به گزارش ساعد نیوز به نقل از تسنیم، رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی اظهار داشت: در ابتدای درس امروز لازم می دانم به مناسبت سفر جناب پاپ به کشور همسایه ما عراق، به عنوان کسی که سالهای متمادی در جریان دیپلماسی بین الادیانی و گفت وگوهای بینادینی و بینامذاهبی حضور داشته و نقش ایفا کرده است، و در سراسر جهان در همایشها و کنفرانسهای گوناگون در مراوده با ادیان و مذاهب و مسالک معنوی مختلف شرکت و مشارکت فعال داشته است، دوسه نکته ای را عرض کنم.
وی افزود: این سفر حاوی جهات و نکات مثبت گوناگونی است، چنان که می تواند این رخداد از بعضی حیثیات جای تأمل نیز باشد.
اصولاً این که:
1ـ رهبران ادیان و اصحاب مذاهب به نقاط مختلف عالم سفر کنند و با مقامات و مردمان مناطق مختلف تماس بگیرند و گفت وگو کنند امر مثبت و مستحسنی است.
2ـ این که میان ادیان و مذاهب موجود خاصه ادیان توحیدی، تعاملات مثبت و روابط فعالی برقرار باشد و از رهگذر دیپلماسی دینی در جهت حل مسائل جهان و مناطق و کاهش آلام بشر و ملل مظلوم و مستضعف گام برداشته شود خوب است.
3 ـ سرکشی اصحاب ادیان به پیروانشان در هر نقطه عالم سنت پسندیده ای است.
ذکاوت مرجع اعلای نجف
این مدرس حوزه افزود: در این سفر قرار است جناب پاپ با مرجعیت اعلای شیعه در نجف نیز ملاقات داشته باشد که رخدادی بسیار باارزش و کم سابقه است. این که مرجع اعلای عراق از چنین ملاقاتی استقبال فرموده نشان دهنده هوشمندی، ذکاوت و کیاست حضرت آیت الله العظمی سیستانی (حفظه الله) است. قطعاً در ملاقات، معظم له با رهبر کاتولیکها که رئیس دولت شهر واتیکان نیز قلمداد می شود، نکات مهمی را به پاپ گوشزد و توصیه خواهند فرمود و چه بسا توصیه های ایشان روی رفتار جناب پاپ و دستگاه واتیکان و دول و ملل مسیحی مؤثر خواهد افتاد، و این جهت بسیار ارزشمند است.
نکات و جهات تأمل برانگیز
به هرحال؛ اینها بخشی از نکات و جهات مثبت و ارزشمند این سفر و سفرهایی از این دست قلمداد می شود لکن برخی نکاتی نیز وجود دارد که می توان و می باید مورد تأمل قرار گیرد و هرگز نباید از آنها غافل شد، به هرحال این که رهبر سریرمقدس و اسقف اعظم کاتولیک رم جناب آقای «خورخه ماریو برگولیو» ملقب به «فرانسیس» از میان حدود 200 کشور رسمی جهان، برای سفر، عراق را برگزیده است می تواند جای سؤال و تأمل باشد، ایشان از این سفر چه مقصود و اندیشه ای در سر دارند؟ اگر به پیشینه مواضع و سوابق جناب پاپ مراجعه کنیم می بینیم ایشان جزو اسقف های تندرو علیه مسلمانها تلقی می شده است و زمانی که ایشان بنا شد به عنوان پاپ انتخاب بشود این مطلب در فضای عمومی روابط بین الادیانی منعکس شد که ایشان با گفت وگوهای دینی موافق نیست و عملاً این مطلب آشکار شد و در اوایل کار ایشان، جریان گفت وگوهای دینی مختل شد، در حالی که بین مذاهب و ادیان گوناگون و به طور خاص بین متفکران ایرانی و اندیشمندان شیعی با مذهب کاتولیک مسیحی رم گفت وگوهایی جریان داشت و بنده نیز در آن حضور داشتم، تا مدتی مسئله گفت وگوهای فی مابین دچار اختلال شد تا به تدریج مجدداً این جریان احیا و فعال شد.
