جنایت و تجاوز مبلغان مسیحی در کانادا بر علیه کودکان بومی ریشه در سبک زندگی غیرطبیعی کلیسای کاتولیک دارد

حتی اخباری درباره تجاوز به کودکان معلولی منتشر شده است که توان افشای این نوع جنایت ها را ندارند. البته فرقه هایی از مسیحیت وجود دارند که ازدواج کشیش ها در آن منع نشده است، و در درون این فرقه ها چنین جنایاتی رخ نمی دهد. این نوع فجایع به کشیش ها ختم نمی شود و در میان راهبه ها هم این مسأله رخ می دهد. وقتی من در مکزیک سفیر بودم، گزارشی را یک بار مطالعه کردم از وقوع یک سیل که باعث تخریب دیوار یک صومعه سرا شده بود و از لابلای این دیوار اجساد جنین و نوزاد پیدا شده بود. راهبه هایی که به دلیل داشتن روابط خارج از چارچوب کلیسا حامله شده بودند یا این جنین ها را سقط کرده بودند یا بعد از تولد زنده به گور کرده بودند!
به نظر من، عذرخواهی پاپ از سرخپوستان کفایت نمی کند. در اینجا یک جنایت هولناک انسانی رخ داده است. در بسیاری موارد بعد از تجاوز به این کودکان برای لاپوشانی، قربانی را می کشتند. البته اتفاقی که در کانادا افتاده کاری است که مبلغان مسیحی اروپایی در جاهای دیگر از جمله در بسیاری از نقاط آمریکای لاتین هم انجام داده اند. هدف از کشتن کودکان هم پنهان کردن تجاوزات جنسی و هم نسل کشی و قتل عام بومیان بوده است. کلاً در کلیساهای قدیمی همیشه اتاقی برای شکنجه در نظر گرفته می شد. من در فصل آخر کتاب "نیمه پنهان مسیحیت" به موضوع شکنجه در مسیحیت پرداختم. شکنجه های وحشتناکی که توسط کشیشان و مبلغان مسیحی انجام می شد. یکی از این شکنجه ها آن بود که فرد را به صورت برعکس از سقف آویزان می کردند و با اره او را به دو نصف می کردند!!!
علاوه بر این جنایات و آزارها، چیزهایی هم توسط کلیسا به مسیحیت و انجیل اضافه شده است که از عقل به دور است. ارباب کلیسا معتقدند که مبنای ایمان، دگماتیسم مذهبی است. بر سر در کلیساها می نویسند که "استدلال بزرگترین دشمنی است که ایمان به خود دیده است"! همین مبلغان دینی و کشیش ها، گالیله را به خاطر تئوری اش درباره کروی بودن زمین محاکمه کردند و در نهایت او به ظاهر توبه کرد ولی در هنگام خروج از دادگاه با کوبیدن عصایش به زمین گفت: "من می دانم که تو کروی هستی".

