کابوس جدیدی به نام طاعون خیارکی!

طاعون خیارکی، متداول ترین حالت طاعون است که در سال های بین ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۱ میلادی اوج گرفت و شیوع "مرگ سیاه" یا "طاعون سیاه" را در پی داشت. شیوع این بیماری در آن زمان، جان افراد بسیاری را گرفت و بحران های اقتصادی و اجتماعی قابل توجهی را نیز به همراه داشت.

در صورت ابتلا به طاعون خیارکی، پس از ۲۴ ساعت، خیارک هایی روی بدن فرد مبتلا ظاهر می شوند که در اصل غدد لنفاوی متورم شده هستند. خیارک ها به تدریج بزرگ می شوند و درد بسیاری را به همراه دارند.

این نوع جدید از طاعون خیارکی که به تازگی تایید شده است، در چوپانانی دیده شد که در شهر بایانور چین زندگی می کنند. مقامات محلی حوزه سلامت چین در پی تایید این بیماری، به مردم هشدار دادند تا از شکار، خوردن و یا انتقال دادن حیواناتی که احتمال دارد حامل این بیماری باشند، خودداری کنند.

در شرایط کنونی جهانی که با کووید- ۱۹ دست و پنجه نرم می کند، تصور شیوع یک بیماری دیگر می تواند ترسناک باشد اما جای نگرانی نیست زیرا طاعون خیارکی برخلاف کووید- ۱۹، درمان های واضحی دارد. به علاوه، طاعون خیارکی در حال حاضر سالانه به ندرت مبتلایانی را به خود اختصاص می دهد. این دلایل نشان می دهند که دیگر شاهد شیوع طاعون خیارکی در سطح گذشته آن نخواهیم بود.

دکتر "شانثی کاپاگودا"(Shanthi Kappagoda)، از پزشکان متخصص بیماری های عفونی "مرکز سلامت استنفورد"(SHC) گفت: ما اکنون برخلاف گذشته می دانیم که طاعون خیارکی چگونه منتقل می شود. ما می دانیم که چگونه از آن پیشگیری کنیم و خود را از حیوانات بیمار یا مرده دور نگه داریم. ما می توانیم افراد مبتلا به طاعون خیارکی را با آنتی بیوتیک های موثر درمان کنیم و با تجویز آنتی بیوتیک برای افرادی که در معرض این باکتری قرار دارند، جلوی بیمار شدن آنها را بگیریم.

طاعون خیارکی چگونه منتقل می شود؟

طاعون خیارکی، یک عفونت جدی در دستگاه لنفاوی است که از باکتری "یرسینیا پستیس"(Y. pestis) ناشی می شود. این باکتری، کک ها و حیواناتی مانند جوندگان، سنجاب ها و خرگوش صحرایی را مبتلا می کند و می تواند از این حیوانات به انسان هایی منتقل شود که توسط آنها گزیده یا زخمی شده اند.

طاعون خیارکی می تواند با نشانه هایی مانند تب، استفراغ، خونریزی، نارسایی اندام ها و زخم های باز همراه باشد. اگر باکتری به ریه ها برسد و آنها را آلوده کند، به بروز ذات الریه می انجامد.

کاپاگودا افزود: اگر طاعون خیارکی به سرعت درمان نشود، باکتری می تواند به واسطه جریان خون در بدن گسترش یابد و موجب "گندخونی" یا "سپتیسمی"(sepsis) شود.

براساس گزارش "سازمان جهانی بهداشت"(WHO)، طاعون خیارکی در صورت درمان نشدن می تواند به مرگ ۶۰ درصد از مبتلایان بیانجامد.

در هر حال تا زمانی که حیوان مبتلا را لمس نکرده باشید، امکان ابتلا به طاعون خیارکی، بسیار کم خواهد بود.

بیشترین موارد ابتلا به طاعون خیارکی در چه کشورهایی است؟

ابتلا به طاعون خیارکی، بسیار به ندرت رخ می دهد و بیشتر موارد ابتلا به این بیماری معمولا در آفریقا، هند و پرو دیده می شوند.

آمریکا معمولا سالانه حدود هفت مورد ابتلا به طاعون خیارکی را گزارش می دهد که بیشتر در ایالاتی مانند آریزونا، کالیفرنیا، کلرادو، نیومکزیکو و تگزاس هستند.

کاپاگودا ادامه داد: انتقال این بیماری میان جوندگان، تنها در نواحی خاصی از آمریکا گزارش می شود که عموما کم جمعیت هستند؛ در نتیجه احتمال تماس انسان ها با حیوانات آلوده و ابتلای آنها به طاعون خیارکی، بسیار کم است.

سلاحی به نام نور خورشید

دلیل دیگر نادر بودن موارد ابتلا به طاعون خیارکی، این است که باکتری عامل آن معمولا نمی تواند در معرض نور خورشید زنده بماند.

دکتر "رابرت گلاتر"(Robert Glatter)، از پزشکان "بیمارستان لنوکس هیل"(Lenox Hill Hospital) آمریکا گفت: باکتری یرسینیا پستیس، به سادگی با تابش نور آفتاب از بین می رود. اگر این باکتری در هوا منتشر شود، با توجه به شرایط محیطی می تواند تا یک ساعت زنده بماند.

وی افزود: علاوه بر همه این موارد، این بیماری نمی تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. اگرچه با سرفه فرد بیمار و پخش قطرات آب دهان او، انتقال فرد به فرد نیز رخ می دهد اما این مورد به ندرت پیش می آید. انتقال فرد به فرد تنها هنگامی ممکن است که تماس با فرد مبتلا، بسیار نزدیک و مستقیم باشد.

طاعون خیارکی قابل درمان است

طاعون خیارکی برخلاف همه گیری آن در گذشته، اکنون قابل درمان است. این بیماری در حال حاضر، با کمک آنتی بیوتیک ها و با موفقیت درمان می شود و این راهبرد درمانی می تواند میزان مرگ و میر را کاهش دهد.

اگر آنتی بیوتیک ها طی ۲۴ ساعت پس از دیدن نشانه های ابتدایی به بیمار داده شوند، بهترین عملکرد خود را خواهند داشت. در موارد شدیدتر طاعون خیارکی، بیمار به اکسیژن، تزریق وریدی و پشتیبانی تنفسی نیاز خواهد داشت.

کاپاگودا گفت: این موضوع بسیار مهم است که طاعون خیارکی، در مراحل ابتدایی درمان شود زیرا تاخیر در درمان می تواند خطر مرگ بیمار را افزایش دهد.

افرادی که به طاعون خیارکی مبتلا نشده اند اما با حیوانات یا افراد مبتلا در تماس هستند نیز آنتی بیوتیک هایی را دریافت می کنند تا از ابتلای آنها پیشگیری شود.

با توجه به این مطالب می توانیم مطمئن باشیم که طاعون خیارکی حداقل به زودی باز نخواهد گشت و حتی اگر بازگردد، دانش و منابع مورد نیاز برای کنترل آن وجود دارد.

ویروس کرونا با جهش جدید وحشی تر شده است؟