جشن یلدای متفاوت دختران خوابگاهی با حضور بانوان هیأت علمی دانشگاه مازندران 

به گزارش پایگاه خبری_تحلیلی ساعدنیوز به نقل از فارس، دختران خوابگاه دانشگاه مازندران امسال آیین یلدای متفاوتی را با حضور صمیمانه بانوان هیأت علمی برگزار کردند؛ اساتیدی که جای خالی مادران را برای دانشجویان غیربومی و راه دور این دانشگاه در جشن یلدایی پر کردند.

از مسافران تاکسی گرفته تا کسبه بازار و مردمی که در صف نان برای دقایقی به زندگی‌ام می‌آیند و می‌روند، همگی متفق‌القول عقیده دارند یلدا هم مثل نوروز دیگر آن شور و حال قدیم را ندارد. یکی ریشه‌اش را در گرانی‌ها جست‌وجو می‌کند و دیگری در تکنولوژی.

پر بیراه نمی‌گویند اما خودمانیم! عطر نرگسی‌ها و رنگ اناری‌ها و تضاد جذابش کنار سبز پوست هندوانه‌ای هنوز هم شور یلدایی را به مردم شهر تزریق می‌کند. آنقدر که نمی‌شود از کنار سطل سفید دسته‌های نرگسی زن دست‌فروش عبور کرد و یک دسته‌اش را نخرید.

اصلا مگر می‌شود مجذوب رنگ هندوانه‌هایی نشد که به شرط چاقو بریده شده‌اند و روی تلنبار هندوانه‌های دیگر در نیسان آبی پارک شده بغل خیابان خودنمایی می‌کنند.

غوغای نارنجی‌ها در بازار میوه و تره بار خودش حدیث مفصلی است. پرتقال‌های تامسون، نارنگی و یافا و خرمالوهایی که حالا دیگر خوب خوب پخته‌اند و طعم نسبتا گس قبل را ندارد.

بطری‌های شیشه‌ای ازگل شور، محصول ویژه یلدایی دکه ترشی فروش‌های بازار روز است. سری هم به فروشگاه‌های آجیل و خشکبار شهر می‌زنم. حال و هوای یلدایی آنجا هم کم و بیش رواج دارد.

آقای فروشنده می‌گوید: آجیل گران شده. خیلی هم گران شده. مردم کم می‌خرند اما می‌خرند. شاید زورشان به بادام درختی و پسته نرسد، اما تخمه آفتابگردان و تخمه کدو را می‌خرند. همین یعنی دورهمی شب یلدا برقرار است.

و من از لابلای رنگ‌ها و عطرها و مزه‌ها دنبال سوژه‌ای برای نوشتن گزارشی یلدایی می‌گردم. حتی از میان تابلوها و بنرهای سطح شهر، تابلوی ایستگاه آتش‌نشانی نبش خیابان ولیعصر و چمران، تابلوی بیمارستان حضرت زینب (س) تصور مصاحبه با آدم‌هایی سراغم می‌آید که یلدای امسال دورهمی ندارند اما ریشه اش نه به گرانی ها برمی‌گردد و نه شیوع بی‌رحمانه تکنولوژی.

ریشه‌اش برمی‌گردد به بار مسؤولیت‌هایی که روی‌ دوش‌های‌شان دارند. یکی باید برای آژیر خطر آماده باشد و آن یکی بوق آمبولانس. البته طولی نمی‌کشد که این سوژه را از لیست گزینه‌هایم خط خطی می‌کنم و سوژه جدیدی ذهن مرا سمت خودش می‌برد.

*تجربه بلندترین شب سال در خوابگاه‌های دانشجویی

همه چیز از دیدن اتفاقی یک بنر شروع می‌شود. بنری که در ضلع شرقی درب اول دانشگاه مازندران نصب شده است. بنری برای پاتوق یلدایی دختران خوابگاه حضرت زینب (س) و بانوان هیأت علمی دانشکده‌های مختلف.

دخترانی که یلدای امسال را دانشجویی جشن می‌گیرند. البته یلدای آنها در کنار اساتید دانشگاه، چند شب زودتر از موعد تقویمی در سلف ویشار خوابگاه برگزار شده است.

مراسمی که با همکاری کمیته تخصصی هم‌اندیشی بانوان هیأت علمی دانشگاه مازندران (ایران بانو)، دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری، معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه و شورای فرهنگی خوابگاه حضرت زینب (س) دانشگاه مازندران در شب آخرین سه شنبه ی پاییز 1402 برگزار شد.

اجرای شاد گروه موسیقی رستا، مسابقه‌های مختلف دانشجویی، حافظ خوانی و یوگای خنده درمانی از جمله برنامه های این مراسم بود.

گه گاهی که از عکاسی دست بر میدارم و برای نفس تازه کردن کنار میزهای مختلف می‌نشینم، خوب می‌بینم که هر چه زمان جلوتر می‌رود، حال بچه ها شادتر می‌شود. یکی از آنها به بغل دستی‌اش می‌گوید: اولش غمگین بودم که برای شب یلدا هم بلیت گیرم نمی‌آید و هم نمی‌صرفد که برای تعطیلات دو روزه آخر هفته این مسافت طولانی را بروم و برگردم.

دیگری می‌گوید: من هم از هفته قبل زانوی غم بغل کرده بودم که قرار است امسال هم با تماس تصویری، تصور کنم که سر سفره یلدا کنار خانواده‌ام نشسته‌ام. خیلی دلم می‌خواست امسال کنارشان باشم اما کلاس‌ها یکی دو هفته دیگر تعطیل می‌شود و برای تعطیلات 10 روزه ی قبل از امتحان، به شهرم برمی‌گردم.