گفت وگوی ادیان یا هدایت مشرکان
تولیت حوزه علمیه حضرت امام رضا(ع) تأکید کرد: اصولاً در مجموعه گفت وگوهای دینی، به خصوص با طرفیت دستگاه واتیکان، به رغم آثار مثبت، برخی جهات منفی نیز دیده می شد، گفت: بنده این را به تجربه دریافتم که کمتر همایش و کنفرانس بین الادیانی برگزار می شد که پشت پرده آن، مردان سیاست و مقامات رسمی کشورها زمام کار را در دست نداشته باشند، و عناصری از سرویسهای اطلاعاتی و امنیتی دولتها، آشکار و پنهان در جلسات حضور نداشته باشند و اصولاً آن دستگاهی که به اصطلاح به شورای اسقفی یا پاپی گفت وگوی ادیان نام گذاری و شناخته شده است تا اوایل دهه شصت قرن بیستم (1963م) شورای هدایت مشرکان نام داشت و غرض آنها از مشرکان، مسلمین بود و بعد از آن بر اساس یک سیاست راهبردی آن عنوان به شورای گفت وگوی دینی تغییر نام یافت. تندرویها و بدرفتاریها و تعرضها و تعارضهایی که مسیحیت تندرو و افراطگرا در طول تاریخ با مسلمانان داشت و باعث شد وقایع تلخ بزرگی مانند جنگهای صلیبی و حمله های سپاه مسیحی به جهان اسلام به فرمان پاپها به بهانه کشورگشایی و سرکوب مسلمین اتفاق افتاد، که همگان در جریان حوادث مذکور قرار دارند و نیز آنچه داخل کشورهای مسیحی تحت اشراف و سلطه پاپهای زمان، حتی نسبت به خود مسیحیان و دانشمندان مسیحی در قرون وسطی واقع می شد، به یک باره دیگرگون گشت و سیاستی پیدا شد به عنوان «گفت وگوی ادیان»، این که در گفت وگوی ادیان چه اهدافی تعقیب می شود این بماند و من این موضوع را در یک سخنرانی چند سال قبل از این ـ زمانی که در حوزه علمیه قم کنفرانسی در این خصوص برگزار شده بود ـ اهداف پنهان این دست جریانها را توضیح داده ام.
چرا عراق؟ چرا اکنون؟
استاد رشاد ادامه داد: به هرحال این یک سؤال است که؛ جناب پاپ، در این سفر به این منطقه چرا؟ و میان تمامی کشورهای دنیا، عراق چرا؟ و چرا اکنون!؟ آیا بهتر نبود ایشان در زمانی که رئیس جمهور مسیحی آمریکا که به بهانه واقعه یازده سپتامبر، مدعی بود به الهام الهی به کشورهای اسلامی منطقه لشگرکشی کرده است(!) به این منطقه هجوم کرد و ملت مظلوم افغانستان و عراق را قتل عام کرد و به طور بی سابقه ای در سراسر منطقه اقدام به ایجاد پایگاههای نظامی و جاسوسی کرد(!) بهتر نبود دستگاه واتیکان به بوش می گفت: "تو به چه حقی ادعای الهام الهی می کنی؟"، خدا به کسی فرمان جنگ و ظلم نمی دهد، قتل عام و ویرانگری الهام نمی کند، خداوند الهام عدالت و صلح می کند! نباید جنایتهای جنگی و خشونت را به پای خدا گذاشت؛ آیا بهتر نبود در آن زمان پاپ به عراق و افغانستان به سفر می آمد و اظهار می داشت که "به نام مسیحیت، مسلمانان را قتل عام نکنید".
