طی روند تکامل مکانیزم های دفاعی مختلفی برای خود برگزیده اند. بعضی از آن ها قادرند خود را تقریباً نامرئی کنند، بعضی از آن ها ترجیح می دهند شکارچی باشند و بقیه ظاهر جذابی دارند.
اما آیا می دانستید گربه پاسیاه خطرناک ترین عضو خانواده ی گربه ها است و لوریس های بامزه در واقع سمی هستند؟
در ادامه با حیواناتی آشنا خواهیم شد که نباید آن ها را دست کم بگیریم، چون برخلاف ظاهر گول زننده و بامزه شان، می توانند حتی برای ما انسان ها بسیار خطرناک باشند.
۱- گربه های پالاس
این عضو کوچک و پشمالوی خانواده ی گربه ها ظاهر بی خطری دارد. گربه های پالاس حیوانات مستقلی هستند و ترجیح می دهند به تنهایی زندگی کنند. آن ها فقط در فصل جفتگیری به دنبال جفت می گردند.
این سبک زندگی روی شخصیت این گربه ها تأثیر گذاشته. اگر کسی وارد قلمروشان شود آن ها رفتاری تهاجمی پیدا می کنند. دندان های نیش آن ها ۳ برابر دندان های نیش گربه های معمولی است و می تواند ستون فقرات یک خرگوش را به راحتی به دو نیم کند. گربه های پالاس به انسان ها هم می توانند حمله کنند. به همین دلیل است که نمی توان آن ها را حیوان خانگی کرد.
۲- گورکن عسل خوار
نترس بودن مهم ترین ویژگی گورکن های عسل خوار است. این حیوان کوچک می تواند به یک پلنگ یا شیر حمله کند و چنان دستگاه ایمنی قوی ای دارد که اگر ماری آن را نیش بزند تنها اتفاقی که برای او می افتد این است که به خواب فرو می رود. نکته اینجا است که گورکن های عسل خوار پوست منحصر به فردی دارند. پوست این حیوانات به قدری سفت و ضخیم است که نه دندان های نیش موجودات شکارچی نه یک قداره نمی تواند به آن صدمه زند. گورکن های عسل خوار آرواره های قدرتمند و دندان های تیزی دارند که به آن ها اجازه می دهد شکار خود را درسته، با جمجمه و ستون فقراتش، بخورند.
۳- گربه های پاسیاه
گربه های پاسیاه، که به آن ها گربه های خال کوچک هم گفته می شود را یکی از خطرناک ترین گربه های کوچک دنیا می دانند. این حیوان علیرغم آنکه فقط حدود ۱/۳ کیلوگرم وزن دارد، اما حیواناتی چندین برابر بزرگ تر از خودش را شکار می کند.
گربه های پاسیاه می توانند نزدیک به ۱۹ کیلومتر شکار خود را تعقیب کنند. این گربه ها تمام شب را مشغول شکار هستند، حتی زمانی که آب و هوا نامساعد باشد. یک گربه پاسیاه هر شب به طور متوسط ۱۴ حیوان کوچک می خورد.
۴- قاقم ها
قاقم حیوانی کوچک، اما مهاجم است. آن ها در فهرست حیواناتی هستند که تأثیری منفی بر فعالیت های انسانی و طبیعت دارند. قاقم ها شناگران خوبی هستند، از درخت ها بالا می روند، سریع می دوند و می توانند ۱۶ کیلومتر راه روند.
این حیوان به طور متوسط حدود ۷۱ گرم وزن دارد، اما شکارش می تواند چندین برابر بزرگ تر از خودش باشد. قاقم می تواند یک خرگوش را با فرو کردن دندان هایش در پشت سر آن به راحتی از پا درآورد. این حیوانات فقط برای رفع گرسنگی شکار نمی کنند و در بسیاری از مواقع این کار را برای تفریح و سرگرمی انجام می دهند. در اینصورت، شکار خود را رها یا برای یک روز بارانی جایی پنهان و ذخیره اش می کنند.
۵- گربه های شنی
گربه های شنی در بیابان های خشکی زندگی می کنند که در تابستان دمای هوای آن ها به حدود ۵۴ درجه سانتیگراد و دمای شن هایشان به حدود ۷۹ درجه سانتیگراد می رسد. شکار گربه های شنی در واقع هر چیزی است که بتوانند در آن بیابان خشک پیدا کنند: پستانداران، جوندگان کوچک، مارمولک ها، حشرات و مار های سمی (افعی های شاخدار بیابانی).
سرعت حرکت گربه های شنی در حین شکار می تواند به ۴۰ کیلومتر در ساعت برسد. این گربه ها می توانند ۹/۵ کیلومتر یا بیشتر شکار خود را تعقیب کنند.
۶- خرگوش ها
خرگوش ها در قرن هجدهم به استرالیا برده شدند و از آن زمان یکی از مشکلات بزرگ دولت استرالیا بوده اند. خرگوش ها غذای زیادی می خورند و به سرعت تکثیر می شوند، به همین دلیل باعث مرگ بسیاری از حیوانات بومی استرالیا و نیوزلند شده اند. این حیوانات پوست درختان را هم می خورند، مسأله ای که باعث فرسایش و ریزش خاک می شود.
۷- اسلولوریس ها
اسلولوریس یا لوریس تنبل یکی از سمی ترین پستانداران دنیا است. این حیوانات در زیر آرنج های خود غددی دارند که از آن ها مواد سمی ترشح می شود. وجود این غده ها برای فراری دادن انگل ها و موجودات شکارچی ضروری است. سمی که از بدن این حیوانات تولید می شود می تواند باعث خفگی و فلج شدن در حیوانات کوچک و حتی انسان شود.
اسلولوریس ها قبل از حمله کردن غده های خود را لیس می زنند تا دندان های خود را به این سم آغشته کنند. به این ترتیب مواد سمی وارد خون قربانیان آن ها می شود.
۸- پلاتیپوس ها
بر روی قوزک پای پلاتیپوس ها یا نوک اردکی های نر تیغ هایی سمی وجود دارد. آن ها از این تیغ ها در فصل جفتگیری استفاده می کنند، یعنی زمانی که بر سر همنوعان ماده ی خود با یکدیگر مبارزه می کنند. آن ها به کمک این مواد سمی از خود در برابر شکارچیان بزرگی مثل دینگو ها (گونه ای سگ وحشی منحصر به استرالیا) محافظت می کنند. سم پلاتیپوس ها برای انسان خطرناک نیست، گرچه می تواند باعث سردرد و ورم بدن شود.
۹- فک ها
فک ها برای هر موجودی خطرناک هستند، از پستانداران کوچک گرفته تا ماهی ها، و حتی انسان ها. در اواخر فوریه و اوایل مارس (اوایل تا اواسط اسفند) فک های ماده سواحل را به همراه نوزادان شان به اشغال خود درمی آورند. آن ها به هر کسی که از نظرشان خطرناک باشد ممکن است حمله ببرند. ماهیگیر ها یا کسانی که از قدم زدن در ساحل لذت می برند هم از این قاعده مستثنی نیستند. دشمنی های بی دلیل هم از فک ها دیده شده. این حیوانات برای تفریح و سرگرمی، دلفین ها و پنگوئن ها را شکار می کنند.
۱۰- سمور های دریایی
سمور های دریایی به پشت شنا می کنند و در همین حال پنجه های یکدیگر را می گیرند. اما آن ها در فصل جفتیگری هم اینقدر جذاب نیستند. سمور های نر رفتاری بسیار تهاجمی پیدا می کنند، به طوری که سمور های ماده، سمور های نر، فک ها و بچه های خود را گاز می گیرند.