به دلیل همین خرافات و باورهای ضدعقلانی، مسیحیت با هر نوآوری علمی که با باورهای مسیحیان مخالف بوده مخالفت می کردند. جمله ای را در انجیل به مسیح نسبت می دهند که حضرت فرموده: "اگر به تو سیلی زدند، طرف دیگر صورتت را برای سیلی بعدی در معرض سیلی قرار ده!" این یعنی پذیرش ظلم. بر این اساس می گفتند که پذیرش ظلم نشانه ایمان است، حال آنکه در اسلام پذیرش ظلم به معنای شراکت در ظلم است. عقل در اسلام مبنای دینداری است. قرآن پر است از آیاتی که مسلمین را به تفکر و تدبر عقلانی فراخوانده است.
بنابراین، ما شاهد این هستیم که با کنار رفتن کلیسا و مسیحیت از عرصه حکمرانی، در کشورهای غربی علم و فناوری رشد کرد و تحولات صنعتی رخ داد. عده ای غربزده در کشورهای اسلامی از جمله ایران، همین مدل جدایی دین از سیاست و حکمرانی را برای جوامع اسلامی پیشنهاد می کنند در حالی که دین اسلام ماهیتاً با مسیحیت تحریف شده فرق دارد. اسلام دین علم آموزی و تفکر است. استعمارگران به همین دلیل همیشه در تلاش بوده اند تا پروژه جدایی دین از سیاست را در بلاد اسلامی پیگیری کنند چون آنها مخالف پیشرفت این جوامع اند. اسلام عامل پیشرفت است نه مانع آن! دقیقاً برخلاف مسیحیت. در میان افراد غزبزده طبیعتاً برخی مأمور سرویس های جاسوسی دشمن اند و برخی نادان و جاهل! این دسته دوم نمی دانند که اسلام دینی است که می گوید که اگر علم در چین است باید مسلمانان برای آموختن آن به چین بروند! اسلام دینی است که در آن، جوهر قلم عالم بالاتر از خون شهداست (مداد العلما افضل من الدماء الشهدا) است.
به هر حال، کلیسا باید در باورها و روابط اش تجدیدنظر کند. این که مجرد بودن را برای کشیش ها یا راهبه ها یک فضیلت قلمداد می کنند و آن را امری مقدس می دانند، خلاف طبیعت بشر است. آنها بهانه می کنند که حضرت مریم (س) و حضرت عیسی (ع) ازدواج نکردند در حالی که بسیاری از پیامبران و اولیای الهی خانواده تشکیل دادند و ازدواج کردند. چرا آنها این پیامبران را الگوی خود قرار نمی دهند؟
دأب کلیسا درباره ازدواج این است که زناشویی یک امر بد ضروری است! ضرورتش هم ریشه در بقای نسل دارد. به هر صورت، این امر بد باید توسط افرادی جز اولیای کلیسا انجام شود. این یک حرف غیرمنطقی است! درباره طلاق هم نظر کلیسا عجیب است. طبق نظر کلیسا، طلاق ممنوع مطلق است. کسی که ازدواج کرد حق طلاق ندارد مگر این که پاپ دستور آن را صادر کند! به همین دلیل است که بسیاری از زوج ها ترجیح می دهند که ازدواج مدنی خارج از کلیسا داشته باشند تا هر وقت خواستند بتوانند طلاق بگیرند. چیزی به نام حق ازدواج مجدد وجود ندارد. با هرکسی ازدواج کردی، تا ابد با او باید به سر بری. همین موضوع باعث شد که خیلی از زوج ها علیرغم این که طلاق رسمی از کلیسا نگرفتند، با کسان دیگری رابطه داشته باشند و حتی صاحب فرزند شوند.
حدود 40 سال پیش، در ایتالیا رفراندومی درباره "مجاز شدن طلاق" برگزار شد که اکثریت به آن رأی مثبت دادند! اسلام علیرغم منکر دانستن طلاق، آن را مجاز شمرده است. شما وقتی با کسی نتوانستید به توافق برسید و به زندگی مشترکتان ادامه دهید، طلاق می گیرید و زندگی مشترک جدیدی را آغاز می کنید. واقعاً کلیسا در این مورد بسیار عقب افتاده است. جرئت و جسارت برای اصلاح این امور در ارباب کلیسا وجود ندارد و بعید نیست که پاپ بعدی هم مجبور شود برای جنایاتی که امروز در کلیسا رخ می دهد، عذرخواهی کند!

همین خرافات و جزم اندیشی باعث شده است که روندهای انحرافی در داخل خود کلیسا به وجود آید. کشیش هایی پیدا شده اند که همجنس بازند و همجنس بازی را مجاز اعلام می کنند! واقعیت این است که انجیل تحریف شده است. علیرغم احترامی که به مسیحیان داریم، این واقعیت محض است. عبارتی از انجیل را برایتان نقل می کنم خودتان قضاوت کنید. از زبان مسیح در انجیل آمده است که "ایها الناس من خوردنی هستم؛ تن من خوردنی است و خون من آشامیدنی است!" هر کس که تن مرا بخورد یا خون من را بیاشامد من در وجود او ابدی خواهم شد!
مراسم عشای ربانی در کلیسا بر پایه همین عبارت تحریف شده انجام می گیرد. تکه ای نان را در شراب می زنند و به مؤمنان می دهند و در اینجا، نان سمبلی است از بدن مسیح و شراب سمبلی از خون او! یک بار در مکزیک، یک نفر از من پرسید که خدای شما چگونه خدایی است؟ من در جواب او گفتم که خدای من خوردنی نیست! مراسم عشای ربانی رسماً مراسم خداخوری است. مسیح برای مسیحیان خدای پسر است. پس بنابراین، مسیحیت نیاز مبرمی به پالایش از این خرافات و تحریف ها دارد. امروز هم در غرب، کلیسا نقش خود را از دست داده است و در بسیاری اوقات مثل یک سوپاپ اطمینان عمل می کند. دلیل اش هم همین دگماتیسم و رفتارهای غیرعقلانی است.

خوش آمدگویی به پاپ فرانسیس در سرزمین سوخته؟