حال و هوای غربت‌شان آنقدر از این رو به آن رو شده که از همین حالا برای پنجشنبه شب، حساب و کتاب می‌کنند. حرف خریدهای دنگی دانشجویی وسط می‌آید. یکی می‌گوید؛ یک شب که هزار شب نمی‌شود، آجیل هم می‌خریم. آن یکی می‌گوید پنجشنه شب‌ها که سلف دانشگاه شام نمی‌دهد پس بساط سبزی پلو و ماهی را هم بچینیم. دیگری قیمت حدودی هندوانه و شش تا هفت تا انار و نیم کیلو شیرینی خامه‌ای را تخمین می‌زد. سخنرانی دبیر کمیته که آغاز می‌شود، فرصت نمی‌کنم تا پایان حساب و کتاب کردن‌ها کنارشان بنشینم اما اشتیاق و امیدشان به داشتن یک یلدای متفاوت و شاید حتی جذاب‌تر از سال‌های قبل و بعد را می‌شد در حرف‌های‌شان ضرب و جمع کرد.

*فلسفه گرفتن فال حافظ در شب یلدا چیست؟

دکتر فرشته ابوالحسنی دبیر کمیته تخصصی ایران بانو در این آیین به مناسبت تاسیس رسمی کانون دانشجویی ایران دخت خطاب به دختران دانشگاه مازندران در این جشن طی یک سخنرانی حماسی این گونه گفت: به یلدا قسم که شاهد شب‌های زیبا و تلخ ما ایرانیان است که قرمزش نماد خون پاک شهیدان، و بی‌شک سبزیش نماد شما جوانان دانشجو است و انارش، امشب شاید نماد عشق استاد ـ دانشجویی ماست، ما آمده ایم که با هم دیوهای سخت ناامیدی را بشکنیم و فرشته گونه، بگوییم ما می‌توانیم و قسم به پرچم سه رنگ ایران که تا آخرش هستیم....

او در ادامه اضافه کرد: اساتید دانشگاه خورشید را در نگاه شما هرروز به تماشا می‌نشینند، و شب را قسم به سیاهی گیسوان‌تان، تا صبح برای شما، مشق درس و مقاله و پژوهش می‌کنیم. زندگی ما زندگی مملو از یاد شماست و این یعنی تلاش مادرانه ما برای آموزش و پرورش شما عزیزان‌. شما همانید که ما چشم انتظاریم که نور را از شما بجوییم و با امید به شما، از ظلمات شب‌های یلدا همواره دور باشیم.

در بخش دیگری از مراسم، عضو هیأت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه مازندران از تفاهم جالب میان غزلیات حافظ و شب یلدا که رسم حافظ خوانی را در این شب رایج کرده برای دانشجویان گفت.

او می گوید: اشعار حافظ برآیند و عصاره پنج سده شعر فارسی است که همه فکر و فرهنگ شعر پارسی در آن وجود دارد. حافظ از نبوغ، شعور ذهنی و زبانی برخوردار است و در حقیقت شعر پیش از خود را صیقل داده و مهندسی کرده و نتیجه‌اش شده شعری که ما از آن به عنوان غزل حافظ یاد می‌کنیم.

پرفسور رضوانیان ادامه داد: یک بیت حافظ همزمان چند معنا و صدا دارد و همین سبب شده که با آن فال بگیرند. در واقع هر کسی از هر سطحی از دانش و نگرش از مبتدی ترین و عامی ترین فرد تا عارف و فیلسوف متفکر می تواند آن را با ذهنیت خود انطباق دهد.

عضو هیأت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه مازندران گفت: غمگین ترین شعرهای حافظ هم بارقه هایی از امید دارند و می گویند در نهایت نور از تاریکی در می آید. یلدا هم در عین حال که طولانی ترین و تاریک ترین شب سال است، امیدی به طلوع خورشید در آن وجود دارد که این تناسب و تفاهم میان شب یلدا و اشعار حافظ است.

سکینه اصغری (عضو هیأت علمی دانشکده شیمی)، نوری ( مشاور بانوان رئیس دانشگاه)، میمنت عابدینی ( معاون آموزشی دانشکده علوم انسانی)، قنبری ( عضو هیأت علمی دانشکده شیمی )، اکبری ( عضو هیأت علمی دانشکده ریاضی )،دارابی ( عضو هیأت علمی دانشکده علوم انسانی )، احمدپور ( عضو هیأت علمی دانشکده ادبیات ) به نمایندگی از بانوان هیأت علمی دانشگاه مازندران در این پاتوق یلدایی مادرانه و صمیمانه کنار دانشجویان دختر خوابگاه حضرت زینب حضور داشتند.

کمیته تخصصی هم‌اندیشی اعضای هیأت علمی بانوی دانشگاه مازندران بر اساس مهورزی میان اساتید و دانشجویان با هدف ایجاد امید برای دانشجویان دختر، مشارکت فعال اساتیددر ایجاد فرهنگ ایرانی اسلامی، حل مشکلات مربوط به ازدواج، تقویت روحیه انتقادی، خردگرایی و کمک به گفت‌وگو میان دانشجویان و اساتید بخشی از برنامه‌های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و صنفی دانشگاه مازندران را پوشش می‌دهد.