به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از خبرآنلاین ، از ان .آی.اچ (NIH)، بیماری کرونای جدید مراحل مختلفی دارد که آگاهی از آنها می تواند در کنترل بیماری و درمان آن اثر بسزایی داشته باشد. در ادامه به مراحل مختلف این بیماری اشاره شده است:
بیماری در مرحله بدون علایم
برخی از افراد به ویروس کرونا مبتلا می شوند اما بیماری زایی این ویروس آنقدر خفیف و کم است که معمولا بدون علامت باقی می ماند. این افراد بدون اینکه خودشان بدانند، ناقل ویروس خواهند بود.
افراد مبتلا به ویروس کرونای بدون علامت را می توان با آزمایش های آنتی ژن یا تشخیص مولکولی شناسایی کرد. پس از مثبت شدن تست این افراد، آنها باید حداقل ۲ هفته در قرنطینه بمانند و در عین حال از راه دور با کادر درمان در تماس باشند و راهنمایی های لازم را دریافت کنند. اگر پس از ۲ هفته، بیماری آنها عود نکرد و تب نداشتند، می توانند از قرنطینه خارج شوند. همچنین اگر این افراد مشکلات تنفسی بسیار خفیفی داشتند، معمولا پس از ۳ روز کاملا درمان می شوند.
بیماری در مرحله خفیف
بیماران مبتلا به کرونا که درمرحله خفیف این بیماری قرار دارند،معمولا علایم متفاوتی چون تب،سرفه، گلودرد، سردرد و دردهای عضلانی از خود بروز می دهند. اما این بیماران تنگی نفس و اشکال در تنفس هنگام حرکت کردن ندارند و تصویربرداری از ریه آنها، وضعیت ناهنجاری نشان نمی دهد.
بیشتر بیمارانی که کرونای خفیف دارند، به صورت سرپایی یا در خانه درمان می شوند. اما باید تمام بیماران مبتلا به کوید۱۹ مراقب علایم شدت یافتن بیماری باشند و دایما علایم خطر را کنترل کنند. در برخی از بیماران، کرونا به سرعت پیشرفت کرده و بیماری خفیف آنها را تا مرحله حاد پیش می برد.
اما اگر بیماری فرد همانطور در مرحله خفیف باقی بماند، نیازی به ارزیابی و تست های آزمایشگاهی نیست و با مراقبت های ساده و استراحت در خانه درمان می شود.
بیماری در مرحله متوسط
وقتی بیماری کرونا از مرحله خفیف خود گذشته و در وضعیت متوسط قرار دارد، دستگاه تنفسی تحتانی فرد آلوده می شود و در تصویربرداری از ریه شواهدی از ناهنجاری در آن نشان می دهد. فرد در هوای اتاق ( البته در سطح دریا ) نمی تواند به راحتی نفس بکشد. در این وضعیت احتمال دارد، بیماری ریوی فرد مبتلا به کوید۱۹، به سرعت پیشرفت کند. به همین دلیل این بیماران باید با دقت تحت نظر باشند. در این زمان ممکن است فرد به ذات الریه یا عفونت باکتریایی هم مبتلا شود که برای درمان این بیماری ها برای او آنتی بیوتیک تجویز می شود. فرد هر روز باید تحت مراقبت و نظارت قرار بگیرد. به محض اینکه عفونت باکتریایی در او از بین رفت مصرف آنتی بیوتیک متوقف می شود.
برای افرادی که در مرحله متوسط بیماری کرونا قرار دارند و مجبور به مراجعه به بیمارستان هستند، باید اقدامات پیشگیرانه برای کنترل عفونت بیمارستانی انجام شود. از این اقدامات می توان به استفاده از تجهیزات مراقبتی فردی برای پیشگیری از قرار گرفتن در معرض قطرات ناشی از بیماران دیگر مبتلا به کرونا، مانند ماسک، محافظ صورت یا عینک های ایمنی، دستکش و لباس مخصوص بیمار اشاره کرد.
همچنین برخی از تجهیزات دیگر مانند دماسنج، وسایل مربوط به گرفتن فشار خون و گوشی طبی بهتر است که مخصوص هر بیمار باشد. تعداد افرادی که به اتاق بیمار وارد می شوند باید بسیار محدود شود. در صورت لزوم، بیمارانی که در مرحله سرفه و انتشار قطرات ناشی از آن در هوا قرار دارند، باید در اتاق های ایزوله قرار بگیرند.
این بیماران به جای ماسک جراحی باید از ماسک های N۹۵ یا ماسک های تصفیه کننده هوا استفاده کنند.
