الهام پاوه نژاد درباره حواشی حمل تابوت مادرش بر شانه های خودش نوشت:
پاوه نژاد نوشت:
اسفند 9 سال قبل پیکر بالابلند پدر بر دوشِ خواهرم و من تشییع شد مبادا بگویند کاش پسر داشت…
17 بهمن،ده روز قبل مادر را بر شانه گذاشتیم…
در آن روز تاریک، جانِ جهانم را تا بستر پرگُل توانستم بِبَرم… هیچ چیز نمی‌دیدم جز صورت آرامش… هیچ‌کس را نمی‌شناختم تا خودش را معرفی نمی‌کرد…
مادر غرق در گُل، زیرِ لَحَد آرام گرفت و‌جان و رنگ از جهانم رفت،حسرت بزرگی به دل و جانم ماند…
فرزند بودن، مهمترین خصلت اولادست نه جنسیتش…فرزندی که تا اخرین لحظه باید وظیفه‌ی اولاد بودنش را به بهترین شکل انجام دهد…
مادر ببخش که این بار حرف باقی را گوش دادم..ببخش…
29 بهمن 1402
9 ماه پیش