آقای پاپ، سری به یمن بزنید
و اکنون بهتر نیست جناب پاپ فرانسیس در این میان، به یمن هم سری بزند و از آنجا به پشتیبانان رژیم سفاک و به ظاهر مسلمان و به باطن یهود که همگی مسیحی و غالباً کاتولیک اند پیام بدهد که "این منطقه را به بازار کاذب فروش سلاحهای مرگبار و آزمایشگاه تسلیحات کشتار جمعی جدید خود بدل نکنید؟" و آیا بهتر نیست ایشان به یمن به خاک و خون کشیده سفر کند و دستی به سر دهها هزار یتیم گرسنه و در حال احتضار یمنی بکشد که با سلاحهای کشتار مسیحیانْ والدینشان کشته شده اند و منابع و ذخایرشان نابود شده و خانه هایشان ویران شده، هستی شان از بین رفته است؟ و آیا آقای پاپ نمی داند که اگر دولتهای غرب مسیحی دست از پشتیبانی صهیونیستها و سعودیها در منطقه بردارند، جنگ تمام خواهد گشت و منطقه امن و آرام خواهد شد و ملتهای منطقه از شر آنها خلاص خواهند شد، و این دو دولت غدار و جبار نابود خواهند شد؟ جناب فرانسس چه اقدامی در جهت رفع و دفع جنگ و جنایت در مناطق مختلف از جمله این منطقه کرده است؟
چرا ترور فرمانده نابودی داعش را محکوم نکردید؟
این استاد حوزه ادامه داد: آیا ایشان که مدعی صلح طلبی اند، آیا بهتر نبود زمانی که همین عراق مورد هجوم آمریکا قرار گرفته بود لااقل یک بیانیه شدیداللحن می داد که "مردم بیگناه را نکشید" و ایشان که الآن در حال سفر به عراق هستند آیا جا ندارد که در گوشه سخنرانیهایشان اشاره کنند که چرا نیروهای آمریکایی اخیراً به نیروهای نظامی رسمی عراق که در حال حراست از مرزهای کشور خودشان بوده اند این حمله وسیع را کرده (و لابد به پیشواز جناب پاپ) و این همه جوان مؤمن و مدافع مرزهای کشور خودشان را در همین روزها قتل عام کرده اند، و کشته شدند تعرضی و تذکری بدهند؟! آیا جا نداشت که به آقای ترامپ مسیحی می گفت که "چرا یک فرمانده برجسته نظامی را که بزرگترین و گسترده ترین نقش را در نابودی داعش و جلوگیری از خشونت در منطقه و تجاوز به دیگر کشورها ایفا کرد، چرا ترور کردید و رسماً و با کمال وقاحت مسئولیت جنایت را پذیرفتید؟!" و چرا رئیس جمهور یک کشوری رسماً مدعی می شود و اعلام می کند که "شخصاً دستور دادم که فرمانده رسمی یک کشور را که مهمان یک کشور دیگر است ترور کنند"، آیا این دست جنایت ها جای اعتراض و یک پیام از سوی پاپ را نداشت؟
آقای پاپ، چرا حالا؟
رئیس و مؤسس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در پایان خاطرنشان کرد: البته که به هرحال با تمام این مسائل، تنها در حد یک گله است که عرض می کنم؛ آقای پاپ، چرا حالا؟ به تعبیر شاعر ایرانی که حالا که: «دارها برچیده خون ها شسته اند»! و جناب پاپ می خواهند قدم به سرزمین سوخته و ملت داغدیده عراق، عراقی که هزاران یتیمی که بر اثر ظلم مدعیان مسیحیت والدین خود را از دست داده اند، بگذارند!
ما از حضور جناب پاپ در منطقه استقبال می کنیم ولی اینها پرسشهایی منطقی است که عرض می کنیم و توقع داریم ایشان نسبت به این پرسشهای اساسی پاسخ بدهند.
سید جعفر قنادباشی : سفر پاپ به عراق: از هیاهوی صلح گرایی تا صدور آرام مسیحیت به خاورمیانه