هنوز برای این دسته از بیماران تکنیک های تصویربرداری مطلوب تعریف نشده است. ارزیابی های اولیه معمولا با تصویربرداری با اشعه ایکس یا فراصوت انجام می شود و در صورت اثبات ابتلا به کرونا باید از فرد سی تی اسکن و الکتروکاردیوگرام (ثبت تعداد ضربان قلب) انجام شود. در تست های آزمایشگاهی هم باید شمارش کامل خون، وضعیت سوخت وسازی بدن و آزمایش های مربوط به کبد و کلیه انجام شود.
درضمن بررسی علایم مربوط به التهاب مانند، وجود پروتئین های واکنشی سی، فریتین و دی-دایمر، اگرچه بخشی از مراقبت های استاندارد این دسته از بیماران نیست، بررسی می شوند.
این افراد معمولا تحت درمان های ضدویروسی و تقویت کننده سیستم ایمنی بدن قرار می گیرند.
بیماری در مرحله شدید
افرادی که از نظر تنگی نفس و مشکلات تنفسی در مرحله حادی قرار داشته باشند، به کرونای شدید مبتلا شده اند. این افراد معمولا تحت درمان هایی قرار می گیرند که تولید ذرات معلق می کند، مانند تراکستومی یا نای شکافی. نای شکافی، نوعی جراحی است که نای در قسمت زیر گلو برش داده می شود. این عمل برای ایجاد راه تنفسی به غیر از مجرای عادی آن که بینی و دهان است انجام می شود.
افراد مبتلا به کرونای شدید، در صورت امکان باید در اتاق های ایزوله قرار بگیرند و با وسایلی مانند کانولای بینی یا اکسیژن جریان بالا تحت اکسیژن درمانی قرار گیرند.
اگر فرد به بیماری های ثانویه مانند عفونت باکتریایی یا ذات الریه مبتلا شود باید آنتی بیوتیک مصرف کند و وضعیت جسمانی او روزبه روز کنترل شود. پس از درمان این نوع عفونت، مصرف آنتی بیوتیک قطع می شود.
تمام تصویربرداری و آزمایش های مربوط به بیماران مبتلا به کرونای متوسط برای بیمارانی که در وضعیت حاد قرار دارند هم انجام می شود.
اگرچه هنوز داروی مطمئنی برای درمان این نوع از ویروس کرونا تولید نشده است، افراد مبتلا به کرونای شدید هم باید تحت درمان برخی از داروهای ضدویروسی موجود و همچنین تقویت کننده سیستم ایمنی بدن قرار گیرند.
بیماری در مرحله بحرانی
وقتی بیماری به مرحله بسیار حاد و بحرانی می رسد، فرد مبتلا به سندرم دیسترس حاد تنفسی مبتلا می شود. در این حالت در کیسه های هوایی کوچک و انعطاف پذیر ریه ها، مایع جمع می شود و بدین ترتیب میزان اکسیژن دریافتی در جریان خون کاهش پیدا می کند. این وضعیت مانع از دسترسی دستگاه های بدن به اکسیژن مورد نیاز برای انجام عملکردهای خود می شود.
همچنین فرد مبتلا به شوک عفونتی ناشی از ویروس، ناهنجاری در عملکرد قلب، افزایش ناهنجار سیتوکین و چند بیماری همزمان دیگر می شود. افزایش ناهنجار سیتوکین، مرگ سلولی را موجب می شود. این افراد ممکن است به مشکلاتی چون سکته قلبی، هپاتیت و بیماری سیستم عصبی مرکزی هم مبتلا شوند.
به علت اینکه بیشتر این افراد تحت عمل جراحی نای شکافی قرار می گیرند، باید در اتاق های ایزوله باشند. متاسفانه این بیماران علاوه بر ویروس کرونا، به عفونت های دیگری که جان شان را به خطر می اندازد هم مبتلا می شوند.
هنوز اطلاعاتی کافی در مورد روش مراقبت و درمان این دسته از بیماران وجود ندارد. یکی از توصیه های خاص در مورد این افراد، دور نگهداشتن آنها از آلودگی های محیطی ناشی از ویروس کرونا که منجر به بیماری سارس می شود، است.
در حال حاضر که درمان دارویی خاصی برای افراد مبتلا به ویروس کرونا وجود ندارد، این دسته از بیمارانی که در مرحله بحرانی قرار دارند، با استفاده از دستورالعمل های مربوط به کنترل عفونت و گندخونی، درمان می شوند. این افراد باید به شدت تحت مراقبت در مورد بیماری های دیگر یا عفونت های بیمارستانی قرار بگیرند تا از خطر مرگ نجات پیدا کنند.
عارضه جدید ابتلا به کرونا، قطع عضو است!
